"My Only One" ✔️

PART 23(Z+U)

Zawgyi

"အေမွာင္ထုထဲ တစ္ေယာက္တည္းပုန္းေနစရာ
မလိုေတာ့ပါေခ်"

တံခါးဖြင့္ဖြင့္ခ်င္း ဆီးၾကဳိသည္က ဘာမွမျမင္ရေလာက္ေအာင္ မည္းေမွာင္ေနသည့္ အေမွာင္ထု။
အေပၚထပ္ႏွင့္ ဧည့္ခန္းဘက္ေတြကလည္း အလင္းေရာင္အစအနေတာင္မ႐ွိ ပိန္းပိန္းေမွာင္လ်က္႐ွိ၏။

မင္းအဏၰဝါက ဖုန္းမီးဖြင့္လိုက္ၿပီး မီးခလုတ္ကို႐ွာရန္ေျခအလွမ္း တံခါးေဘးၾကမ္းျပင္တြင္နံရံကိုမီွကာ က်ံဳ႕က်ံဳ႕ေလးထိုင္ေနသည့္႐ွန္းကိုျမင္လိုက္ရခ်ိန္တြင္ေတာ့ သူ႔ႏွလံုးသာဟာ တစ္စစီက်ိဳးေၾကသြားေတာ့မတတ္။

႐ွန္းမွာ နားေတြကိုလက္ဖဝါးျဖင့္ဖိအုပ္ထားသလို ေထာင္ထားသည့္ဒူးေခါင္းေလးေတြေပၚ မ်က္ႏွာဝွက္ထားၿပီး ကိုယ္ကိုက်ဳံံ့ထားသည္က အေမွာင္ထုထဲတိုးဝင္ေပ်ာက္ကြယ္သြားခ်င္ေနသည့္အလား။

ဒါ့အျပင္ သူ႔ကိုႏိွပ္စက္ေနပါေသာ အတိတ္ပံုရိပ္ေတြႏွင့္စကားသံေတြဆီကေန လြတ္ေျမာက္ရန္ ႐ုန္းကန္ေနရသည္မွာလည္း ခက္ခဲပင္ပန္းစြာ။

"အစ္ကို"

ေခၚလိုက္သည့္ မင္းအဏၰဝါ၏အသံမွာ ယူက်ံဳးမရျခင္းေတြနဲ႔စိုးရိမ္မႈတို့ေရာယွက္ကာ တုန္ယင္လို႔ေန၏။

မင္းအဏၰဝါက ဒူးတစ္ဖက္ေထာက္ထိုင္ခ်ၿပီး တသိမ့္သိမ့္တုန္ေနသည့္ပခံုးေလးေတြကေန ဖြဖြဆုပ္ကိုင္ကာ က်ံဳ႕က်ံဳ႕ေလးထိုင္ေနသူကို သူ႔ရင္ခြင္ထဲထည့္ဖက္ထားလိုက္ရင္း ေက်ာျပင္ေျပေျပေလးကို ပြတ္ေပးေနေလသည္။

အခုအခ်ိန္ သူကိုယ္တိုင္သူ႔စိတ္ကိုၿငိမ္ေအာင္မလုပ္ႏိုင္ေသးသည့္႐ွန္းကို ထပ္ၿပီးဖိအားေတြမျဖစ္ေစလို၍ မင္းအဏၰဝါက ဘာမွအတင္းအၾကပ္ထပ္မေမးျဖစ္။

သို႔ေပမယ့္ ႐ွန္းကို ေရစိုေနသည့္အတိုင္းအၾကာႀကီးမထားႏိုင္ေတာ့၍ မင္းအဏၰဝါကဖက္ထားသည္ကိုလႊတ္လိုက္ၿပီး မီးသြားဖြင့္လိုက္သည္။

ၿပီးေနာက္ ႐ွန္းေ႐ွ႕မွာ ျပန္ထိုင္လိုက္ၿပီး နားကိုပိတ္အုပ္ထားေသာ႐ွန္း၏လက္ေတြေပၚ ထပ္အုပ္ကိုင္လိုက္သည္။