Gratifying Wretched ✓

CHAPTER 14

CHAPTER 14

Nakayuko ako, habang hindi pa rin maalis sa loob ko ang takot. Wala na ang mga rapist ngunit  may pangamba pa rin ako na baka may mangyaring masama sa akin dito.

Maluluha na sana ako ngunit bigla ko na lamang narinig ang tunog ng bawat dampi  ni Annivo sa katawan nito. Nakakrus ang kanyang dalawang kamay habang hawak nito ang laylayan ng v-neck niyang damit.

"Teka, anong gagawin mo sa akin?" I asked immediately.

Ngumisi siya. Para naman akong pinagsukluban ng langit at lupa nang tuluyan niya na 'yong mahubad.

"Chill, I'm gonna put this on your dress. Baka may makakita pa sa palda mo," he said. Namulahan ako sa isiping baka ang mga rapist ang nakakita n'on.

His lips and eye's blinks were perfect while tying his clothe into my hips, umiling agad ako. "No need, nasa loob naman ako ng kotse-"

Nangunot ang kanyang noo sa akin. "If I were your suitor I will remind you of that everyday." Napalabas tuloy ako ng hangin nang maisuot na niya iyon.

I think he was good. I don't know the reason why he's unlucky with Arthur. Nasa loob pa rin ako ng kotse habang bukas ang pinto at ito nama'y nasa labas pa.

Nang kala-una'y  umayos na ako ng upo nang pumasok ito sa kotse upang simulan ang pagmaneho. Wala akong ideya kung natapos  ba ang pag-uusap nila o hindi, o 'di kaya'y galit ba ito sa akin? Dahil naging hadlang pa ako kung sakali mang naka-usap na nito ang ina ni Reufa?

"Nasa prisinto pa si kuya. Pinapa-una na niya tayo at sa bahay niyo kayo magkikitang dalawa," ani niya sa gitna ng katahimikan naming dalawa.

Unti-unti akong tumango. "Sorry sa nangyari."

"I was the one who's going to apologize, sana hindi na lang kita sinama para hindi mangyari ito." Tiningnan niya ako sa rear mirror at saka ito ngumiti ng pilit.

Bihira lamang kung ngumiti ang lalaking ito. Kaya sa tuwing ginagawa niya iyon kahit na pagngisi lang ay parang pinapasaya niya na ang araw ko. Inaalis niya ang problema ko.

"Hindi mo naman kasalanan." Umiling ako at ngumisi rin, hindi ko na nakita pa ang ngiti niya nang mag-focus ito sa pagmamaneho.

"I was scared when I saw you screaming. Just how the past happened again and someone can be vanished in my sight." Nagtaka ako sa makahulugan nitong saad sa akin.

"Kumusta  p-pala ang pinag-usapan ninyo ng Villegas?"

He let a deep breathe. "We shouldn't talk about this. You're traumatized with what happened."

"Sanay na ako sa mga manyakis, in fact na palaging mayroon ng ganoon sa fast food ninyo. 'Yong kanina lang talaga ang mas malala."

"I'm going to be there tomorrow, alone. Salamat pala at sinabi mo-" I stopped him off.

"Ano!? Pupunta ka bukas at mag-isa ka lang!?" gulat kong turan.

Halos mapatayo't ma-untog pa ako sa kotse niya dahil sa gulat.

"Look like you're shocked? Bakit? May masama ba roon?" tanong niya. Kumibot naman ang labi ko at umiling, napabuntong hininga rin ako at bumalik sa kina-uupuan.

"W-wala, wala. Hindi na yata ako makakatulong sa 'yo."

Looks like his doing his own path after I help him. Kung si Arthur lang, paniguradong hindi na ako niyon papalabasin pa at ang mas malala, hindi ko na malalaman pa ang sekreto ng lalaking ito ngayon.

"That's fine. I badly desperate to know about Reucha."

"Why are you so desperate to know Reucha?" tanong ko at nagsimula na namang magtanim ng kuryusudad sa utak.