ဒါနဲ႔ ေကာင္ေလးက ဘာလို႔ဓာတ္ေလွကားမသံုးတာလဲ။
သူနဲ႔အတူႏွစ္ေယာက္တည္း႐ွိရတာကိုသေဘာမက်လို႔လား။
စကၠန္႔ပိုင္းေလးအတြင္းမွာကိုအေတြးေတြက ဆက္တိုက္ဆိုသလို ဝင္ေရာက္လာတာမ်ား။
ရုတ္တရက္ဆိုသလိုပဲ ေ႐ွာင္းက်န္႔ခႏၶာကိုယ္ကၿငိမ့္ကနဲျဖစ္သြားၿပီး ေဘးဘက္ကိုအနည္းငယ္ယိုင္သြားတယ္။ လန္႔သြားတာေၾကာင့္ စိတ္ၿငိမ္ၿငိမ္ထားၿပီးအေျခအေနကိုစူးစမ္းၾကည့္ေတာ့ ဓာတ္ေလွကားကရပ္ေနေၾကာင္းသိရတယ္။
အလ်င္အျမန္အေရးေပၚခလုတ္ကိုႏွိပ္ဖို္႔ျပင္ေတာ့ တဖ်တ္ဖ်တ္လူးကာပ်က္သြားတဲ့လ်ွပ္စစ္မီးအလင္းေရာင္ေၾကာင့္ ပါဝါေဒါင္းသြားမွန္းသိလိုက္ရတယ္။
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ခႏၶာကိုယ္အႏွံ႕ကေခြၽးေစးေတြထြက္လာတာကိုခံစားေနရတယ္။ အခုသူက ဘာမွမျမင္ရတဲ့ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲေနရာမွာ ေဇာက္ထိုးႀကီးျဖစ္ေနသလိုပဲ။
အိတ္ကပ္အႏွံ႕ကိုဖုန္းလိုက္စမ္းေတာ့လည္း ဘယ္မွာမွ႐ွာလို႔မေတြ႕ေနဘူး။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔အသက္႐ွဴ ရခက္ခဲလာျပန္ၿပီ။ သူဒီလိုေမွာင္မဲပီး တစ္ေယာက္တည္းပိတ္မိေနတဲ့ခံစားခ်က္ႀကီးကိုမုန္းတယ္။
နားထဲမွာလည္း အသံေပါင္းစံုၾကားေနရသလိုပဲ။ အူလာတဲ့နားေတြေၾကာင့္ပါ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔အုပ္ထားလိုက္တယ္။
ကယ္ပါ...တစ္ေယာက္ေယာက္မ်ားကယ္ၾကပါ။
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ေ႐ွာင္းက်န္႔ခႏၶာကိုယ္ဟာေအာက္ကိုပံုက်သြားတယ္။ လည္ပင္းတစ္ခုလံုးလည္းတစ္ဆို႔ေနၿပီ။ အခုခ်ိန္မ်က္လံုးေတြမွိတ္လိုက္ခ်င္ေပမဲ့လည္း မမွိတ္ရဲေသးဘူး။
႐ွင္သန္ရမဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္တစ္ခုခုက ေသခ်ာေပါက္႐ွိေနတာမို႔။
.
____________________
ရိေပၚက႐ွာင္းက်န္႔နဲ႔ ဟိုတယ္မွာဆံုရလိမ့္မယ္လို႔ဘယ္လိုမွမထင္မိဘူး။ ေ႐ွာင္းက်န္႔က အျဖဴ ေရာင္႐ွပ္လက္႐ွည္ကိုဆင္ဆြယ္ေရာင္အေပၚထပ္ကုတ္ကေလးထပ္ထားတယ္။ ညဥ့္ဦးရဲ႕ လတ္ဆတ္ပ်ိဳမ်စ္မႈေလးပါပဲ။
KAMU SEDANG MEMBACA
'NOTHING'
Fiksi PenggemarBe My 'NOTHING' 📎 This is just a work of fanfiction 📎 Jun 27~
Part - 16
Mulai dari awal
