Bugün güneş ışıklarının gözüme çarpmasıyla uyanmamama ilk defa seviniyordum.
Bütün gece uyumamış Justin'in beni inceleyen bakışlarına mağruz kalmıştım. Bunu görmesem de hissediyordum.
Belki bir kaç kez uykuya dalmış olabilirdim ama o kadardı. Her saat başı gözlerimi ayırmadan uyuyor taklidi yapıp Justin'in beni süzmesine izin veriyordum.
Çalar saatimin sesi yavaşça kulağıma iliştiğinde uyanmamak izin vermek istemezcesine bir hamlede uzandı ve saati durdurdu.
Onun düşünceli hallerini de özlediğim gibi en sinir olduğum şeyi olan şu doğa üstü hızını bile özlemiştim.
"Durdurmamalıydın." dedim gözlerimi açmadan sırıtarak. Ardından gözlerimi hafif aralayıp kıstım. Etraf biraz bulanıktı ardından net bir görünüme ulaştı.
"Biraz daha uyumanı istedim." dedi sırıtıp yatağın köşesine otururken."Bütün gece uyumadın."
Şaşırdığımı söyleyemezdim. O herşeyi zaten sezebiliyordu. Bir de ben gibi yeteneksiz bir oyuncuyu anlaması elbetteki bebeğin elinden şekeri almak kadar kolaydı.
"Uyuyamadım." deyip dirseklerimde yükseldiğimde bana doğru eğildi."Seni rahatsız etmedim , değil mi?"
Bu nasıl bir soruydu ki? Üç hafta onun yokluğu ile kendimden geçmiştim ben. Bu beni çıldırtmıştı. Şimdi ise beni izlemesinin beni rahatsız edip etmediğini soruyordu. Vampirdi ama zeki değil.
"Saçmalama." dedim oturur pozisyona gelip. Burnumu kaşıdım ve bana doğru biraz daha eğilişini izledim. "Seni hala özlemem normal mi?" dedi dudaklarını büzerek.
Kalbim yerinden çıkacak gibiydi. Ama doğruydu. O karşımdayken bile yokluğunu böyle derece içten hissetmek beni korkutuyordu.
"Bilemiyorum." deyip ben de ona doğru biraz eğildim. Dudaklarımızı birleştirmek istiyordum. Dudaklarını büzüşünü gördüm ve gerisi ise onun öpücüğü ile sonlanan bir masaldı.
Dudaklarını küçük bir buseden sonra geri çekti ve elini dağılan saçlarıma atıp onları şekillendirmeye çalıştı. Ama bilmesi gereken şey o kadar kolay olmayacağıydı.
"Annem." dedim titrek bir ses ile. "Gece eve gelmedi değil mi?"
Cevabını zaten bildiğim şeyi emin olmak için bir kez daha sormuştum. O da bunu biliyordu ki öğreneceğim cevap beni paramparça edecekti.
"Üzgünüm bebeğim." dedi ağzında geveleyerek. Omuzlarımı düşürdüm ve kafamı eğdim. Tam bir sürtük olmuştu artık. Gece bir başka bir adam da kalmak da neyin nesiydi?
"Belki de gece gelmiştir ve ben duymamışımdır." deyip beni omuzlarımdan itti. Böylece yeniden yatakta uzanır pozisyona geldim.O da yanıma kendini attı.
Benimle dalga geçtiği belliydi. Yüzümü buruşturdum. "Sen vampirsin şaşkın."
Kıkırdadı ve bacaklarını ikiye ayırıp üstüme çıktı. O an nefesim kesilmişti. Ne yapacağını izlemeye başladım.
"Annen bir gün ölücek Samantha." dedi bana doğru kafasını indirip. Bedenini bana yasladı. Elleri ile bileklerimi kavradı ve kollarımı iki yana açıp beni savunmasız bıraktı. Ardından ise boynuma doğru serin nefesini bıraktı.
"Onun arkasından endişelenmeyi bırak bebeğim. Ben sonsuza kadar senin yanında kalabilirim."
Bunu biliyordum. Kalabilirdi. Ama ben kaç yaşına kadar genç ve güzel kalırdım o tartışılırdı. 27 mi? 30 mu?
YOU ARE READING
Senden Korkmuyorum..(Justin Bieber Fanfiction)
Fanfiction"Kokun beni çekiyor Samantha, beni deli ediyorsun.." ************** "Seni yanımda istemiyorum desem ne yapabilirsin ki?" "Giderim." "Gidmezsin, bedenin buna izin vermeden önce ruhun durdurur seni." "Bir de kalbim..."
