Και αν σε μισώ...σ'αγαπάω... (GW15)

Κεφάλαιο 30

-Είσαι απόλυτα σίγουρη για αυτό που κάνεις; Την ρώτησε η Ελένη την στιγμή που η κοπέλα της καθάριζε το πρόσωπο για να την βάψει.

-Είμαι δεν είμαι σε λίγες ώρες παντρεύομαι. Ο Φίλιππος είναι ο ιδανικός άντρας για να κάνω οικογένεια μαζί του, με τον Στράτο μας έχεις δει...ήμασταν...πολύ, γενικά πολύ σε όλα. Θα σκοτωνόμασταν με την πρώτη ευκαιρία και θα καταστρέφαμε έναν γάμο. Με τον Φίλιππο αυτό δεν πρόκειται να γίνει, μου βγάζει έναν πιο ήρεμο εαυτό, μαζί του είμαι καλύτερος άνθρωπος. Πιστεύεις ότι με τον Στράτο θα ήμουν καλύτερος άνθρωπος;

Η Ελένη δεν της απάντησε. Ήθελε να της πει πολλά, ότι διαφωνούσε με όλα όσα έλεγε. ότι ήταν σίγουρη πως είχε κάνει λάθος επιλογή, ότι ο Στράτος ήταν ο ιδανικός για εκείνη. Ότι ο Φίλιππος της έδινε σιγουριά αλλά ποτέ όσο ήταν μαζί του δεν την είχε δει όπως τότε που ήταν με τον Στράτο. Ότι ποτέ δεν είχε μιλήσει για τον Φίλιππο, με τον τρόπο που της είχε περιγράψει τι νιώθει για τον Στράτο, ότι μπορεί ο Φίλιππος να την έκανε καλύτερο άνθρωπο αλλά ο Στράτος θα την έκανε ευτυχισμένη, γιατί με τον Φίλιππο ήταν καλύτερη αλλά με τον Στράτο ήταν ο εαυτός της. Για αυτό δεν μίλησε, δεν είπε τίποτα, χαμογέλασε και την φίλησε στον ώμο. Και όταν είδε την φίλη της να την κοιτάει με τα μάτια κόκκινα και βουρκωμένα βρήκε μια πρόφαση να βγει από το δωμάτιο για να μην κλάψει και εκείνη, για να μην δυσκολέψει την κατάσταση. Βγήκε λοιπόν στο σαλόνι και βρήκε τον Γιώργο να μιλάει με την Τασία και τον Θάνο για όλα αυτά που σκεφτόταν και εκείνη.

-Θα μείνω λίγο και μετά θα πάω να τον βρω, να σου πω την αλήθεια φοβάμαι να τον αφήσω μόνο του τέτοια μέρα, είπε ο Γιώργος και οι υπόλοιποι χωρίς δεύτερη κουβέντα συμφώνησαν αμέσως.

-Πιστεύετε ότι δεν υπάρχει τρόπος να το σταματήσουμε ρε παιδιά; Αφού ξέρουμε τι νιώθουν, ψιθύρισε η Τασία προσέχοντας μην την ακούσει κανείς.

-Ναι αλλά η Μαρίνα διάλεξε και ο άλλος είναι και κωλοεγωιστής για να την παρακαλέσει. Μόνο με ένα θαύμα, αν γινόταν κάτι και δεν γινόταν ο γάμος; Απάντησε συνωμοτικά η Ελένη και η Τασία αμέσως συμφώνησε. Και ενώ ήταν έτοιμες να οργανώσουν ένα σχέδιο ο Θάνος της προσγείωσε στην πραγματικότητα.

-Ρε πάτε με τα καλά σας; Που νομίζετε ότι είμαστε; Τέλος, σήμερα τελειώνουν όλα, πάρτε το απόφαση και να κανονίσουμε να φιλάμε με βάρδιες τον άλλο αυτές τις μέρες να μην κάνει καμιά βλακεία. Γιατί κάτι μου λέει ότι δεν θα κρατηθεί και...ωχ...τι ακούγεται; Τι είναι αυτό; Είπε περίεργος ο Θάνος και όλοι μαζί γύρισαν προς την εξώπορτα. Ακουγόταν πολύ δυνατά μουσική, ένα γνωστό τραγούδι, ένα ξένο τραγούδι που τους θύμιζε κάτι πολύ οικείο.

Την ίδια μουσική άκουσε και η Μαρίνα που ήταν στο δωμάτιο και ετοιμαζόταν.

-Δεν μπορεί, κάποιος μου κάνει πλάκα. Αυτό το τραγούδι σήμερα;, μονολόγησε και βγήκε νευριασμένη στο σαλόνι.

-Θα ανοίξει κανείς; Φώναξε και η μητέρα της έτρεξε να ανοίξει την πόρτα, λέγοντας χαμογελαστά ότι η κόρη της είχε απλά νεύρα λόγω της ημέρας και από το άγχος για την τελετή.

Η πόρτα άνοιξε και μπροστά σε όλους εμφανίστηκε ένα μεγάλο ηχείο, που πίσω του είχε ένα μικρό ραδιάκι. Και πίσω του...κανείς. Η Μαρίνα χλόμιασε, ήξερε ποιος ήταν ο κάτοχος των πραγμάτων που έβλεπε μπροστά της, και ποιος είχε επιλέξει το συγκεκριμένο τραγούδι. Δεν ήξερε όμως γιατί το είχε κάνει αυτό και κυρίως γιατί δεν ήταν εκεί.

Όλοι άρχισαν να σχολιάζουν τι ωραίο ήταν όλο αυτό το σκηνικό και σχολίαζαν- με σιγουριά, ότι ήταν δώρο του γαμπρού-, πόσο ρομαντικός ήταν. Αλλά η Μαρίνα ήξερε, και φώναξε στην μάνα της να κλείσει την πόρτα, αλλά εκείνη δεν την έκλεισε, της είπε να περιμένει να το τραβήξει πρώτα με την κάμερα και μετά. Και η Μαρίνα εξοργισμένη και προσπαθώντας με το ζόρι να μην κλάψει αποφάσισε να πάει μόνη της να κλείσει την πόρτα. Και την στιγμή ακριβώς που έπιασε το πόμολο τον είδε. Κρυβόταν στις σκάλες και μόλις συναντήθηκαν τα βλέμματα τους βγήκε από τις σκάλες και πήγε μπροστά της.