CEO SERIES #4: Hidden The Ceo's Son

Chapter 44

A/N: GOOD MORNING enjoy<3

Shane's POV

We survived years nang hindi nalalaman ni Eion kung nasaan at kung anong nang nangyari sa akin. At hindi niya rin naman siguro ako hinahanap. At bakit niya naman ako hahanapin, diba? Wala naman siyang mapapala sa akin.

Ngunit kahit na ganoon, iniiwasan ko paring makita siya O ang makita niya ako. Ayaw ko nang magulo pang muli ang tahimik ko nang buhay. Dahil alam kong hindi kami pwede. Maliban sa hindi kami pareho ng estado sa buhay, marami ang hahadlang sa amin.

Napakurap-kurap ako nang marinig ko ang boses ni Davis. I know it's Davin because Davin calls me Mama and Davis calls me Mommy. Hindi ko alam kung bakit magkaiba pa ang tawag nila sa akin, ngunit nasanay na lang rin ako roon.

" Mama! Earth to Mama! " tawag ng pansin sa akin ni Davin. Nang tignan ko si Davin ang lapit na pala ng mukha nito sa akin. Kinakaway-kaway niya ang maliit niyang kamay sa mukha ko.

" W-what is it, baby? " tanong ko.

Napasimangot naman siya. Natawa ako dahil ang cute cute niyang tignan. Pinisil ko ang pisngi niya nang hindi ko na napigilan ang panggigil ko.

" Ouch, mama! " aniya. Tinaggal ko naman na ang kamay ko dahil namula na kagad ang pisngi niya.

" Sorry, baby. Nanggigil lang si mommy, cute cute kasi ng baby ko! Hmm..." sabi ko at ginulo ang buhok niya.

" I know I'm cute, mama. " anito at nagpogi post pa. Maypinagmanahan talaga.. .

" I know. I know. So what are you saying again? " tanong ko.

" I was saying that I saw a man looks like daddy at the park." ngiting aniya. Naguluhan naman ako.

" Your dada Aze? " tanong ko. Umiling naman siya kaya nakumpirama ko kung sino ang sinasabi niya. H-how? I mean paano niya nakilala? At paano niya namukhaan?

" He's handsome too like us, mommy." masaya pa nitong sabi. Namutla naman ang mukha ko. Paano kung makilala siya ni Eion? Paano kung nasundan siya?

′ Wait! Oi! Oi! Shane! Baka nakakalimutan mo! Hindi niya alam na may-anak kayo! Diba nga tinakbuhan mo? ′ sa isip ko. Dahil don huminahon ako kahit papaano. Haistt! Nago-over react na kagad ako nang dahil lang doon.

" Did he asked your name? Or my name? " I asked. Tumango siya sa akin. Kinabahan naman ako.

" One question, one ice cream. He asked my name first, I said Ion. Just like what you told us, we should name ourselves Ion when a stranger asked our names. But sorry mommy,′cause I told him my name because that's what his second question. But don't worry I didn't tell him your name and where do we live." aniya.

Napatitig lang ako kay Davin. Ilang minuto pa bago ako nakagalaw. Sinuklay ko ang buhok ko gamit ang kamay ko. Huminga ako ng malalim at ngitian siya. Hindi naman siguro malalaman ni Eion. Kaya hindi na dapat akong mabahala pa. Tsaka binago ko na ang apelyido ko, nagawa kong pagbaligtarin ang surname at initial ko sa tulong ni Azer. Kaya hindi iyon mapapansin ni Eion, dahil initial ko ang gamit na apelyido ng kambal.

" Mommy? What's wrong? Are you mad at me, because I told him my name? And because I talk to him? " malungkot nitong sabi. Agad ko namang inangat ang baba niya para mapatingin siya sa akin.

" No, baby. Of course not. I can't be mad at you. Okay? " aniya ko at ikinulong ang pisngi niya sa dalawa kong palad.

" Really, mommy?"

" Of course! Mommy loves Davin and Davis, forever. Mommy's heart always softened when it comes to Davin and Davis that's why... " malambing kong sabi at hinalikan ang tungki ng ilong niya. Ngumiti naman siya.

" I love you too Mama and also my twin!" anito kaya napangiti ako.

Akmang yayakapin ko na siya nang biglang maysumingit na isa pang bulinggit at makulit na bata sa gitna namin.

" Davis loves Davin and Mommy too!! " sabi nito at yumakap na sa akin. Natawa naman ako. Pinisil ko ang ilong nito at niyakap na ang kambal.

Sa mga sumunod na araw, nagpatuloy lang kami sa normal na ikot ng buhay namin. Naghahanda na ako sa pag-alis para sa trabaho ngayon. Just like the normal days for me, I'm wearing a cap to cover my face a little. Hinalikan ko na muna sa noo ang tulog pang kambal bago lumabas.

Nang makalabas ako sa kwarto, inayos ko ang cap na suot ko. Madaling araw pa lang kaya wala pa gaanong tao. Nakasanayan ko naring magsuot ng cap tuwing lalabas para hindi na makakilala pa ng ibang tao. Dahil hindi naman ako nandito para makipagkaibigan, gusto ko lang magkaroon ng tahimik na buhay kasama ang kambal.

Naglakad ako sa pasilyo papunta sa elevator, nakayuko lang akong naglalakad kaya hindi ko gaanong napansin ang kasalubong ko. Inayos ko ang cap at bag ko nang mabunggo ako sa hindi ko kilala. Hindi ako nag-angat ng tingin kaya hindi ko alam kung sino iyon.

" Sorry. Hindi kita napansin. " sabi ko.

" It's okay. " sagot ng baritono nitong boses. Natigilan ako. Pamilyar ang boses... Pero hindi ko na tinignan pa kung sino iyon at agad nang naglakad palayo. " Hey, miss. " tawag pa nito sa akin, ngunit nagtuloy-tuloy lamang ako sa paglakad. Agad ko nang pinindot pababa ang elevator nang makasakay ako.

Tahip-tahip ang kaba sa dibdib ko dahil sa isiping nakilala ako nang kung sinoman iyon. Sumakay kagad ako sa taxi at nagpahatid sa kompanya ni Azer nung araw na iyon.

Lumipas naman ang tatlong araw, wala naman akong napansing kakaiba sa paligid ko. Kaya nakampante na akong hindi ako kilala nung taong nakabunggo ko. Maybe may kaboses lang siya kaya pamilyar? Haistt! Nasisiraan na talaga ako ng ulo! ′ Umayos ka nga, Shane! ′ sa isip ko.

Kinabukasan, gumising ako ng maaga para magbasa sa restaurant sa baba. Yun ang ginagawa ko kapag wala akong pasok, minsan nagpapalipas ako ng oras sa restaurant at aakyat na pabalik kapag dumadami na ang tao.

Nang makababa ako sa restaurant, tahimik pa ang paligid isang table lang din ang akupado pa doon. Pumwesto ako malapit sa bintana, at inilapag ang libronf babasahin ko. Umorder lang ako ng coffee latte at nang maiserve na iyon nagsimula na akong magbasa.

Hindi ko napapansin ang paligid dahil nakatuon lang ang pansin ko sa binabasa ko. Hanggang sa maynaramdaman akong dalawang mata na nakatitig sa akin. Nung una hinayaan ko lang iyon, ngunit hanggang sa mas tumatagal na ay hinanap ko na ang titig na iyon. Nang mahanap ko kung sino iyon. Natigilan ako.

Gulat na napatingin ako sa mga matang matagal ko na nung huling matitigan. Sobrang bilis narin ng pintig ng puso ko. Hindi kagad ako nakagalaw. Ngunit nang mag-sink in na sa akin ang lahat dali-dali akong tumayo at umalis roon. Mabilis ang lakad kong dumeretso ako sa elevator, pinindot ko kagad iyon. Magsasara na sana iyon nang maypumigil niyon. Sumalubong kagad sa akin ang tingin niyang nagbabaga sa akin.

Sobrang bilis na nang tibok ng puso ko kanina, ngunit ngayon parang lalabas na ito dahil sa taong nasa harapan ko ngayon. He trapped me between his body and the metal wall of the elevator. I don't know what to do. Until he lifted my chin.

" Surprise, baby. " he said intently with his blazing eyes. And then he attacked my lips with his with hunger and longings with something. He claimed my mouth just like how he claimed me as his.
.
.
What are you doing to me, Eion? Tapos na tayo. Okay na ako. Pero bakit nandito ka na naman?.... Ano bang binabalak mo?...