Yağmurun babası Akif Kaya, ve Kaan'ın babası Mehmet Salter aslında çok iyi dosttu. Ama bu dostluğu kimse bilmiyordu, çünkü bir mafya ve başkomiser birbiriyle böyle bir bağ kuramazdı.
Yıllar sonra çocuklarının arasında kurulan bağ ise, tahmin edilend...
Sessiz ve huzurlu geçen kısa bir araba yolculuğundan sonra, Kaan deniz kenarında, Çeşme'den çok da uzak olmayan bir kasabada durmuştu. Yol boyunca kızı düşünmüş, yanlış mı yapıyorum acaba diye sorup durmuştu kendine. Çünkü ayrı kalmak istemiyordu bu kızdan.. Onu bırakıp, ondan nefret etmesini istemiyordu..
Araba durduğunda, Yağmur kısa bir süre için etrafına bakındı. Yemeği nerde yiyeceklerini düşünmüştü. Çünkü etrafta hiçbir şey yoktu.. "Geldik mi?"
"Evet." diye cevapladı Kaan arabadan inerken. Sonra hızlı ve çevik bir hareketle dolanıp kızın kapısını açtı. "Gel bakalım.."
Yağmur onun kibarlığı karşısında gülümserken, uzatılan eli hiç tereddütsüz tutup indi arabadan. Küçük eli Kaan'ın sıcacık avuçlarında kaybolmuştu..
Yaklaşık 100 metre kadar yürüdüler, ikisi de ellerini bırakmak adına bir girişimde bulunmamış, tam tersi, birbirlerinden habersiz inşallah bırakmaz diye dua etmişlerdi.
Sonra, Yağmur'un şaşkınlıktan küçük dilini yutacağı o görüntü tam karşılarında belirdi. Gözlerini kocaman açmış, hayretle Kaan'a bakmıştı.
Gerçek miydi bu?
"Sen.." dedi derin bir nefes alıp. Gözlerine inanmakta güçlük çekti, hayal görüp görmediğini düşündü. "Gerçek mi bu?"
Karşısında o kadar güzel bir manzara vardı ki..
Batan güneş, çarşaf gibi, huzur veren deniz, ve romantik bir masa..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kaan kızın beğendiğini anlasa da, yine de ondan duymak istemişti. "Güzel olmuş mu?" Eli hala pamuk gibi yumuşak eli tutarken, vücudunu yan döndürüp tamamen kıza baktı. Yağmur ise hala büyülenmiş bir şekilde kurulan masaya bakıyordu.
Romantik bir yemek bu.. diye düşündü. Çok romantik..
"Kaan.." Ağlamaklı ses tonuna kendisi de şaşırdı. O kadar yoğun duygular içindeydi ki, ağzını açıp düzgün bir cümle kuramıyordu. "Güzel demeye korkuyorum." diye itiraf etti sonra. "Güzel olan her şey yarım kalır, kısa sürer.."
Karşısındaki adamın gözlerinden bulutların geçtiğini düşündü bir an için. Yağmur yağdırmaya hazırlanan bir sürü bulut.. Cümlesi onu olduğu kadar Kaan'ı da etkilemişti.
"Yarım kalmayacak Yağmur. Çünkü başlamadı hiçbir şey. Sen şimdiden bir hatırasın benim için.."
Karmaşık cümlesi kızı sarsmıştı. Ne demek istediğini düşündü bir kaç saniye. Onunla asla gelecek zaman için plan yapmadığını anladı. Şimdiden bir hatırasın.. Yani, hep geçmişte kalacaksın diyordu.
"Unutma ama," Elini usulca çekti adamın avcundan. "Hatıraların da son kullanma tarihleri vardır."
Gözleri ve kalbi aynı anda sızlarken, Kaan'ın yüzündeki acıyı görmüştü. Bu akşam, doğum gününde onu üzmek değil mutlu etmek istiyordu, ama karşısında ona asla umut vadetmeyen bir adam varken, hissettiği hüznü ona da yaşatmak istemişti.
