Chapter 45

6.7K 226 159
                                    

Days have passed and Mawi is still in the hospital bed. Zyrone is monitoring her everyday, todo check din ang kanyang ibang Doctors. She's improving a lot but she has to undergo chemotherapy and radiation, pinaalalahanan na ako ni Zyrone noon na mahihirapan ulit si Mawi ngunit kailangan niya ang mga iyon para mawala ng tuluyan ang cancer.

Napatingin ako nang hinawakan niya ang kamay ko. I smiled at her. 

"Do you need something?" I asked. 

Umiling lang siya. "Malalim ata ang iniisip mo?" 

Yes she can talk, hear and see but she can't walk. Mayroon naman siyang therapy para doon, she started after a week nang magising siya. Kailangan talaga na laging may aaalalay sa kanya, at narito ako para gawin iyon sa kanya. 

Ngumiti lang ako sa kanya. Actually hindi pa rin natatapos ang pag-aalala ko. She is not that strong yet and here's another thing that she needs to do, chemotherapy isn't that easy. But we have to face it. 

I kissed her hand. "Nothing, I love you." 

I was once asked her again kung totoo iyong sinabi niya sa akin noong nasa kalagitnaan kami ng engkwentro kay Nikolay. Umiling siya and she denied about that for how many times. But one night she told me that she is in love with me. 

Natatakot lang daw siyang sabihin iyon dahil gusto niyang huwag akong umasa sa kanya dahil nga sa sakit niya. She doesn't want to hurt me by leaving me at the end because she thought she's going to die. 

That night I was really the happpiest.

"M-mahal din kita." Ngumiti siya ng tipid. "Tangina." She whispered. I saw her cheeks went red.

"You're so cute when you're blushing."

"Tangi--"

"Yes, Tangi."

Sinapok niya ako ng mahina ang we just chuckled. I've missed her curses. I've missed her energy she always showed me before. Right now, she looks fine but she's weak.

"Gusto mong humiga?" Tanong niya at tinapik ang gilid ng kama niya.

"Oh I would love to, Mawi. Pero hindi ako papayag na masaktan ka."

Umiling siya.

"Malaki ang kama Maksimillian."

I sighed.

"Okay. I'll be careful."

She smiled again. Damn, her smiles make the butterflies in my stomach go wild.

Umurong siya ng kaunti. Dahan dahan at ingat na ingat naman akong pumwesto ng higa patagilid, paharap sa kanya.

We were so close that our noses almost touch each other. She noticed that so she adjusted a bit. I wanted to kissed that nose, especially those lips.

I smiled. I just kissed her forehead. 

Malapit pa rin kami sa isa't isa. My heart is racing, my breathing gets faster every minute.

"Relax ka lang!" Suway niya.

"I can't Mawi, now that we're this close."

Tumihaya siya ng higa samantalang ganon pa rin ang posisyon ko. I love watching her this way.

"Tangi.."

"Hmm?"

"What do you want to do after this? Kapag magaling ka na, what are the things you want to do again?"

She smiled, a little one and a sad one.

"What are you thinking?"

"Ah wala." Tumawa siya ng pilit. "Kasi wala pa ring kasiguraduhan Maksimillian diba?"

Mafia Boss 4: Captured By HimTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon