Gratifying Wretched ✓

CHAPTER 31

CHAPTER 31

Everything that you want to feel into something can be changed. Pwede pala ang ganoon. Para siyang droga na ang sarap sa una ngunit habang tumatagal ay sinisira na pala n'on ang buhay mo.

Para din siyang gulay na sa una lang hindi masarap ngunit kapag napagtanto mo na kailangan mo pala ito ay saka mo lang mararamdaman na sa simula lang pala mapait. Sa simula lang pala dahil hindi ka sanay at kailangan mong sanayin ang sarili mo.

Dala rin ng pagiging lutang ko ay hinayaan ko na lang itong si Annivo na hawakan ang aking kamay. Ngumisi pa ang loko at lumapit kami kina tita at tito. I'm still trapping when he's already mentioning his parents.

"Kami na lang din ang bahala sa anak mo. Okay lang sigurong umabsent siya ng lunes, hindi naman kasi sulit ang sabado at linggo," saad niya. Oo nga naman.

Masayang-masaya si Peter dito kaya wala akong ibang nagawa kundi ang tumango at pagbigyan ang gusto nila.

"Are you ready?" Annivo ask. Hinayaan ko lang na alalayan niya ako  pagbaba sa mababatong daan. Mabuti na lang at nabalanse pa ng sandals na suot ko ang buhangin, dahil white sand ang tinatapakan naming dalawa.

Annivo was wearing Tuxedo just like other mens. While me, I’m clothed with a floral  Asymmetrical Skirt, plane strapless with pumps.

"Bakit ba kasi ako sasama sa meeting?" tanong ko nang ibinuka niya ang payong. Kinulong niya ang aking katawan gamit lang ang kanyang braso upang maipasok niya ako sa silong ng payong

"I just wanted to be with you."

"Para kang tanga," saad ko. But deep inside kinikilig ako to be honest.

"Ayos lang ba sa 'yong maglakad?"

I didn't answered him. Hindi ko kasi alam kung saan kami pupunta ngayon. Hinayaan ko lang ang aking katawan na sumunod sa kanya. Naghalo tuloy ang perfume na gamit naming dalawa, pero mas nangingibabaw pa rin ang halimuyak niya.

"Maghahabal-habal na lang tayo-"

"Huwag na, mas gusto kong maglakad," buong desisyon. I praise as we step into much better and concrete road.

Mas pinili niyang maglakad dahil hindi talaga kasya ang kotse rito. Sa malayong parte ay dinig na dinig ko pa rin ang hampas ng alon habang iginagaya ang tingin sa magandang daan na tinatahak namin.

"Sorry." Nabigla ako sa nagsalita. Natulala tuloy ako kay Annivo nang tumigil siya at umupo sa bench.

"What?" I said he hugged me and almost kissed my tummy. He tilted his head there with a tickling sensation I felt as he grab me to seat over his lap.

He began to comb and play my hair as if he's a child who already missed his toy. Namulahan ako ng pisngi at nawalan ng atensyon nang nanatili pa rin ang aking hita na nakakandong sa kanya.

Gusto kong magtakip ng mukha ngunit hindi ko magawa gayong nakapako ang atensyon ko sa kanya, with his meaningless face and a deep face. Annivo hits me uniquely and differently than the other man that I encountered.

"Sorry, you're in between again. You're in between hate and sadness. You're in between annoyance and headache. Dahil lang din sa akin. I'm sorry if I forcedly you to love me," aniya, puno ng kiliti ang bibig niya habang puno ng kakaibang kuryente ang kanyang kamay na patuloy na humahaplos sa aking batok at buhok.

"Aaminin kong makasarili ako dahil hindi ko man lang hiningi ang opinyon mo. Pero lahat ng ito ay buo at puro. Aanhin ko pa ba ang buhay ko kapag hindi ko 'to nagawa, kaya nga hanggang langit ang saya ko dahil nangyari ang bagay na ito."

Napakagat akong labi, natatamaan na ako ng konsensya. Is this Annivo who's pleasing me?

Am I too harsh to him?