BETTER THAN A PROMISE (COMPLETED)

BTAP - CHAPTER 12

CHAPTER 12: DINNER

Scarianna Eleanor's POV

Ilang araw na rin ang nakalipas magmula ng nangyari ang mga bagay na 'yon.

They took me to the hospital after I lost consciousness. Nagkaroon rin ako ng lagnat right after kaya naman imbis na uuwi agad ako nang magising ako, eh napatagal pa. Peste.

I haven't been to school, too for a few days, dahil palagi lang daw akong tulala at wala sa sarili. Ang nagbantay sa akin doon ay si daddy lang dahil ipinayo ng doctor ko na huwag muna sa akin lumapit ang mom ko. Kaya naman ay umalis nalang si mommy at lumipad agad pabalik ng Amerika.

She worked there after all.

My auntie and my cousins ​​have also left, because they still have work to take care of. I'm pretty okay now, but my dad won't let me go to school first, kaya naman nandito lang ako sa mansion, tulala at tila naghahantay ng himala.

"Nabuburyo na ako sa bahay, ano bang pwedeng gawin?" Buryong tanong ko sa hangin.

I also spent a few hours meditating. I took a glance at my wrist watch. Twelve o'clock na pala. I knew that Vecca, Jam and KJ had free time this time, so kinuha ko ang android phone ko and I went online on messenger to have a small talk with them.

QUADRO DE KULANG-KULANG

Hi gais, kmsta kau jan?

Vecca bi-natog

@Scrazy ruler 😡📏 hindi ako
okayyyyyyy powta.👍

Huhu boset. si maam Raven
badtrip ata sha. nagpa quiz ng
napakarami amp.😭

KJ pogi
oo nga ehhhhh. sakit sa
braincells mga mars.😔

Jamaganda
bka may mens tapos tayo pinagka diskitahan huhu.😭

Natawa naman ako sa pinagsasabi nila at the same time, kinakabahan. Siyempre kung nag quiz sila ng ganyan, posibleng ako rin, mag t-take ng ganyang karaming quiz.

What the fudgee bar!

haha kaya nio yan!😘

Last na reply ko. Nagutom na ako kaya naisipan ko munang pumunta ng McDonald's para kumain. Bobo ako magluto, eh.

I was in the middle of ordering when I saw a familiar woman, sitting alone, eating.

After I got my order ay naisipan kong umupo sa tapat nito. Kawawa naman kasi mag isa lang siya, 'di ba? So, bilang isang maganda at mabuting mamamayan, ay sasamahan ko siyang kumain.

"Hi, Ma'am. bakit po lonely ka ngayon?" Sandali siyang nagulat nang makita niya ako. Nawala rin 'yon agad, bumalik ang walang emosyon at malamig na aura niya.

Aish.

"Why are you here? You're supposed to stay at home," Malamig na ani niya.

"I got hugry, ma'am. Baka 'yon ang ikamatay ko, hindi ang sakit ko."

I heard her tsked. Inirapan niya rin ako at kumain ulit.

"Ma'am, Hindi mo po ba ako namiss? look oh, ilang araw mo akong hindi nakita sa school?" Nagpanggap pa akong malungkot pero sa loob-loob ko ay nakangisi na ako. Nag simula na rin akong lantakan ang pagkain ko, dahil in the first place, pagkain ang ipinunta ko dito dahil gutomness na ako.