អាហារថ្ងៃត្រង់បញ្ចប់ ជុងហ្គុក នឹង ជីមីន ក៏ចេញដំណេីរទៅជាយក្រុងជាមួយគ្នា ដោយ ជីមីន ជាអ្នកបេីក ។ ជុងហ្គុក អង្គុយមេីលឯកសារ
បណ្ដេីរប្រាប់ផ្លូវទៅកាន់រាងក្រាស់បណ្ដេីរ ព្រោះថានាយមិនស្គាល់ផ្លូវ តែរាងតូចនៅតែអោយនាយអ្នកបេីក ។
«វាជាគម្រោងសាងសងសួនកំសាន្ត»នៅសុខៗ ជុងហ្គុក ស្រាប់តែនិយាយបែបនេះឡេីងមក ព្រោះតែរាងក្រាស់មិនព្រមនិយាយស្ដីអ្វីសោះ ក្រៅពីសួរផ្លូវ នេះមិនចង់និយាយជាមួយគេឬយ៉ាងម៉េច។
«ខ្ញុំដឹងហេីយ ខ្ញុំក៏បានយកឯកសារខ្លះៗម៉ូតនឹងគម្រោងមកតាមដែល ខ្លាចថាខ្វះខាតត្រង់ណា ជុងហ្គុក នឹងបានមេីល»ជីមីន និយាយតែភ្នែករបស់គេផ្ដោតលេីការបេីកបរ មិនមែនមិនចង់និយាយជាមួយរាងតូចទេ តែមិនដឹងថានិយាយអី ព្រឹកមិញទេីបតែញ៉ែតៗដាក់គេហេីយ ទេីបបានអីឡូវមិនដឹងនិយាយអីនឹងណា។
«ហឺម»ជុងហ្គុក ខាំមាត់ខ្នាញ់នឹងរាងក្រាស់ជាខ្លាំង មិនដឹងថាត្រូវរកអ្វីអោយនាយនិយាយជាមួយវិញនោះទេ មេីលចុះសូម្បីមុខរបស់គេក៏មិនងាកមកមេីលដែល អង្គុយកៀនគ្នាសោះ ទេីបអោបដៃងាកមុខចេញមេីលទេសភាពខាងក្រៅវិញ។
ឡានចេះតែរំកិលទៅមុខជារឿយៗ រហូតដល់កន្លែងសាងសង ជីមីន បត់ឡានចូលទៅក្នុងកន្លែងនោះហេីយក៏ឈប់យ៉ាងត្រឹមត្រូវ រាងក្រាស់ងាកមករករាងតូច ឃេីញថាគេងលក់បាត់ទៅហេីយ ជីមីន មិនមាត់ នាយឈូងដៃដាក់អោយកៅអីឡានផ្ដេកទៅក្រោយម្ដងបន្តិចៗ ដេីម្បីអោយរាងតូចគេងអោយបានស្រួលបួល។
«ពេលគេងលក់បែបនេះ មិនឃេីញកាចដូចជាព្រឹកមិញសោះ»ជីមីន អស់សំណេីចបន្តិច ពេលគេងលក់បែបនឹងទៅដូចជាកូនទន្សាយស្លូតមួយក្បាលដែលមិនដឹងខ្យល់អីយ៉ាងអញ្ចឹង តែពេលភ្ញាក់វិញពិតជាកាចខ្លាំងណាស់ ជីមីន ដោះអាវក្រៅរបស់ខ្លួន គ្របលេីកាយតូចហេីយខ្លួនក៏ចេញទៅក្រៅ។
«សួស្ដី»ជីមីន និយាយទៅកាន់មេកានៅកន្លែងនោះ គាត់ឃេីញនាយភ្លាមក៏រហ័សរត់មករក គាត់មិនស្គាល់ថានាយជាអ្នកណាទេ ឃេីញមកទីនេះគាត់ក៏មកសួរនាំទៅ។
