Και αν σε μισώ...σ'αγαπάω... (GW15)

Κεφάλαιο 12

Άνοιξε αμέσως και με άφησε να μπω χωρίς να πει τίποτα, πήγαμε στην κουζίνα και άρχισε να ετοιμάζει καφέ ενώ εγώ είχα καθίσει και την κοιτούσα. Έφερα την κούπα στα χείλη μου κρατώντας την με τα δυο μου χέρια και την κοίταξα στα μάτια. Βούρκωσα πριν ακόμα ξεκινήσω να της μιλάω.

-Σήμερα ήταν η πρώτη μου μέρα στη νέα θέση στη δουλειά.

-Για αυτό ήρθες να μου πεις;

Αναστέναξα και σούφρωσα απογοητευμένη τα χείλη μου, δεν θα ήταν καθόλου εύκολη η συζήτηση που θα ακολουθούσε.

-Ξέρω ότι το βλέπεις τελείως λάθος όλο αυτό με εμένα και τον Στράτο. Και λογικό το βρίσκω. Τόσα χρόνια ήμασταν...

-Ξέρω πως ήσασταν τόσα χρόνια, πως είστε τώρα δεν καταλαβαίνω.

-Άσε με να σου πω σε παρακαλώ αυτά που θέλω και μετά πες ότι θες...Στο πάρτι του Θάνου, τότε στο σπίτι στην παραλία θυμάσαι; Έγνεψε καταφατικά με το κεφάλι της χωρίς να με διακόψει και συνέχισα, είχα πάει στην παραλία για να με χτυπήσει λίγο ο αέρας, γιατί είχα ζαλιστεί από τα ποτά. Εκεί που καθόμουν ήρθε κάποια στιγμή και ο Στράτος. Πιάσαμε την κουβέντα και μείναμε αρκετή ώρα εκεί, είχε τσακωθεί πάλι με την Εβελίνα και εγώ ήμουν χάλια γιατί είχα χωρίσει με τον Νίκο, τότε που είχαμε χωρίσει για μια βδομάδα θυμάσαι έτσι; Ξανακούνησε το κεφάλι της και συνέχισα. Ε τα λέγαμε και αναλύαμε τα των σχέσεων και κλασικά διαφωνούσαμε γιατί εκείνος έλεγε ότι όλες οι γυναίκες υπεραναλύουν τα πάντα και ότι για αυτό δύσκολα κρατάει μια σχέση, γιατί πόσο να αντέξει ένας άντρας μια βδέλλα κολλημένη επάνω του, που από την πρώτη εβδομάδα που είναι με κάποιον σκέφτεται τι νυφικό θα φορέσει στον γάμο του, και πως και η Εβελίνα το ίδιο κάνει που τον ζηλεύει και δεν τον αφήνει να πάρει ανάσα και τις γνωστές θεωρίες του. εγώ διαφωνούσα και του έλεγα πως δεν είναι έτσι, και ότι απλά οι άντρες τρομάζουν με την δέσμευση και μόλις η κοπέλα τους κάνει σχέδια για ένα απλό ταξίδι αυτοί το μεταφράζουν σε «θέλω να σε τυλίξω και να κάνω 5 παιδιά μαζί σου αφού εν τω μεταξύ θα έχω γίνει σαν βουβάλι από το πάχος» και αυτά. Ήμασταν χάλια και οι δυο, τσακωνόμασταν και όλας και γενικά η κατάσταση ήταν κάπως. Μέχρι που έτριψα τα χέρια μου γιατί κρύωνα και αυτός έβγαλε το μπουφάν του και μου το έδωσε. Τον κορόιδευα που έκανε τέτοια κίνηση και του έλεγα πως δεν το περίμενα ποτέ από αυτόν και πως ορίστε παρόλο που ήταν ένα γαϊδούρι είχε τουλάχιστον τρόπους και από τον καυγά το γυρίσαμε στην πλάκα. Βρεθήκαμε ξαφνικά να λέμε σαχλαμάρες και να έχουμε έρθει πολύ κοντά. Ήρθαμε τόσο κοντά που παραλίγο να φιληθούμε. Αλλά δεν φιληθήκαμε, το σταματήσαμε και οι δυο και γυρίσαμε στο πάρτι κάνοντας σαν να μην έγινε τίποτα. Νόμιζα στην αρχή ότι έφταιγε το ποτό, η θάλασσα, η ψυχολογική κατάσταση και των δυο και το προσπέρασα, προσπαθώντας να το ξεχάσω τελείως. Αλλά δεν γινόταν, τον έβλεπα ξαφνικά διαφορετικά και πάλευα με τον εαυτό μου για να μην τον σκέφτομαι. Όταν τον σκεφτόμουν, που πίστεψε με γινόταν χωρίς να το καταλαβαίνω, έλεγα μέσα μου ένα, ένα όλα του τα ελαττώματα και όλα αυτά που με εκνεύριζαν επάνω του για να μην τον θέλω. Και για αυτό τα ξαναέφτιαξα με τον Νίκο, για να μην είμαι μόνη μου και τον κάνω ιδανικό στο μυαλό μου και κολλήσω. Και κάποια στιγμή νόμιζα ότι τα κατάφερνα και ότι όλο αυτό ήταν μια χαζομάρα που μου είχε καρφωθεί απλά και μόνο επειδή εκείνο το βράδυ κοιταχτήκαμε λίγο παραπάνω. Αλλά την τελευταία φορά που τσακώθηκε με την Εβελίνα έπιασα την καρδιά μου να χτυπάει περίεργα και εκείνο το βράδυ που έμεινε σπίτι μου είδα το πιο περίεργο όνειρο και...