Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Shane's POV
Maaga akong gumising para makapaghanda sa plano ko ngayon. Nagluto ako ng almusal para kay Eion at nilinis ang buong penthouse. Natagalan pa ako sa paglilinis dahil bawat 20 minutos nagpapahinga ako. Kaya nang makababa si Eion, pagod at pawis na pawis na ako.
“ Hey, baby! Why so early? ”, aniya. Bahagya akong lumayo nang yayakapin niya ako.
“ Opss! No. I'm sweaty.”, nandidiri sa sarili kong sabi. Ngumisi naman siya at nagulat ako nang niyakap niya ako ng tuluyan mula sa likod.
“ But I like how you smell. Hmm? ”, aniya at hinalikan ako sa batok. Napahawak naman ako sa braso niyang nakayakap sa akin nang bara akong mabubuwal. Sh*t! Not now! Nang hindi ko na makayanan, bumitaw ako sakanya at tumakbo papunta sa sink.
“Baby. Are you okay? ”, nag-aalala niyang tanong habang sinisikop ang buhok ko at kumuha ng tissue. Kinuha ko ang inabot niyang tissue at pinampunas sa bibig ko. Pilit akong ngumiti sakanya at nagsalita.
“ Okay lang ako. Don't worry. Baka nabigla lang ang sikmura ko. Naglinis kasi kagad ako pagkatapos kong kumain, e. ”, palusot ko at bahagyang napapakamot ng ulo. Pero ang totoo nagpahinga muna pagkatapos kumain bago maglinis. I can't tell him the truth right now. I'm sorry Eion. I... I just can't.
“ Darn, baby! Don't do it again, okay? I'm f*cking worried. You vomit a lot. Marami ka bang kinain? You eat like a child, so why is that? ”, naguguluhan at nag-aalala niyang tanong. Natahimik naman ako at nag-isip ng panibagong palusot.
“ U-uh! Ang sarap kasi nung bacon with cheese kaya napadami ang kain ko, e! ”, palusot ko at hilaw na ngumiti. Mukha naman siyang naniwala kaya nakahinga ako ng maluwag.
“ Just tell me if you don't feel better, okay? Hindi na lang muna ako papasok sa opisina kung hindi maganda ang pakiramdam mo. I can't risk your health over my work. ”, seryoso at matigas niyang aniya. Napangiti na lamang ako ng mapait. Sana nga Eion. Sana pag nalaman mo rin na mayanak tayo ay ganyan parin ang masasabi mo.
“ I'm really fine. Don't worry, okay?”, aniya ko at ngumiti sakanya. Sana wala na siyang itanong dahil hindi ko na kayang mag-isip ng panibagong kasinungalingan para maitago ko lang sakaniya ang totoo.
Dati iniisip ko kung bakit hindi na lang kagad sabihin ng ibang tao ang totoo para hindi sila masaktan, kung bakit pinapatagal pa nila gayong sila rin naman ang mahihirapan. But now, I understand why. They hiding the truth to stop the another pain they're going to take. Kasi hindi lahat ng katotohanan ay saya kagad ang dala sayo. Hindi lahat ng katotohanan ginhawa kagad ang maidudulot sayo.
Tulad ngayon, I'm standing in front of this woman, looking so sophisticated. Nakataas ang kilay niya sa akin at hinead to foot akong tinignan. Kumunot ang noo niya na para bang may mali sa akin. Hanggang sa napagtanto kong may-isa pang katotohanan na hindi nga lang pala si Eion ang maaaring magtaboy sa akin, sa oras na malamang mayanak kami. Na he's still have a family na maaaring magustuhan at ayawan ako.
