ဒယ်ဒီစားသောက်လို့ပြီးတော့မှ သူရှောင်းကျန့်ဆီထွက်လာတယ် ။ ရှောင်းကျန့်နဲ့အတူဦးလေးရှောင်းကပါခြံထဲရှိနေပြီး ဟော့ပေါ့ဝိုင်းဆင်ယင်နေတဲ့ ဝန်ထမ်းနှစ်ယောက်ကို ကြည့်လို့နေသည် ။
"ဦးလေးနေကောင်းလား "
"အေး ကောင်းတယ်သား ၊ နှစ်ယောက်ချိန်းထားကြတာလား "
"ကျွန်တော်ဒယ်ဒီနဲ့ညစာစားရင်း ရှောင်းကျန့်ကအစပ်ကြိုက်တယ်ဆိုလို့ စားစရာလာပို့ပေးတာ "
ဖအေဖြစ်သူရှေ့သူ့သားကို ညစာလာချက်ခိုင်းတယ်ပြောလို့မကောင်းတာကြောင့်သူအဆင်ပြေအောင်ဖြေလိုက်တယ် ။ တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ရှောင်းကျန့်ကရိပေါ်ဘက်လှည့်ကြည့်လာတယ် ။
"ညစာစားပြီးပြီပေါ့? အတူစားမယ်ထင်နေတာ "
"အစပ်စားတာ ရင်ပူလာလို့ဆက်မစားနိုင်ဘူး ၊ ကိုယ့်နှုတ်ခမ်းလည်းပေါက်ထားတော့ အဆင်မပြေဘူးလေ "
"ညစာဘာမှမစားရသေးဘူးပေါ့? "
"အင်း "
"အဲ့ဒါဆိုဖေကြီးနဲ့စကားခဏပြောနေခဲ့ပါလား ကျွန်တော်ညစာချက်ပေးမယ် "
ဟ ။ ကံဇာတာကစောက်ရမ်းကြမ်းနေပါလား ။
"ဘာကူရမလဲ "
သူလိုက်သွားချင်တာတောင်စကားစလိုက်ပေမဲ့ အားတော့နာရသည် ။ အခုခေတ်မှာ မယူခင်အိမ်ကခွဲထွက်ပြီးအတူနေကြတာ ဒါကြောင့်ဖြစ်မယ်။
"လိုက်ချင်လိုက်သွားလေ ၊ ဦးလေးဒီကလေးတွေကို ကြည့်ပေးလိုက်မယ် "
ဦးလေးကဝန်ထမ်းတွေကိုအဖော်ပြုပေးပြီးကျန်ခဲ့မယ်ဆိုတာကြောင့်သူလည်းအားမနာတော့ဘဲ ရှောင်းကျန့်နောက်လိုက်သွားလိုက်တယ် ။ လိုနေတာ ဒီလို ယောက္ခထီးပဲ ။
"မွှေးနေတာပဲ ရေချိုးထားတာလား "
"ဟုတ် "
"ဒီဆွယ်တာလေးမင်းနဲ့လိုက်တယ် "
"ကျွန်တော့်ဘာသာချုပ်ထားတာ "
"ဒီလိုဘောင်းဘီကြိုက်တာလား
အမြဲဝတ်တယ်နော် "
"ကြိုက်တယ်လည်းမဟုတ်ပါဘူး ၊ အဝတ်ရွေးရတာရှုပ်လို့ တစ်ပုံစံထဲတွေဝတ်ဖြစ်တာ "
