Siedemnasto letnia Japonka z obrzeż Seulu przeprowadza się do jego centrum.
Czy dziewczyna pozna wiernych przyjaciół czy zdradliwych?
Znajdzie nastoletnią miłość?
Wygra lub może przegra w zawodach tanecznych?
Tego dowiecie się w tym ff!
,, N: Wita...
(Pisząc ten rozdział słuchałam piosenki,, I Got u'' od Lucy. Serdecznie polecam ten zespół <3)
Powiedziałam do chłopaka widząc, że zaczyna padać śnieg i no cóż, nici z naszej koszykówki.
Idąc u boku Jungwona wsłuchiwałam się w dźwięk, który wydawały moje buty po nadepnięciu na śnieg. Początek grudnia całkiem miło się zaczyna. Naprawdę kocham zimę, ponieważ zawsze przypominam sobie miło spędzone chwilę z rodziną.
Jw: O czym myślisz?- zapytał chłopak patrząc przed siebie z obojętnym wyrazem twarzy.
N: Hm? Wspominam moje wredne ciotki. - zaśmiałam się a uczynił to także mój towarzysz.
Jw: Na szczęście moje ciotki nie są zbyt wredne.
N: Zazdroszczę. Huh? - powiedziałam a potem, jak to ja, wpadłam w poślizg a po chwili już leżałam na zimnym śniegu. Jungwon pomógł mi wstać, próbując powstrzymać śmiech.
N: Hej! To nie jest śmieszne.
Jw: Oh Przepraszam, ale. - nie dokończył, ponieważ sam się wywalił.
N: Widzisz? Karma wraca.
Jw: No już cicho, lepiej pomóż mi wstać.
***
Powolnym krokiem doszliśmy do miejsca docelowego. Znaleźliśmy się pod kawiarenką. Otworzyłam eleganckie ciemno-niebieskie drzwi. Kawiarnia była przytulna. Urządzona w ciemnych i jasnych kolorach. Stoliki były granatowe a fotele i kanapy jasno niebieskie. Na stołach znajdował się szary obrus w słodkie wzorki z misiami. Kelnerzy ubrani w tego samego koloru co stoliki, fartuszki krzątali się po kawiarnii. Przyjaciel poprowadził mnie do wolnego stolika.
(K:kelner)
K: Witamy w naszej kawiarence! Co podać?
N: Poproszę Iced Americano i Brownie.
Jw: Iced Americano.
Gdy kelner odeszł od naszego stolika zapytałam chłopaka.
N: Lubisz tą kawę?
Jw: Nigdy nie piłem, ale dzisiaj chce spróbować jej tutaj, razem z tobą. - odpowiedział przy tym uroczo się uśmiechając...
***
Biegłam razem z Jungwonem do akademiku. Co raz więcej przybierało śniegu, ciężko się chodziło i trzeba naprawdę uważać, żeby się nie wywrócić. Wiatr wiał mi w oczy zaburzając widoczność.
Jw: Ugh... Ale wichura.
N: Co mówisz?!
Jw: Już nic!
Po dłuższej chwili...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Przepraszam za krótki rozdział ale nie mam weny :(
