ခြင့္ျပဳခ်က္ရတဲ့အခါ ဘယ္ေလာက္ပဲေနာက္က်ေနပါေစ ထိုသူက အေဆာင္ကိုျပန္လာေလ့႐ွိတယ္။ အေဆာင္မႉးကိုအားနာေပမဲ့ေပါ့။
ရိေပၚကလည္း ေကာျပန္ေရာက္ၿပီဆိုတာနဲ႔ တတိယအထပ္က ေကာအခန္းဆီအေျပးသြားတယ္။ ေကာနဲ႔အတူေနတဲ့ အခန္းေဖာ္သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ကလည္း အလုပ္သင္ကာလမို႔ အိမ္ကေနပဲအသြားအျပန္လုပ္ၾကတယ္။
ဆိုေတာ့ ဝမ္ရိေပၚကေတာ့ ကံေကာင္းတာပါပဲ။
ညတိုင္း ေကာကိုရင္ခြင္ထဲထည့္လို႔ လူႀကီးေလးလုပ္ေနေတာ့တာ။
အခန္းေဖာ္သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ ညတိုင္းဂိမ္းစုေဆာ့တဲ့သူတို႔ကို 'နားညီးလို႔ စီနီယာခန္းမွာစာသြားလုပ္မယ္'လို႔ ေျပာေျပာၿပီးထြက္သြားတဲ့ ဝမ္ရိေပၚကို အားနာေန႐ွာတယ္။
"ေကာ....ပင္ပန္းတယ္မလား"
"ႏိုး"
"လိမ္တာ။ ေက်ာင္းစာကတစ္ဖက္ အလုပ္ကတစ္ဖက္ကို ကြၽန္ေတာ္ကပါထပ္႐ႈပ္ေနတာ ဘယ္လိုလုပ္မပင္ပန္းဘဲေနမွာလဲ"
"မင္းကပိုအေရးႀကီးမွေတာ့ ပင္ပန္းတယ္လို႔ဘယ္ေျပာလို႔ရမလဲ"
"အား.....ခင္ဗ်ားေတာ္ေတာ္တတ္"
ရိေပၚက အသည္းယားလာတိုင္း ထိုသူရဲ႕နားရြက္ဖ်ားေလးကိုခပ္ဖြဖြကိုက္ရတာ သေဘာက်တယ္။ တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ ထိုသူရဲ႕မေနတတ္စြာရယ္ျမဴ းျမဴ းေလးထြက္လာတဲ့ 'ရိေပၚ'ဆိုတာေလးကို ပိုၿပီးသေဘာက်တယ္။
"ေနာက္လည္း ကြၽန္ေတာ္က ေကာအတြက္ အေရးႀကီးတဲ့သူျဖစ္ေနဦးမွာမလား"
"ေသခ်ာေပါက္ပဲေပါ့"
ထိုသူက ရိေပၚကိုဦးစားေပးတဲ့အခါတိုင္း ရိေပၚက ကမၻာႀကီးတစ္ခုလံုးအပိုင္ရသလိုပဲ။ တစ္ကယ္လည္း ရိေပၚရဲ႕ကမၻာႀကီးက ရိေပၚဘက္မွာပဲ ႐ွိေနေပးခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီခံစားခ်က္ကို ရိေပၚကတစ္ကယ္သေဘာက်တယ္။
Part - 2
Start from the beginning
