Hiç aşık oldunuz mu?
Ya da aşkınızdan kaçtınız mı?
Peki acı çekmekten, kaybetmekten korktunuz mu?
Bu benim Yazgım iyisiyle, kötüsüyle aşkıyla, acısıyla.
Bir yanda bütün zorluklarla tek başına mücadele eden bir kadın ve aşktan hep kaçan taraf.
Diğ...
İçeri geçmem için biraz kenara çekildi bende girdim. Güzel ve sade tasarlanmış bir evi vardı. Benim evimden pekte bir farkı yok aslında renk seçenekleri olarak aaa şöminede var. Hemen koşup önünde durdum. Elleri mi taşların üzerinde gezdirdim. Gerçekten çok güzel. Ama yanmıyor. Eee tabi bu sıcakta yanmıyor olması çok normal. Bir an evin Rüzgarın olduğunu hatırlayıp hemen kendime çeki düzen verdim.
Arkamı döndüğümde ellerini ceplerine koymuş. Başını hafif sağa yatırmış tebbesümle beni izliyor. Bu hali çok tatlı gerçekten. Hey hey ne diyorum ben kendine gel Yazgı.
"Şey Rüzgar bey ben öyle birden daldım. Kusura bakmayın. Sömineleri çok severim de."
"Fark ettim onu. Ama sorun değil. Kendi evindeymiş gibi rahat davranman hoşuma gitti."
Onu anladım zaten ağızın kulaklarında
"Neyse Yazgı sen otur ben kahve yapıyım ikimize."
Ne ikimize mi?
"Bir dk Niye ikimize Aryalar gelmiyor mu?"
"Hayır sadece çizim yapacağımız için onların gelmesine gerek yok diye düşündüm." Sen düşünme bir dahakine mümkünse, başımı salladım.
Mutfağa doğru ilerledi. Bende hemen işi bitirmek için birşeyler karalamaya başladım. Çizdim diyemiycem çünkü sadece karalamak benimkisi. O sırada Rüzgar yanıma oturdu. Kahveleri sehpaya bırakıp çizdiğim şeye baktı.
"Galiba biraz kafan karışmış. Bu çizimlerin başka bir açıklaması yok çünkü."
"Aslında evet yani ilhamlarım kaçtı sanki yeni birşeyler üretemiyorum. Sıradışı olsun istiyorum ama pek olmuyor."
Tebessüm etti. Sonra kahvesinden bir yudum aldı. Sonra bardağı tekrar bırakıp yeni bir kağıt çıkardı. Kendi kalemlerini alıp. Çizmeye başladı. Bende dikkatle onu izliyordum. Sonra bana dönüp
"İstersen beraber tek kağıtta çizelim."
Dedi. anlamaz bir şekilde yüzüne baktığımda...
Bana biraz daha yaklaşıp kağıdı önüme koydu. Kalemini elime verdi. Sonra elimden tutu. Yani şu an kalemi ikimiz tutuyorduk. Bana bakıp konuşmaya başladı.
"Şimdi sadece hayal et. Gerisi gelicek. Bende sana ayak uyrup arada kendi yorumumu katıcam böylece sıradışı olacak."
Anladım anlamında başımı salladım. Kağıda dönüp çizmeye başladım. Böyle biraz zor olsada ortaya birşeyler çıkmaya başladı. Rüzgar arada kalemin hakimiyetini kendi devr alıyor. Böylece garip ama güzel şeyler oluyor. Yaklaşık 30 dk sonra durup, kalemi bıraktım. Sonra kağıdı elime alıp baktım. Gerçekten sıradışı oldu.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
(Tasarım hali.)
Rüzgara baktığımda sadece bana bakıp gülümsüyordu. Yüzünde zafer kazanmış bir eda vardı. Gözleri beni dinlersen her zaman böyle güzel şeyler ortaya çıkacak dermiş gibi bakıyordu. Uzun süre göz göze kaldıktan sonra. Kafamı çevirip biraz uzaklaştım. Birlikte çizicez diye neredeyse iç içe geçmiştik. İçe içe geçmek. Garip bir terim oldu.
