I always feel like I'm floating through life. There was nothing to hold me in one place, there's nothing that has enough weight for me to stay.
Still... I wanted to believe that there's something special out there waiting for me.
Pero hindi pala g...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
#BHOCAMP #BlaRis #BHOCAMP10TWC
CHAPTER 18: DOC
ERIS' POV
Naiiritang muli kong ibinaba sa lamesa ang cellphone ko. Hindi ko alam kung ilang beses ko na iyong tinignan sa loob lang ng ilang minuto. Iyon nga lang mula pa kaninang tanghali ay wala pa rin akong natatanggap na reply sa huling message na ipinadala ko. Ang ayoko talaga sa lahat ay iyong pinaghihintay ako.
Mariing pinikit ko ang mga mata ko nang muli kong narinig ang tunog na kanina pa lalong ikinaiinit ng ulo ko. Mahigpit ang hawak sa tinidor na nilingon ko ang taong nasa kabilang dulo ng lamesang kinauupuan ko. Mukha namang naramdaman niya na nasa kaniya ang atensyon ko dahil tumingin din siya sa direksyon ko.
"Yes?" Hera asked with a sweet smile.
My eyes dropped to her phone when it ping again, indicating that she has another message. Kabaligtaran ng sa akin na kanina pa nananahimik.
"Why do you have that look?"
"What look?" I grumbled.
"Iyong klase na nakikita sa amin ni Athena kapag may gusto kaming wasakin na phone."
Nakasimangot na bumaling na lang ako sa Tofu and Mushroom Adobo na nasa harapan ko. Wala akong balak aminin sa kaniya na kanina ko pa gustong durugin ang cellphone niya na parang inaasar ako.
I felt Hera scooted near me. "Tatabi sana ako sa'yo kanina kaso nakita kong busy ka sa phone mo kaya hinayaan na kita-"
"Wala akong ka-text!"
She pressed his lips together, trying to reign in a laugh. Itinukod niya ang siko niya sa lamesa at sinandal niya ro'n ang baba niya bago ako pinakatitigan. Sinimangutan ko lang siya dahil walang dudang alam niya na agad kung ano ang pinagsesentimyento ko.
"Pero may gusto ka na mag-text sa'yo?"
"Wala—" Muling nalukot ang mukha ko nang muling tumunog ang cellphone niya. Kita ko roon ang pangalan ng asawa niya. Unless may iba pa siyang tinatawag na My Rockstar Babby Daddy Wuvwuv. "Nasaan ba si Thunder? Nag-volunteer ba siya para ipadala sa buwan at parang miss na miss niyo na ang isa't isa?"
"Nandoon lang sa flat namin," nakangising sagot niya habang sinasagot ang text ng asawa niya. "Hinihintay ako kasi sabi ko ako na ang bibili ng pagkain at siya na muna ang magbantay sa chikitings namin. Ang kaso sa dami niyang request natagalan tuloy lutuin kaya kanina pa ako rito."
Akala mo naman ang layo ng kuwarto nila rito sa dining hall.
Surrendering to my curiosity, I lean towards her to look at her phone. Mukhang okay lang naman sa kaniya dahil tinawanan niya lang ako. I gave her a disgusted look when I managed to scan their conversation.
