Her Hidden Wolf

Epilogue

Her Hidden Wolf: Epilogue

Para akong nakaramdam ng kakaibang enerhiya sa loob ko nang makita ang kaniyang ginawa kay Mama.

'Lucine.' Pagtawag ko sa wolf nasa loob ko. Kusa itong lumabas at lumitaw sa tabi ko.

'Attack.' Wala pang isang segundo ay nasa harap na ito ni Warren.

Sunod akong sumugod at inatake siya. Naiwasan niya ang unang atake ko pero hindi ang sunod.

"You've already killed my father and you attemped to kill my mother. And now you're trying to kill wolf users in order to seize this town," naglakad ako nang dahan-dahan palapit sa kaniya. "You're the reason why I'm longing for Fathers love, you're the reason my brother and I got separated, you're the fucking reason this is happening!" Tinitigan niya lang ako na parang walang pake.

"How did you manage to kill your own brother?" Nanghihinang tanong ko sa kaniya. Narinig ko ang mahina niyang pagtawa.

"He is the reason of my misery. He always receives compliments from our parents without even trying. People always compliment him and compare me to him. He's always the one. Even though he is no longer alive, they continue to ask me about him. I kill him in the hopes that people will recognize me, but no one does. It'll never be me."

"Because of your jealousy you killed him?"

"Yes, and that's the best idea that I've done." Isang ngisi ang gumuhit sa labi niya.

"You killed him, and you're proud of that?!" Hindi makapaniwalang tanong ko.

"That makes me damn proud! The best idea that comes to my mind is to kill him."

"Have you considered people who will be lonely and sad because of what you did?"

"No, why would I? He never considered what I feel."

"Yes, he does! He was always thinking about you, to the point where he hasn't fought you back."

"Defending your own father, huh? I'm not surprised."

Nagulat ako nang bigla niya akong sinugod. Iniwasan ko ang mga atake niya. At dahil nga mas madami ang natamo niyang sugat kumpara sa akin ay hindi gano'n kalakas ang atake na nabibigay. Pero kahit na gano'n ay malakas at mabilis pa rin ang mga galaw niya.

"Do you really think I'll let you win, and let you kill the wolf users and seize this town?" I asked. "Well think again. That'll never happen." Nakita ko ang inis na bumalatay sa mukha niya.

'Brother.' Pagtawag ko kay Waver.

'Yes, Ma'am.' Natawa ako sa isip ko dahil sa sinabi niya.

Alam kong alam niya kung ano ang ibig kong sabihin, napag-usapan na namin ang tungkol dito. Bigla siyang sumulpot sa likod ni Warren. At mukha namang naramdaman ni Warren ang presensya niya dahil sa paglingon niya sa kaniyang likod. Dahil sa ginawa niya ay ginamit ko ang pagkakataon na 'yon para mapatalsik siya. Pero nagulat ako nang hawakan niya ang kamay kong papunta sa tiyan niya at ako ang pinatalsik. Tumama ako sa isang puno at napaubo. Nalasahan ko ang sarili kong dugo. Oh, blood.

'Come on, Amber.' Narinig ko ang boses ni Lucine sa isip ko. Nasa tabi ko siya.

'Chill,' natatawang sabi ko sa kaniya.

Masyadong nagmamadali. Umayos ako ng tayo. Kasalukuyang naglalaban sila Waver at Warren. Napatingin naman ako sa paligid namin. Pinipigilan nila Natalie kung sino man ang magtatangkang lumapit at manggulo sa laban namin. Nakita ko ring kasama nila si Amedeo. Sumugod ulit ako kay Warren at tinulungan si Waver. Dahil dalawa kaming kalaban niya ay hindi niya naiiwasan ang ibang mabibilis na atake namin. Hindi niya napansin ang paa ni Waver na papunta sa kaniya. Tumama ito sa kaniyang tiyan na ikinatalsik niya.