ရှောင်းကျန့်နိုးနိုးချင်းမြွေပတ်ခံထားရသလို တစ်ကိုယ်လုံးကျပ်အင့်နေတာမို့ ညည်းညည်းညူညူနဲ့မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တယ် ။
ဒိန်း ။
ဟာ ။အဝတ်ကျွတ်ကြီးနဲ့ ရိပေါ် ။
"ထစမ်း ရိပေါ် "
လူကတုတ်တုတ်မလှုပ်လာပေမဲ့ ခပ်မာမာအရာက သူ့ဗိုက်ကိုလာထိတယ် ။
"ရိပေါ်လို့ "
"ဟင် ဘာလိုလဲ နေကောင်းလား "
ဝုန်းခနဲထလာပြီး နဖူးစမ်းကိုယ်စမ်းလုပ်နေတဲ့ပုံက စိတ်လှုပ်ရှားနေတဲ့ ရှောင်းကျန့်ကိုငြိမ်ကျသွားစေသည် ။ သူသာဆိုအိပ်တုန်းလာနှောင့်ယှက်ရင်အော်ထုတ်မိမှာ ။
"ဘာလို့အဝတ်ကြီးချွတ်ပြီးဖက်နေတာလဲ "
"ပေါင်ပေ့ပဲချွတ်ခိုင်းတာလေ "
တစ်ညလုံးလူကိုဟိုပွတ်ဒီသပ်လုပ်နေရင်း အဝတ်တွေပါချွတ်ခိုင်းခဲ့တာ ။ နိုးလာတော့ဘူးသီးလေးလုပ်နေပြီ ။
"ကိုယ့်ကိုမနေ့ကအဖြေပေးထားတယ်နော် ကိုယ်တို့ချစ်သူဖြစ်သွားပြီ အဲ့ဒါတော့ မင်းမေ့လိုက်လို့မရဘူး "
ရှောင်းကျန့်ခေါင်းပူလာတဲ့အထိတွေးတော့ ရိပ်တိပ်တိပ်လေးတွေပြန်မြင်လာပြီးရှက်သွားတယ် ။
"မမှတ်မိဘူး "
"ရှောင်းကျန့် ကိုယ်နားလည်မပေးနိုင်ဘူးနော်
အဲ့လောက်ထိ "
"အဖြေပေးတာမှတ်မိပါတယ် ၊ ကျန်တာမမှတ်မိတာ "
"စုပ်ပေးတာကိုလား? အဲ့ဒါကမမှတ်မိလည်းရတယ် "
"ရှက်လို့ညာနေပါတယ်ဆို ဘာလို့လာပြောနေတာလဲ "
"အာ အဲ့လိုလား ၊ မရှက်ပါနဲ့မင်းရဲ့ ကိုယ့်ချစ်သူပဲကို"
ရှောင်းကျန့် စောင်ပုံထဲပြန်ခွေပြီး ရှောင်နေမိတယ် ။
"ကိုယ်ဒီနေ့အတွက် အများကြီးတွေးခဲ့ပေမဲ့တကယ်တမ်းပိုင်ဆိုင်ရတော့ဘာလုပ်ရမယ်မသိတော့ဘူး ၊ ချစ်လိုက်တာ "
"တူတူပဲ "
"ကိုယ့်ကိုချစ်လား "
"မချစ်ဘူး... "
