Και αν σε μισώ...σ'αγαπάω... (GW15)

Κεφάλαιο 29

Χτυπούσε το κουδούνι επίμονα πολύ ώρα αλλά δεν έπαιρνε απάντηση. Έκανε δυό βήματα πίσω και βγήκε προς τον δρόμο για να δει αν τα παράθυρα ήταν ανοιχτά. Αλλά δεν κατάφερε να διακρίνει τίποτα που να την βοηθήσει να βγάλει ένα ξεκάθαρο συμπέρασμα. Σκέφτηκε για μια στιγμή να καθίσει στα σκαλιά στην είσοδο της πολυκατοικίας και να τον περιμένει, δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα γύριζε. Θα μπορούσε να τον πάρει και στο κινητό αλλά όχι, δεν ήθελε να του πει τίποτα από το τηλέφωνο ,αυτή η κουβέντα έπρεπε να γίνει από κοντά. Και κάθισε στα σκαλοπάτια και περίμενε, με ανυπομονησία αλλά και με σιγουριά για αυτό που έκανε. Και σκεφτόταν τους τρόπους που θα μπορούσε να του πει αυτά που ήθελε. Τι θα ήταν καλύτερο, τι πιο ξεκάθαρο, τι πιο ρομαντικό. Και έφτιαχνε στο μυαλό της διαλόγους ιδανικούς, που όλοι είχαν το ίδιο τέλος. Του έλεγε ότι τον αγαπούσε, της έλεγε το ίδιο και έφευγαν μαζί αγκαλιασμένοι για....για κάπου, δεν είχε σημασία ο προορισμός τους, αλλά το γεγονός ότι έφευγαν μαζί και αγκαλιασμένοι και ευτυχισμένοι πάνω από όλα.

-Μαρινάκι; Της είπε μια γειτόνισσα του Στράτου που την είδε να κάθεται στα σκαλιά την ώρα που έμπαινε στην πολυκατοικία.

-Α ,τι κάνετε κυρία Κατερίνα; Καλά είστε;

-Τον Στράτο περιμένεις; Της απάντησε η γυναίκα, που την ένοιαζε περισσότερο να μάθει κουτσομπολιά παρά να δει αν η Μαρίνα ήταν καλά.

-Ναι...χτύπησα και δεν είναι επάνω....

-Λείπει. Από χθες, δεν γύρισε χθες το βράδυ. Ε τον ξέρεις τώρα τον Στράτο, από τότε που χωρίσατε όλο γυρνάει. Τα ξαναβρήκατε μήπως; Είπε η Κατερίνα που η περιέργεια και η κακία της είχαν ζωγραφιστεί σε όλο της το πρόσωπο.

-Μπα, όχι, δεν τα ξαναβρήκαμε, κάτι ήθελα απλώς να του δώσω. Είπε η Μαρίνα και με μιας συννέφιασε. Και αν τώρα πια ο Στράτος όντως την είχε ξεπεράσει; Αν πραγματικά τότε στην εκδρομή δεν την ήθελε πια και ήθελε την...πως την έλεγαν εκείνη την κοπέλα; Αν ναι, την Μελίνα. Αν προτιμούσε να «γυρίζει», όπως είχε πει και η κυρία Κατερίνα; Άλλωστε όπως έδειχναν τα πράγματα την προηγούμενη νύχτα την είχε περάσει κάπου αλλού. Και αν γύριζε στο σπίτι με παρέα; Τι θα έκανε τότε η Μαρίνα; Θα του μιλούσε μπροστά στην άλλη γυναίκα; Και αν ο Στράτος δεν την αγαπούσε πια; Δεν θα μπορούσαν να φύγουν μαζί για το ταξίδι στο άγνωστο.

Φοβήθηκε, δείλιασε, τρομοκρατήθηκε, «ο Φίλιππος περιμένει να με παντρευτεί μεθαύριο, δεν του αξίζει αυτό.» μονολόγησε για να δικαιολογήσει κάπως την κίνηση της στον εαυτό της και ξεκίνησε για να φύγει.

-Μαρίνααααα...., φώναζε ο Στράτος την ώρα που ήταν κάτω από το σπίτι της.

-Τι φωνάζεις ρε; Κουδούνια δεν έχετε στο χωριό σου; Τον κορόιδεψε η Ελένη και του άνοιξε την πόρτα. Ανέβηκε αμέσως και μπήκε στο σπίτι της Μαρίνας φουριόζος. Έψαχνε την Μαρίνα και παρακαλούσε την Ελένη να του πει που είναι, γιατί ήθελε να της μιλήσει και γιατί είχε αποφασίσει να της πει τα πάντα και να την παρακαλέσει να αφήσει τον Φίλιππο και να δώσουν μια ακόμα ευκαιρία στην σχέση τους. Μιλούσε ακατάπαυστα, συνεχόμενα και ενώ ρωτούσε συνέχεια την Ελένη για το ίδιο πράγμα δεν την άφηνε να του απαντήσει. Κάποια στιγμή, έβαλε το χέρι της στο στόμα του για να σταματήσει να μιλάει.

-Η Μα-ρι-να έ-χει πά-ει σπί-τι σου να σου πει ό-τι σε α-γα-πά-ει, του είπε αργά και συλλαβιστά. Για λίγο δεν μίλησε κανείς από τους δύο. Μέχρι που ο Στράτος κατάλαβε τι του είχε πει η φίλη του και την αγκάλιασε σφιχτά, τόσο που νόμιζε ότι θα την πνίξει.

-Τρέχα βλάκα, και άσε τις αγκαλιές, πήγαινε σπίτι σου να την βρεις. Άντε ντε, τι με κοιτάς.

Την ώρα που ο Στράτος έφτασε στο σπίτι του, η Μαρίνα μόλις είχε σηκωθεί όρθια και ετοιμαζόταν να φύγει. Πήγε να την αγκαλιάσει αλλά εκείνη τον σταμάτησε.

-ήμουν στην Ελένη, είχα πάει να σε βρω και μου είπε ότι ήρθες εδώ, και ήρθα όσο πιο γρήγορα μπορούσα και...

-Άστο...δεν γίνεται Στράτο, έχουν αλλάξει πολλά, κυρίως οι ζωές μας. Εγώ παντρεύομαι, εσύ κάνεις άλλα πράγματα. Καλύτερα να μην μπλέξουμε πάλι τα πράγματα. Μου φτάνει που ξέρω την αλήθεια.

-Μα...θέλω να ...

-Σε παρακαλώ, μην το κάνεις ακόμα πιο δύσκολο. Δεν γίνεται, έχω πάρει την απόφαση μου. Γεια.

Του είπε και έφυγε. Και την ίδια στιγμή που έστριβε στην γωνία είχε μετανιώσει, αλλά ήταν πολύ πεισματάρα για να γυρίσει πίσω. Δεν ήταν απλά οι ανασφάλειες τις, αυτά θα μπορούσε να τα ξεπεράσει την στιγμή που ο Στράτος θα την αγκάλιαζε, ήταν που ξαφνικά είχε τύψεις για τον Φίλιππο. Πως θα του έκανε κάτι τέτοιο; Πως θα μπορούσε να του πει την τελευταία στιγμή ότι τον παρατάει για κάποιον άλλο; Εκείνος όλο αυτό τον καιρό ήταν τόσο καλός μαζί της, της είχε δώσει τα πάντα, της είχε δώσει τόση αγάπη που δύσκολα θα μπορούσε να βρει αλλού. Και εκείνη τον αγαπούσε, για αυτό δεν ήθελε να του το κάνει αυτό τώρα. Γιατί δεν ήθελε να τον πληγώσει, γιατί τον αγαπούσε. Αλλά δυστυχώς όχι τόσο όσο αγαπούσε τον Στράτο.