** Bu nasıl bölüm adı diyorsunuz muhtemelen bence de öyle cdknkdfnvdf iyi okumalar
****
"Çok heyecanlıyım." Sehun yerinde durmaksızın kıpırdanırken gözlerimi devirmeden edememiştim. Birkaç gün önce, arkadaşımın kendi aramızda yaptığımız doğum gününe onu da götürmek istediğimi söylemiştim. Şu anda ise barın dışında, arabamın içinde inmeye hazırlanıyorduk. "Hadi artık gidelim." Elini arabanın kapısına attığında hızlı davranıp onu durdurdum.
"Seni öylece içeriye almazlar." Heyecanı yerini hayal kırıklığına bırakırken ekledim. "Bir kimlik gerek."
"Kimlik mi? Benim ondanım yok ki..." dudaklarını büzüp yavru köpek gibi bakınmaya başlamıştı. "Ne yani şimdi ben doğum gününe gelemez miyim?"
"Belki bugün sabah olsa gelemezdin ama artık gelebilirsin." Bir yandan konuşup bir yandan da arabanın önündeki boşlukta duran saman renkli zarfa uzandım. Onu Sehun'a uzattığımdaysa ciddi bir ifadeyle beni süzmüştü.
"Bu ne?"
"Aç bak." dediğimi yapıp zarfı dikkatle açtıktan sonra içindekileri çıkarttı. Bir süre sağını solunu inceledikten sonra yüzü yavaşça bana dönmüştü.
"Bu bir kimlik mi?" şaşkınlıkla söylediğinde başımı hızlı hızlı aşağı yukarı salladım ve gülümsedim.
"Artık bir bu ülkenin bir vatandaşısın, Oh Sehun." Ona yeni soy ismi ile hitap ettiğimde parmağını göğsüne bastırıp kendini işaret etti.
"Soyadım Oh mu?"
"Evet, beğendin mi?"
"Çok." Kocaman gülümserken başını aşağı yukarı salladı. "Çok beğendim ama keşke seninle aynı olsaydı." Dudak büzüp söylerken onu umursamadan kağıtları işaret ettim.
"Bunlar da gittiğin okullara dair diplomalar. Kore Tarihi mezunusun artık." Kıkırdayarak söylediğimde Sehun arabanın içinde olmamıza aldırmadan bir anda bana sarıldı. O, beni sımsıkı kendine çekerken ben sadece donup kalmıştım.
"Teşekkür ederim. Çok teşekkür ederim."
"Ben bir şey yapmadım ki... Birinden ayarlaması için rica ettim sadece. Eh seni yasal olmayan yollarla sisteme kaydetmek pek kolay olmadı ama hallettim."
"Sen olmasan ne yapardım ki ben... İyi ki karşıma çıkan, beni kurtaran kişi sensin. Tanıdığım en harika insan olma unvanı sana ait ve ben çok fazla insan tanıdım, Luhan. Çok fazla." Bana bu şekilde sarılıyor olması düşünme gücüme etki ettiğinden onu yavaşça ittirmiştim.
"Hadi artık girelim içeriye." tabii bir de sözlerinin çarpıntıya sebep olma gücü korkutuyordu. O yüzden yine kaçıyordum.
****
Gürültülü barın kendimize ait köşesinde, sessizlik sürüp giderken yüzümde rahatsız bir gülüş hakimdi. Herkes bana ve Sehun'a dikkatle bakarken aksi çok da mümkün değildi elbette.
"Ee," dedi doğum günü çocuğu Taeyong. "Luhan, bizi arkadaşınla tanıştırmayacak mısın?" yanımdaki Baekhyun olayların aslını bilen biri olarak tedirgince hareket ettiğinde boğazımı temizledim. Bir yalan düşünmüştüm elbette ama Jongin'in son anda partiye gelebiliyor olması ihtimalini düşünememiştim. Normal şartlarda ona başka diğerlerine başka hikayeler anlatacaktım çünkü Jongin çoktan aceleye gelmiş bir açıklamayı dinlemişti bile. O anda daha çok anı kurtarmak istemiştim. Parti olayını ise zaten o gelmeyecek diye makul bir yalanla kapatmayı düşünüyordum. Fakat Jongin son anda aile yemeğine katılmak yerine bizimle olmayı seçince işler de karışmıştı.
