-TAMAMLANDI-
-YETİŞKİN İÇERİK-
Asil, yalnız bir çocuktu. Sessiz ve ona yalnız hissettiren evinden uzaklaşmak için gittiği bir mekanda başına geleceklerden habersizdi. Ama kader ağlarını örüyordu.
bxb
boyxboy
(100. Bölüm final tadında ama... İlham...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1. Bölüm:
Bar tezgahının önündeki yüksek, ahşap taburelerden birine oturmuş, renkli kapüşonlusunun şapkasını başına geçirmiş genç adam, tam arkasında, gece klubünün pistinde birbirine sürterek dans edip ter döken bedenlerin dinmeyen coşkusuna tamamen zıt bir sakinlikle önündeki kitabı okuyordu.
Bir süredir, sırf güvenli bulduğu için şehrin kalabalığından biraz uzakta olan ve bir şekilde kendini güvende hissetmesini sağlayan bu mekana geliyor, kendisine genelde içecek, açsa atıştıracak bir şeyler de söyleyip kimseyle muhatap olmadan kitabını okuyor, bazense ders bile çalışıyordu.
Bunun tuhaf bir durum olduğunun farkındaydı elbette ama evde tek başınayken öyle türlü türlü düşünceler geliyordu ki aklına, pek korkak bir çocuk olmamasına rağmen beyni bir şekilde onu korkutacak şeyler buluveriyordu.
Sessizliğin kol gezdiği evinde, sırf ses olsun diye açtığı televizyon, gecenin bir yarısı uyanıp korkmasın diye açık bıraktığı ışıklar artık pek işine yaramaz olmuştu.
Yalnızdı.
Annesi vefat ettiğinden beri, zavallı kadıncağız güçlü bir bünyeye sahip olmasına ve çok sevdiği oğlu için son nefesine kadar yaşamını biraz daha uzatabilmek için çabalamasına rağmen kansere yenik düşmüştü, babası da sanki onu evine bağlayan tek şey ölen eşiymiş gibi bir çocuğu olduğunu unutarak kendini tamamen işlerine verdiğinden, uzun süredir yalnızdı.
Varlıklı bir ailenin tek çocuğuydu ancak yokluğunu çektiği çok şey vardı. Her zaman biraz içine kapanık biriydi, bu durum annesini kaybetmesiyle iyice artmış büsbütün bir yalnızlığa sürüklenmişti. Arkadaşı yoktu, lise sonuncu sınıftaydı ancak aklına arkadaşım diyebileceği tek bir kişinin ismi gelmiyordu. Ama bunu dert etmiyordu artık, anne diyebileceği kimsesi de yoktu, babası da annesi gittiğinden beri yok sayılırdı.
Maddi olarak hiçbir şeyini eksik etmiyordu elbette, bunu babalık sanıyordu. Yılda bir kere şanslıysa eğer bir kaç kere Türkiye'ye gelirse görüyordu babasını. Arada telefonla da konuşuyorlardı ama hiçbir zaman oğlu aradığında gerçekleşmiyordu bu konuşmalar. Adam ne zaman müsait olur, uygun görürse, bir kaç kelimelik yüzeysel bir konuşma geçiyordu aralarında. İyiyim, derslerim de iyi, hayır paraya ihtiyacım yok, görüşürüz... Daha fazlasını konuşuyorlarsa da pek hatırlamıyordu.
Aynı paragrafı üçüncü kez okuduğunda farketti, yine girmek istemediği yerlere girmişti, düşünmek istemediği şeyler düşünmüştü. Derin bir nefes aldı, omuzları yükseldi, neredeyse üfleyerek verdi bu nefesi. Sıkkınlıkla dolgun pembe dudaklarını büzmüştü farkında olmadan. Mavi gözlerini bir kaç kez kırpıştırıp kendine gelmeye çalıştı ve bittiğini farketmediği kokteyl bardağına uzandı, bitirdiğini görmesiyle afalladı. Aynı anda parmakları arasında tuttuğu boş bardak yok oldu ve dolu bir bardak bırakıldı avcunun içine.
