CEO SERIES #4: Hidden The Ceo's Son

Chapter 7

             Shane's POV

Iginiya ako papunta ni Michael papunta sa 'small office' na sinasabi ni Eion. Pagkadating namin ni Michael sa sinasabing 'small office' ni Eion- ‘ Yes! Eion na lang talaga ang tawag ko sakanya, sinasanay ko na ang sarili ko dahil baka bigla na naman siyang magalit at masisante pa ko.’

Napanganga ako sa sinasabi niyang 'small office' seryoso ba siyang small lang to? Mula dito makikita mo kung sino ang mga papasok papunta sa office ni Eion. Mas malaki pa to sa office ni Ma'am Che sa cafe! ’ Grabe ganito talaga siya kayaman? Tapos sinigaw-sigawan ko pa siya nung una naming pagkikita, tapos ngayon Boss ko na siya. ‘ What a life nga naman! ’

“ So, Shane. This will be your office from now on. And for a meanwhile I'm going to tell you all things that you should know about your work in here. ” aniya at ngiti sakin. Umupo naman ako sa isang hindi kalakihan at hindi rin naman kaliitang swivel chair.

“ Okay. So can we start now, Michael? ”, sabi ko at tumingin sa kanya. Tumango naman siya sa akin nagsimula nang i- discuss lahat ng kailangan kong matutunan.

5 hours later....

Wohh! Grabe! Nakakapagod din pala to. Ang daming mga schedules, mga pangalan ng mga investors at mga clients na may appointment kay Eion, at mga business meetings at business trip niya at kung ano ano pang kailangan kong tandaan.

Napatalon ako kinauupuan ko nang biglang maykumatok sa glass door ng office. Napatayo ako ng makita kong si Eion yon.

“ A-ah M-may kailangan K-ka?? ”, nauutal-utal kong tanong. Sh*t! Kumakabog na naman ng malakas ang puso ko. Ganito na lang lagi ang epekto sakin, kapag malapit at nandiyan siya. Pumasok at sinarado niya ang pinto sumandal siya sa glass wall at nag-crossarm. ‘ Nagmukha siyang model sa posisyon niya. Kahit sa anong anggulo O kahit ano pang damit niya baka nga kahit ipagdamit mo to ng damit grasa, gwapo parin, e! ’

“ Are you done? ”, tanong niya. Tumitig siya sakin at inaabangan ang isasagot ko.

“ A-ah t-tapos naman na. B-bakit? ”, sabi ko.

“ Did you already ate anything ? ”, he asked. Kinakabahan naman akong umiling. ‘ Oo nga pala! Nakalimutan kong kumain kanina, sa sobrang focus ko sa ginagawa. ’

Umalis siya sa pagkakasandal sa glass wall at binuksan ang pinto. Hawak-hawak niya iyon habang nakabukas, tumingin siya sakin na para bang sinasabing ' Why are you still standing there? '

“ Come on. I'm going to get us food.”, aniya. Kaya dali-dali naman akong lumabas habang hawak niya parin ang handle ng pinto. Pagkalabas, dere-deretso ang lakad ko papunta sa elevator. Ngunit nagulat ako nang may biglang humapit sa beywang ko.

“ Not there, Shane. To my office. ” he huskily said near my ear. Nagsi-tayuan ang balahibo ko. Dali-dali akong umatras at sa pagkakabigla muntikan pa akong matapilok ngunit nahawakan niya kagad ang siko ko.

“ Be careful. You might fall not knowing if there's someone who can catch you. ”, aniya. Tumayo kaagad ako ng maayos, hinintay kong mauna siyang maglakad papunta sa office niya. Nakasunod lang ako sakanya habang bahagyang nakayuko sa sobrang hiya sa katangahan ko. ‘ Pang-ilan na ba to? Haystt, Shane!’

Itinuro niya ang lamesang pang dalawahang tao. Umupo na ako at hinintay na lang siya. Nakita kong may tinawagan siya sa telepono kaya nanahimik na lang muna ako. Maya-maya umupo narin siya sa harapan ko. ‘ I feel so awkward, pero siya parang wala lang. ’

“ Let's wait for about 5 mins they're already preparing the food.” aniya. Tumango lang ako at nagkunyari na lang na tumitingin-tingin sa mga furniture sa office niya.

“ Didn't you check it a while ago? ”, tanong niya. Napababa kagad ako ng tingin sa mga kamay kong nakapatong sa hita ko.

“ So how's your first day in here? ”, he asked.

“ O-okay naman. Wala naman akong ganong ginawa. ”, nahihiya kong sabi. Tumikhim naman siya.

“ Yes. Your real work will start tomorrow. Don't worry you have many things to do tomorrow. I have so many schedules. Did you read it? ”, aniya.

“ Yup. Marami- rami nga. ”, sabi ko. Our conversation continues until the food's arrived. Biglang kumalam ang sikmura kaya napasabak kagad ako sa pagkain. Nahihiya pa ko pero wala muna akong pakealam, gutom na talaga ako. Pagkatapos kong kumain, napatikhim siya. Nang tignan ko ang pagkain niya wala pa yon sa kalahati. ‘ Nakakahiya! Baka isipin niyang patay-gutom ako. Sadiyang gutom lang ako ngayon! ’

“ Hehe. Sorry. Nagutom kasi ako, e! Don't worry hihintayin na lang kitang matapos ”, sabi ko sabay peace sign sakanya at ngiti. Nabusog talaga ako don!Tapos may dessert pang cake. ‘ Yum! Yum! Yum! ’ may wine pa pero hindi ko na ininom yun hindi ako sanay, e! Sa bahay, tubig lang ako!

15 minutes later....

Natapos din siya! Ang tagal niya pala kumain. ‘ Ang arte! Pasalamat ka gwapo ka! Kaya pagti-tiyagaan pa kita. XD’ Tumayo na siya at may kinuhang susi sa lamesa. He take off his coat and put it in his arm at niluwagan ang necktie niya. Kitang-kita ko kung paanong nag reflex ang braso niya. ‘ So, hottt! ’ Lumapit siya sakin at naglahad ng kamay. Kinakabahang tinanggap ko iyon at tumayo, bumitaw kagad ako.

“ Come on. I will drive you to your home. Just tell me the direction.”, he said.

“ A-ah hindi na kailangan. K-kaya ko naman-” napatigil ako sa pagsasalita nang kunin niya ang kamay ko at nagsimula na siyang maglakad kaya napalakad din ako.

“ Come on. Don't reject me so fast. Don't worry I'm just going to drive you home”, he said seriously. Tumango na lamang ako nagpatianod

Nung nasa elevator na kami, pinindot niya ang basement botton pero hindi niya parin binibitawan ang kamay ko.

“ A-ah Eion p-pwede mo na akong bitawan. ”, sabi ko.
Napatikhim naman siya at binitawan na ang kamay ko. ‘ Spell. Awkward. ’

Pagdating sa basement nag-aantay na doon ang bodyguard niya.

“ This way, ser. ”, at iginiya kami papunta sa kotse ni Eion. ‘ Siguro ang bodyguard niya pa ang nagpapark ng kotse niya. Antarayyy! ’ Huminto kami sa isang Porsche na sasakyan. ‘ Wowww! Sasakyan niya to? Nakikita ko lang to sa mga model ng sasakyan, e! ’ Pinagbuksan ako ng bodyguard niya sa passenger seat. ‘ Ayy! Bawas point toh si Hot and Handsome Eion. Hindi gentleman. Bodyguard niya pa nagbukas para sakin. ‘Ano ka ba, Shane! Ikaw na lang makikisakay, e! Magrereklamo ka pa!’

Pagsakay nagtataka ako nang Hindi niya pa pinapaandar.

“ B-bakit? May problema ba? ”, nagtataka kong tanong.

“ Put your seatbelt on, Shane. ”, aniya. Natataranta ko itong sinuot, kaso hindi ko alam kung paano.

“ I-i don't know h-how. ”, nahihiyang amin ko. He tsked at nagtanggal ng sariling seatbelt and he leaned in, our faces were so close as Eion tried to help me to put my seatbelt on.

Napatigil ako nang maamoy ko kung gaano kabango si Eion. ‘ Ano kayang pabango niya? Ang bangoo! ’

Nang matapos si Eion umupo siya kagad ng maayos. Nag seatbelt naman ulit si Eion at nag drive na.

30 minutes have passed when they arrived in her apartment.  Nagtanggal na ako ng seatbelt at humarap sakanya.

“ T-thank you, Eion. ”, aniya ko. Nilingon ko naman siya, napatigil ako nang sobrang lapit ng mukha niya sakin.

“ A-ah m-may kailangan ka pa? ”, tanong ko habang nag-iiwas ng tingin. Tumikhim naman siya lumayo ng bahagya.

“ Susunduin na kita bukas. ”, aniya at nagiwas ng tingin.

“ H-ha? Hindi na kailangan. Naihatid mo na ako at salamat. Boss kita kaya dapat hindi mo to ginagawa.”, paliwanag ko.

“ I don't care. See you tomorrow. ”, aniya. Ending our conversation. Wala na akong nagawa kaya lumabas na ako ng sasakyan niya. At pinaharurot niya na ito paalis at iniwan ako doong napatanga. ‘ Bakit niya ba to ginagawa. O baka maygusto siyang makuha sakin? Kasi ganyan naman lagi ang habol ng mga lalaki. Tsk. Neknek niya. Hindi ako bibigay kagad sakanya, noh! Kahit pogi at hot ka pa! ’

' Tignan natin. Hindi ako bibigay sayo, Eion. '