BENİM YAZGI'M

~27~

Huzursuzluk bedenimde kol gezmeye devam ederken Rüzgarın naif sesi ilşti kulağıma.

"Güzelim kim bu?" Rüzgara cevap vermeden ayğa kalkıp karşısına dikildim.

"Senin burda ne işin var? Sana bir daha karşıma çıkma dedim. Ne istiyorsun benden ne?"

"Yazgı kim bu?" Rüzgar sorusunu yinelerken, ayağa kalkıp yanıma geldi.

"Babam."
Sesim yine titremişti.

Bu kelimeyi söylerken içim acıyordu. Baba kelimesi bana anne kelimesini untturmuştu. Şimdi anne diyememek baba demekten daha çok canımı yakıyordu.

"Kızım asıl senin bu saatte kim olduğu belli olmayan bir adamla, sarmaş dolaş ne işin var?"

Sanırım dalga geçiyor. Hangi hakla, hangi sıfatla bana hesap soruyor bu adam.

"Sanane ya. Sanane. Kimsin sen. Biyolojik babam dışında hayatımda hangi sıfatla yer alıyorsun?"

"Güzelim biraz sakin ol istersen."

"Sen karışma Rüzgar. O bunu hak ediyor."

"Yazgı kızım lütfen yapma. Bir kez dinle beni. Sonra söz hayatından çıkıp gidicem."

"Her zaman yaptığın gibi. İşin bitince hep kaçarsın sen zaten. Ne istiyorsun para mı? Duyduğuma göre babanın sana bıraktığı kara parayala kurduğunuz şirketler bir bir batıyormuş. Sende yine bunun için geldin dimi."
Sustu öylece yüzüme baktı. Beni bir kez daha haklı çıkardı.

"Sen benim kızımsın. Ve ben seni görmek seninle vakit geçirmek istiyorum. Bu yüzden geldim. Evet şirketler batıyor ama umurumda değil. Ben kızımı istiyorum. Melekten bana kalan son hatırayı."

Annemin adını duyunca kalbim sızladı. İğrenç işlerine annemin adını nasıl bulaştırıyor.

"Ben senin kızın değilim. Ben annemin kızıyım. Ona benziyorum, onun gibi güçlüyüm. Onun soyadını taşıyorum. Ve bunlar senden kurtulmam için yeterli. Yakında annemin soyadının yanına sevdiğim adamın soyadıda gelicek."

Durup Rüzgara baktım. Elini sıkıca tutup cümleme devam ettim.
"Yani senin benim hayatımda yerin yok. Tıpkı soy isminin yeri olmadığı gibi Metin Yılmaz. Hayatımdan sessizce çık ve git."

"Kızım. Yalvarırım yapma."

Bana doğru yaklaşınca bir iki adım geriledim. Rüzgar önüme geçip babamın göğsüne dokunup onu durdurdu.

"Yazgı sizi hayatında istemiyor Metin bey. Ondan uzak durun. Aksi taktirde sizinle özel olarak ilgilenirim."

"Sen beni tehdit mi ediyorsun. Kimsin lan sen kim?"

"Ben Rüzgar, Rüzgar Karahan. Emin olun sizi tehdit etmemi istemezsiniz. O yüzden sevdiğim kadından uzak durun."

"Rüzgar Karahan mı? Sen Hasan Karahanın  torunu, Samet Karahanında oğlu olan Rüzgar Karahan mısın?"

Babamın söyledikleri dikkatimi çekti. Ne yani Rüzgın ailesini tanıyor mu?

"Evet ben o Rüzgar Karahanım."

"Bir dakika sen nerden tanıyorsun Rüzgarın dedesini, babasını?"

Babam sadistçe gülümsedi. Bildiği birşeyler olduğu aşikar.
"Nerden olacak güzel kızım. Sevgilinin dedesi senin dedenin en yakın arkadaşıydı. Babası Sametide ben çok iyi tanırım. Dedeleriniz birlikte çok iş yaptı. Ama sonra işler değişti senin deden bize ihanet etti ve bizi çıkmaza sürükledi. Babam bunun intikamını Hasandan ve Sametten öyle birşey yaparak aldı ki duysan kızım aklın durur."