CRIME (The Owners Series #1)

Chapter 23

I WENT OUT OF THE DARKENED ROOM. I can now finally breathe. Airy went on me and held my arms. They looked worried around me. 

"Sino 'yon? Ba't ka niya hinila ng ganon? Anong nangyari sa loob?" Airy asked. "Zandra, kakilala mo ba 'yon? Nakakatakot 'yon, ha." Vanessa added. 

I had no idea that this would occur. My hands were still trembling; the hunts seemed to go on forever. The packed area was full with rumors of violence. Just if I paid attention to him.

"Ma'am! Ma'am! Are you okay?" One of the men he bought me asked.

I gulped. "D-don't report this to h-him. Don't tell him what happened today." My throat feels tight. 

He frowned. "Just don't." I don't want to face anyone anymore except him. I find it dizzying the situation i started again. 

Hindi ko alam kung anong sasabihin ko o ano man ang gagawin ko. Binalik ni Finnian ang totoong ako, subalit ba't ko pilit na binabalik yung lumang ako? Sinisira ko ba ang maayos na pahina?

May asawa na siya at ako din. 

"Halika na. Umuwi na tayo." Naiwan ang mga tanong nilang hirap kong sagutin. Umalis ako kagad sa lugar at iniiba ang laman ng utak ko. Sa loob ng kotse, ginugulo niya ulit ang utak ko. Wala akong pakialam sa sasabihin ng iba, pero kung kay Finnian, malaki ang talo ko. Lalo na ngayong alam kong guguluhin niya kami. 

"Ma'am-"

"Shut up!" Bulyaw ko sa kanya. Sobrang gulo ng ulo ko. Walang lumabas sa bibig niya, naghari ang katahimikan sa loob ng kotse. Ibinaling ko ang tingin sa langit, puno ng kaba ang puso ko. Parang tinapon ko ang dekada para lang matikman ulit ang sarap ng kasalanan. 

Tumunog ang telepono ko sa gilid. Pangalan ni Finnian ang lumabas, tila wala akong balak sagutin ito. 

Hindi ko maintindihan, ang mga nangyayari.

Umikot sa ulo ko ang kagagawan ko. Tumigil ito kasabay ng pagtigil ng sasakyan. Inangat ko ang tingin ko at saktong nasa labas siya, tumugma ang mata namin, nawala bigla ang lakas ko.

Nasa mata niya din ang pag-aalala. Umusog ako at binuksan ang pintuan. Lumapit siya sa'kin dala ang payong niya. Tila hindi ko din napansin ang pag-ulan. Isinilong niya 'ko sa dala niyang malaking itim na payong. 

Pinilit kong ngumiti sa kanya, parang lang makita niyang ayos ako. "Hindi mo sinasagot ang tawag ko." Sabi niya. Yumuko ako dahil hindi ko kinaya ang tingin niyang malambot. 

I bit my lips and exhaled sharply. "I need to rest." I spoke. 

My feet started to walk away from the scene. The pain shooting my heart and I'm trying my best to keep it. I laid my back on my mattress. Feels like I'm betraying, cheating, and breaking him. 

Why am I doing this? 

For revenge?

My phone rang. I took it and answered the unknown number. "Yes?" I asked. 

"It's me."