Işık, Gölgeler & Büyü / Loki Laufeyson (Bitti)

-12- Ne Diyorduk Biz Buna?

Loki'den Anlatım Devam:

Aptal Barton karşımda salatalık turşusu yerken ben sinir olmuş bir biçimde ona bakıyordum. İç çektim ve koltukların olduğu yere yöneldim. Orada da Thor ve o kızıl saçlı ajan oturmuş konuşuyorlardı. Onları takmayarak yanlarından geçecekken omzumdan tutulup geri çekilmem bir oldu. Thor beni kolunun altına alırken iç çekerek ona baktım.

"Yine ne var?"

"Bir şey yok kardeşim. Sadece sevgili yiğenim nasıl merak ettim."

Sorduğu soru kaşlarımıb çatılmasına yol açarken kollarından kurtuldum.

"İyi merak etme. Evde şu-"

Göğsüme gireb ağrı ile durdum. Elim göğsüne giderken nefes almaya çalıştım. Thor ve kızıl saçlı ajan bana endişe ile bakarken ben nefesimi düzene sokmaya çalışıyordum. Ona bir şey olmuştu.

"Gi-Gitmem gerek."

Zorda olsa doğruldum ve hızlıca yürüyerek aralarından geçtim. Hızlıca gitmem gerekiyor...

*******

Evine ulaştığumda duyduğum çığlık ile olduğum yerde kalmıştım. Bu çığlıkta birçok duygu vardı. Acı, üzüntü, katamsarlık, bitmişlik, mutsuzluk, kaybolmuşluk...

Başımı iki yana salladım. Evinin önüne geldiğimde burnuma gelen duman kokusu kaşlarımı çatmama sebep olmuştu. Kapıyı sertçe açmaya çalışırken en sonunda bundan vazgeçtim ve elimde bir yeşil alev topu oluşturdum. Kapıya yollarken kapı parçalandı. İçerdeki tüm duman dışarıya çıkarken hızlıca içeriye girdim.

"LOUİS!"

Ses gelmiyorken öksürerek etrafa bakıyordum. En sonunda onu koltuğun arkasında yerde yatarken buldum. Korkuyla yanına giderken hemen onu kucağıma aldım. Kırmız alevper ve gri dumanlar her yerimizi sararken öksürerek oradan çıktım.

Güvenli bir yere -dışarıdaki parka- gittim. Onu kucağımda tutarken etrafa bakıyordum. Kırmızı ve mavi ışık sokağı aydınlatırken ambulansı arıyordu gözlerim.

"İyi olacaksın..."

Ona bunu diyip duruyordum. Ya da bunları diyerek kendimi kandırıyordum. En sonunda bir ambulans gelince rahatlamıştım.

*******
Louis anlatım devam:

Üzerimde sanki bir yığın moloz vardı. Ve ben altında adeta eziliyor gibiydim. Nefes almakta zorlanıyordum sanki. Her nefes aldığımda canım daha da acıyordu.

"Louis..."

İsmimi duymam ve üzerimdeki bu yükün kalkması bir olurken derin bir nefes aldım adeta. Su yüzeğine çıkmış gibiydim şu an. Yavaşça gözlerimi araladım. Bana yabancı olan tavan ve o sevmediğim hastane kokusu burnuma gelirken yüzümü buruşturdum. Başımı çevirip etrafa bakarken koltukta yatan Loki'yi görmem ike kaşlarını çattım. O an beynime son olan anılar dolarken istemsizce gözlerim dolmuştu. Dirseklerimi yatağa koyup kalköaya çalışırken sırtıma giren ağrı ile acı ile inledim. Bununla birlikte odada bir hareketlenme olurken başımı çevirdim. Yorgun gözleri ve beyaz yüzü ile bana bakan bir Loki vardı endişeyle.

"Louis..."

Uyurken duyduğum bu tını bana tanıdık gelirken Loki ayağa kalktı ve yanıma geldi.

"Kalkmamalısın. Doktor uzun süre yatarak dinlenmeni söyledi."

Onun bu haline şaşırırken beni geri yatırmasıba izin vermiştim. Bu seferde ölmemiştim... Neden olmuyor...

"En son... Yan-"

"Şş... Biliyorum güzelim. Biliyorum. Anlatmak için yorma kendini. Ben gidip doktoru çağıracağım."