CEO SERIES #4: Hidden The Ceo's Son

Chapter 15

              Shane's POV

Nangmatapos ako sa araw na yon, hinatid na ako Eion as usual. Hindi ko siya pinansin kahit na nasa elevator na kami at kaming dalawa lang. Wala kaming imikan hanggang sa makasakay kami sa kotse niya. Nang maihatid niya na ako sa apartment, nagthank you na kagaad ako akmang lalabas na ako nang pigilan niya ko.

“ Shane, what's wrong? Did I do something wrong? ”, masuyong sabi niya at hinawakan ang siko. Biglang bumilis ang pintig ng puso ko nang marinig ang napapaos niyang boses. Lumapit siya sakin at pinakatitigan ako, umiwas naman ako ng tingin dahil sa intensidad ng titig niya sakin.

“ W-wala naman akong problema sayo. Tsaka bakit mi naman natanong?”, aniya ko na naglilihis ng tingin ngunit hinawakan niya ang baba ko at iginiya patingin sakanya. ‘ Ano nga ba kasing problema ko? ’ Basta simula yun nung marinig ko ang huli niyang sinabi.

“ Baby, I know there's something wrong. What is it? Tell me. ”, napapaos ang boses niyang sabi. Hinawakan niya ang pisngi ko at hinaplos yon. Napapikit naman ako dahil sa ginawa niya. Nang maidilat ko ang mga mata ko, mapupungay na ang mga iyon.

“ T-totoo ba yung narinig ko kanina? S-seryoso ka ba don?”, sabi ko at napayuko. Akala ko hindi niya ako sasagutin nang matagal siyang natahimik, ngunit nagulat na lamang ako ng sagutin niya ako.

“ Yes. Why? Is that the reason why you don't want to talk to me? ”, aniya habang masuyo paring hawak ang pisngi ko habang nakayuko naman ako ng bahagya. Tumango na ako lamang ako.

“ F*ck, Shane! Ikababaliw talaga kita, alam mo ba yon? Alam mo bang halos mabaliw na ako kanina kakaisip kung bakit hindi mo ako pinapansin? Hmm?”, he huskily said. Napaangat naman ako ng tingin sakanya. ‘ Huh? Ano namang ibig niyang sabihin? ’

“ Huh? Hindi ko naman sinabing mabaliw ka kakaisip dun, e! ”, nakanguso kong aniya. Natawa naman siya ng mahina at napapikit ako nang pinugpog niya ako ng halik sa noo, ilong, pisngi.

“ Yeah. You didn't say that to me. But you really make me crazy over you. ”, napapaos niyang sabi and this time he kiss me in the lips. Hindi niya na iyon pinatagal at lumayo na kaagad ng bahagya sa akin.

“ Darn! I can't really stop myself from kissing you whenever you are near. ”, aniya at napayuko sa manibela.

“ U-uh aalis na ako. B-bye. Thank you for the ride. ”, aniya ko at mabilis na siyang iniwan doon. Hinahabol ko pa ang hininga ko nang makapasok ako sa apartment, napasandal ako sa pinto at napahawak sa labi ko. ‘ He kissed me again. ’

Biglang gumuhit ang ngiti sa labi ko nang maalala ang halik niya, ngunit iniling ko kaagad ang ulo ko.

“ Ano bang nangyayari sayo, Shane! ”, naiiling na humakbang ako papunta sa banyo at naligo, nang matapos ako pinatuyo ko na muna ang buhok ko at nahiga na sa kama. Napatitig ako sa kisame nang maalala na naman si Eion.

Haistt! Sana nga totoo ang lahat ng pinapakita at ipinaparamdam niya. Sana nga Eion. Dahil hindi ko pa kayang masaktan ngayon sa dinami-rami pa ng problema ko.

Kinabukasan, pagdating ko sa opisina nandun na si Eion. Tinext ko na siya kahapon bago ako matulog na huwag niya na muna akong sunduin, nagtanong siya kung bakit pero hindi ko na siya nireplyan pabalik.

Hindi ko makita kung nasa loob ba siya, dahil tinted ang glass wall niya malalaman lang kung nandun siya kapag mayilaw na ang opisina niya.

Dumeretso na lang muna ako sa opisina ko at pinindot ang intercom na nakakonekta sa opisina niya .

“ Good morning, sir. This is Shane Ocampo. I just want to inform you that I'm already here. Just call me, Sir. If you need anything. ”, sabi ko at inihinto na ang intercom. Naghintay ako sa sagot niya pero hindi yon dumating. ‘ Baka walang ipapagawa at baka busy. ’ nagkabit-balikat na lamang ako.

Na-arrange ko na lahat ng mga schedules niya from meetings to important appointments. Pero hindi parin siya tumatawag. ‘ Ano na kayang nangyari dun? ’ sa isip ko.

May mga binabasa akong important documents ng maykumatok sa pinto. Akala ko si Eion kaya ngumiti kagad ako, ngunit nawala ang ngiti ko ng makitang si Michael pala yon. Pilit na ngiti na lamang ang ibinigay ko sakanya. ‘ Bakit kaya hindi parin siya nagpapakita sakin ngayong araw? Mayproblema ba? O baka naman sobrang busy lang siya. ’ sa isip ko.

Napatigil ako sa pagiisip nang magsalita si Michael.

“ Hi! Pinapaabot lang tong mga updates sa mga kailangan i-arrange na mga meetings ni boss and mga appointments. Then andiyan narin yung mga pangalan. Here. ”, aniya at inabot sakin ang makapal na patong ng mga papel.

“ Ah! Okay! Thanks!”, aniya ko. Akmang aalis na siya nang tawagin ko siya ulit.

“ Bakit? Maykailangan ka pa ba? ”, ngiting aniya.

“ U-uh.. Si Sir Eion ba nasa opisina niya? ”, nahihiyang tanong ko. Ngumiti naman siya sakin at sinabing,

“ Ah! Oo! Nasa loob. Kasama niya kasi si Ma'am Sofia, baka mayimportanteng pinag-uuspan kaya hindi na nakalabas. Tsaka importante kasi yun si Ma'am Sofia kay Boss, kababata niya kasi yun. ”, mahabang aniya. Nawala naman ang hiya ko at napalitan iyon ng blangko na ekspresyon ng marinig ko ang sinabi niya. ‘ So? Babae pala ang kasama? Hmm... Kaya pala hindi na nakalabas.’ sa isip ko.

“ Ganun ba? Sige salamat. Salamat din pala sa paghatid ng mga ito. ”, aniya ko at nagpaalam na sakanya at nagpaalam narin naman siya at lumabas na.

Bumalik ako sa pagkakaupo sa swivel chair ko. Natulala na lamang ako ng ilang sandali dun. Hindi ako makakilos. Kung ano-anong senaryo ang pumapasok sa isipan ko na maaari nilang gawin sa loob ng opisinang yon. ‘ Haist! Shane! Ano bang pinag-iisip mo? Ano naman kung anong pinaggagawa nila don? ’

Kababata niya? Kaibigan lang ba ? O baka naman higit pa don?

Hindi ko natapos ang mga dapat kong gawin dahil sa kakaisip sa bagay na yon. Very important? Must be a special someone for Eion.

So? Kababata, huh?