Και αν σε μισώ...σ'αγαπάω... (GW15)

Κεφάλαιο 15

Η Ελισάβετ έκλεισε το κόκκινο τετράδιο και ξεφύσησε απογοητευμένη. Δεν μπορούσε να καταλάβει τίποτα. Όλα όσα ήταν γραμμένα στο τετράδιο έδειχναν πως η Μαρίνα και ο Στράτος ήταν πάρα πολύ ερωτευμένοι και πως περνούσαν υπέροχα μαζί, ακόμα και όταν έμαθαν οι φίλοι τους για την σχέση τους όλα πήγαν καλά. Τι ήταν αυτό που τους είχε διαλύσει; Πως είχαν φτάσει να χωρίσουν και να μην αντέχει ο ένας να δει τον άλλο; Πως γινόταν δυο άνθρωποι που ταιριάζουν τόσο πολύ και είναι τόσο ευτυχισμένοι να χώρισαν τόσο άσχημα που να μην θέλουν ούτε κουβέντα να ακούν για αυτό το θέμα; Η Ελισάβετ είχε πελαγώσει, δεν είχε βρει τις απαντήσεις που ήθελε στο ημερολόγιο της Μαρίνας. Και το χειρότερο ήταν πως είχε μόλις διαβάσει την τελευταία σελίδα. Τι είχε γίνει παρακάτω; Να τα είχε γράψει κάπου αλλού; Που όμως; Είχε ψάξει όλο το σπίτι και το μόνο που είχε βρει ήταν αυτό το κόκκινο τετράδιο, τίποτα άλλο που να έχει γραμμένη πάνω από μια λέξη για την σχέση τους.

Έπρεπε όμως κάτι να κάνει, το είχε υποσχεθεί στην μητέρα της. Αν δεν έβρισκε την άκρη του νήματος δεν θα γύριζε πίσω. Πήρε το τετράδιο στα χέρια της ξανά και μεταφέρθηκε στην κουζίνα, γέμισε ένα ποτήρι με νερό, άναψε ένα τσιγάρο και κάθισε σε μια καρέκλα. Άνοιξε και πάλι το ημερολόγιο και διάβαζε μικρά αποσπάσματα μήπως και καταφέρει να βρει μόνη της μια άκρη, να σιγουρευτεί ότι δεν της είχε ξεφύγει κάτι. Μέχρι που έφτασε στην τελευταία σελίδα και πάλι. «Αυτό ήταν, τι χαζή πως δεν το σκέφτηκα από την αρχή. Η Εβελίνα.» δεν είχε αντιδράσει όταν είχε μάθει για την Μαρίνα και τον Στράτο, αλλά από τις περιγραφές της Μαρίνας ήταν ξεκάθαρο πως είχε ενοχληθεί ιδιαίτερα. Άρα αυτό ήταν η απάντηση στο ερώτημα της Ελισάβετ, είχε μπει στην μέση η Εβελίνα και τους είχε χωρίσει, μάλλον από τις τύψεις που θα είχε η Μαρίνα, αφού τον Στράτο δεν τον ένοιαζε και πολύ η γνώμη της. «Ναι, σίγουρα έτσι έγινε, αυτή σταμάτησε να τους μιλάει και η Μαρίνα ένιωθε χάλια, ο Στράτος δεν της συμπαραστάθηκε και άρχισαν οι καυγάδες και χώρισαν.» πριν όμως πανηγυρίσει για το συμπέρασμα της ξανακάθισε στην καρέκλα πιο απογοητευμένη από ότι πριν. Δεν γινόταν κάτι τόσο απλό να είχε δημιουργήσει όλη αυτή την ένταση και το μίσος που είχαν πλέον ο ένας για τον άλλο, δεν ήταν κάτι τόσο μικρό, σίγουρα ήταν και κάτι άλλο, πιο μεγάλο, πιο σοβαρό. Το κεφάλι της πήγαινε να σπάσει, είχε πελαγώσει. Έκανε άλλη μια βόλτα μέσα στο σπίτι ψάχνοντας μήπως κατά τύχη της είχε ξεφύγει κάτι. Αλλά και πάλι δεν έβρισκε κάτι, είχε άλλωστε ήδη ψάξει τα πάντα, καθώς ανακάτευε κάτι χαρτιά στο συρτάρι του γραφείου βρήκε ένα χαρτί με έναν κωδικό και ένα όνομα. Δεν πίστευε ότι ήταν κάτι αλλά είπε να το ψάξει λίγο παραπάνω μήπως και ήταν τυχερή.