Και αν σε μισώ...σ'αγαπάω... (GW15)

Κεφάλαιο 6

Φτάσαμε στην βραδιά της εκδήλωσης του Παπαβασιλείου. Το μεγάλο μου στοίχημα για τη δουλειά . αν όλα πήγαιναν καλά θα έπαιρνα αύξηση και προαγωγή, θα ανέβαινα και εγώ στην θέση του Στράτου. Και ήμουν τόσο περήφανη που θα το κατάφερνα αυτό μόνη μου, άλλωστε εκείνος απλά είχε πάρει την θέση επειδή ο πατέρας του ήταν το αφεντικό μας, ενώ εγώ από τον κόπο μου θα κέρδιζα το οτιδήποτε.

-Όλα πάνε τέλεια, είμαι παραπάνω από ικανοποιημένος Μαρίνα μου, έχεις κάνει υπέροχη δουλειά απόψε, σε ευχαριστώ. Μου είπε ο Παπαβασιλείου, μπροστά στο αφεντικό μου και τον Στράτο, ούτε επίτηδες να τον είχα βάλει να το κάνει. Του χαμογέλασα, τον ευχαρίστησα και του πρότεινα να δοκιμάσει κάτι από τον μπουφέ για να τον απομακρύνω διακριτικά μήπως και μιλούσα με τον Χριστόφορο, τον πατέρα του Στράτου.

-Ε, τι με κοιτάς έτσι; Είπαμε, αν όλα πάνε καλά με τον Παπαβασιλείου την έχεις την θέση, συγχαρητήρια κούκλα μου, το αξίζεις. Και από Δευτέρα αλλάζεις όροφο.

Πετούσα στους εφτά ουρανούς, επιτέλους, μετά από τόσο καιρό και τόσο τρέξιμο τα είχα καταφέρει, είχα κερδίσει αυτό που ήθελα είχα πάρει την προαγωγή μου. Ήμουν τόσο χαρούμενη, τόσο ικανοποιημένη, τόσο ευτυχισμένη που ούτε κατάλαβα πότε έφυγε ο Χριστόφορος και έμεινα μόνη με τον Στράτο στο μπαλκόνι. Πήγα βιαστικά να επιστρέψω μέσα αλλά με σταμάτησε. Έβγαλε ένα πούρο από την τσέπη του και μου το έδωσε τονίζοντας πως θα έπρεπε να το γιορτάσω. Δεν αρνήθηκα, ήμουν τόσο χαρούμενη που δεν με ένοιαζε τίποτα, και για να είμαι πιο ειλικρινής τόσο που μπορούσα να επιτρέψω στον εαυτό μου να μείνει λίγο μόνη μαζί του, έτσι σαν επιβράβευση που τα είχα καταφέρει. Πιάσαμε την κουβέντα για την δουλειά και ήμασταν ήρεμοι και οι δύο, ήταν από τις λίγες φορές που δεν καυγαδίζαμε. Μέχρι που μου υπενθύμισε ότι στο νέο μου πόστο θα ήμουν αναγκασμένη να τον βλέπω πιο πολύ και να συνεργάζομαι περισσότερες ώρες μαζί του, και τελείωσε την κουβέντα του αφού με ρώτησε αν θα το άντεχα αυτό.

-Είπα και εγώ, δεν θα την πεις σήμερα την μαλακία σου;

-Μαρίνα, θα κάνεις πολύ καιρό ακόμα σαν να μην έγινε τίποτα;

-Αμάν ρε Στράτο, πραγματικά δεν σε αντέχω, δεν μπορείς να μην μου χαλάσεις την στιγμή έτσι;

-Εκείνο το πρωί με φίλησες και μετά σε φίλησα και εγώ, και δεν ήταν ούτε για συγγνώμη ούτε για ευχαριστώ. Δεν μπορείς να το αποφεύγεις μια ζωή, ούτε να μου αλλάζεις κουβέντα.