Smile Again

Part 16

Zawgyi Ver

လက္ရွိအခ်ိန္ကာလ ••••••

မနက္ခင္းေတြတိုင္းဟာ  ထက္ရွိန္အတြက္ေတာ့ Alarm မလိုဘဲ သံပတ္ေပးထားတဲ့ စက္ရုပ္လိုပဲ အခ်ိန္မွန္စြာႏိုးထလို႔လာခဲ့သည္။
ေျခာက္ႏွစ္တာကာလအတြင္းမွာ ဆြတ္ပ်ံ႕ဖြယ္မနက္ခင္းရဲ႕ အရသာကို ပထမဦးဆံုးသိရွိခံစားမိျခင္း။

ေဝလီေဝလင္းအခ်ိန္အခါရဲ႕ မႈန္ပ်ပ်ပတ္ဝန္းက်င္ကို ရႈစားဖို႔ ျပတင္းတံခါးကို ထဖြင့္လိုက္ရင္း ကိုယ္လက္ေတြကို အေၾကာဆန္႔ေနမိသည္။
လမ္းၾကားထဲက ေခြးေဟာင္သံတစ္ခ်ိဳ႕ႏွင့္ ပဲျပဳတ္သည္၏ေအာ္သံကိုေတာ့ ၾကားေနရၿပီ။
မနက္ခင္းရဲ႕ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ အေျခခံလူတန္းစားတစ္ခ်ိဳ႕နဲ႔ အေၾကာင္းကိစၥတစ္ခုခုေၾကာင့္ အေစာႀကီး ထရမည့္လူေတြကလြဲရင္ ၿမိဳ႕ေနလူတန္းစားတို႔က အိပ္ရာထဲ ဇိမ္နဲ႔ႏွပ္ေနၾကတုန္းပင္ ရွိေသးသည္။
ရြာမွာဆိုရင္ေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ေလက ယာထဲကိုင္းထဲ ထြန္ယက္စိုက္ပ်ိဳးရိတ္သိမ္းဖို႔ သြားၾကေလၿပီ။
အလုပ္မရွိသည့္သူမ်ားကေတာင္ ျခံဝင္းထဲတံမ်က္စည္းလွဲ ဆြမ္းအမွီခ်က္ျပဳတ္ လုပ္ေနၾကၿပီး မနက္ဆိုအေစာႀကီးထ ညဆိုအေစာႀကီးအိပ္ရာဝင္ၾကသည္။

နယူးဇီလန္ကေန ျပန္လာသည္မွာ မၾကာေသးတာေၾကာင့္ ရန္ကုန္မွာ အေျခတက်မျဖစ္ေသးတဲ့ ထက္ရွိန္က ေဆးရုံတစ္ခုထဲမွာပဲ အလုပ္လုပ္တာမို႔ အရမ္းႀကီး အလုပ္ရႈပ္မေနေသး။
မနက္ခင္းလမ္းေလၽွာက္ မထြက္ေသးခင္ ဝန္းရဲ႕ အခန္းေရွ႕အေရာက္မွာ အခန္းတံခါးကို အသာေလးလွပ္ၿပီး ဝင္လာခဲ့သည္။

ဝန္းရံခက အခန္းတံခါးကို ပိတ္ ေလာခ့္ခ်ၿပီး အိပ္သည္ရယ္လို႔မရွိ။

ကုတင္အနီးနားသို႔ ေျဖးေျဖးခ်င္းေလးတိုးကပ္လို႔လာရင္း  ေဘးတဖက္ကို ေစာင္းေစာင္းေလးအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ဝန္းရဲ႕မ်က္ႏွာကို ျမင္ရသည္အထိ တိုးကပ္စြာ ေငးစိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။

မနက္ခင္း ႏိုးထခ်ိန္ေတြတိုင္းမွာ မ်က္လံုးအစံုကို ဖြင့္လိုက္တာနဲ႔ ျမင္ခ်င္မိခဲ့တဲ့ အျပစ္ကင္းစြာေသာ ဒီမ်က္ႏွာေလး....။
အနည္းငယ္လြတ္ေနတဲ့ ေစာင္ကို အသာအယာေလးဆြဲျခံဳေပးကာ မ်က္ႏွာေလးကို အနီးကပ္ၾကည့္မိသည္။