Και αν σε μισώ...σ'αγαπάω... (GW15)

Κεφάλαιο 23

-Δεν ήταν τριζόνι. Εγώ και ο Στράτος ήμασταν όλη νύχτα στο μπαλκόνι. Είπα, και τον κοίταξα ικανοποιημένη. Η Μελίνα τον κοίταξε τρομαγμένη, και περίμενε μια απάντηση.

-Ναι, είχαμε αϋπνίες και λέγαμε για την δουλειά, ε ξέρετε ότι αν εμείς πιάσουμε κουβέντα για δουλειές δεν σταματάμε, είπε με φωνή που σχεδόν έτρεμε προσπαθώντας να μπαλώσει ότι είχα πει. Αλλά εγώ συνέχισα με το ίδιο εκδικητικό ύφος.

-Έλα τώρα, μη λες ψέματα. Δεν λέγαμε για την δουλειά, για την Μελίνα λέγαμε.

-Α, ε εντάξει, δεν θέλω να καταλάβει το κοριτσάκι μου ότι με έχει τρελάνει και μιλάω όλη την ώρα για εκείνη. Είπε ανακουφισμένος και χαμογέλασε, και χαμογέλασα και εγώ, και συνέχισα.

-Λέγαμε λοιπόν Μελίνα μου ότι εγώ ζηλεύω που είστε μαζί, όπως ζήλευε ο Στράτος όταν πρωτογνώρισα τον Φίλιππο το αγόρι μου. Γιατί πριν τον Φίλιππο τα είχα με τον Στράτο. Και τότε, ενώ τα είχα με τον Φίλιππο, είχε έρθει ένα πρωί στο σπίτι μου κλαίγοντας να μου πει ότι με αγαπάει ακόμα και κάναμε έρωτα γιατί και εγώ τον αγαπούσα ακόμα. Ε, και εχθές έκανα και εγώ ότι και ο Στράτος τότε γιατί και εγώ ζήλεψα, μόνο που εμείς δεν κάναμε σεξ γιατί έκανε κρύο στο μπαλκόνι. Απλά λίγο...να μια στάλα μωρέ φιληθήκαμε. Ε Στράτο του, σωστά δεν τα λέω;

-Είσαι...είσαι...είπε ο Στράτος και προσπαθούσε με το ζόρι να συγκρατηθεί.

-Είμαι...ειλικρινής τουλάχιστον εγώ Στράτο μου, αυτή την λέξη δεν ψάχνεις;

-Τι ακριβώς κάνεις τώρα Μαρίνα; Είπε η Τασία προσπαθώντας να ηρεμήσει τα πνεύματα.

-Άσε με Τασία μου, εγώ για την Μελίνα το κάνω. Λοιπόν Μελίνα μου άκου, εγώ όπως σου είπα τα είχα με τον Στράτο. Παλιά, πολύ παλιά. Και ήμασταν πολύ ερωτευμένοι και ευτυχισμένοι, και περνούσαμε υπέροχα. Μέχρι που μια μέρα έμεινα έγκυος. Και αποφασίσαμε να κρατήσουμε το μωρό και να μείνουμε μαζί και να κάνουμε οικογένεια. Και όλα πήγαιναν υπέροχα, θαυμάσια. Και περνούσαν οι μήνες, το μωρό ήταν κοριτσάκι, είχαμε κάνει και υπέρηχο. Ένα υπέροχο κοριτσάκι που ήταν τόσο μικρό που το φωνάζαμε «φασολάκι», και ήμασταν τόσο ευτυχισμένοι. Αλλά μια μέρα με έπιασαν κάτι πόνοι περίεργοι, έντονοι. Και φοβήθηκα και πήρα αμέσως τον Στράτο μου τηλέφωνο, αλλά δεν απάντησε, σε καμία από τις δεκαεφτά κλήσεις μου δεν απάντησε. Και εν τω μεταξύ πήρα τον γιατρό μου τηλέφωνο και μου είπε να πάρω άδεια από την δουλειά μου και να πάω στο σπίτι να ξεκουραστώ. Στο σπίτι μας, που είχαμε φτιάξει ένα ροζ δωμάτιο, με μια ροζ κούνια και είχαμε πάρει και τα πρώτα ρουχαλάκια για το φασολάκι μας. Και πήγα από το γραφείο του Στράτου μου να πω στην γραμματέα του να τον ειδοποιήσει όταν μπορέσει για να μην ανησυχήσει ο καλός μου. Και εκείνη μου είπε ότι ο καλός μου έλειπε πολύ ώρα και δεν ήξερε τι ώρα θα γυρνούσε. Αλλά εγώ επέμεινα όταν το δει το πρώτο που θα του πει να είναι αυτό, για να μην ανησυχήσει αν με ψάξει και δεν με βρει εκεί. Και γύρισα στο σπίτι μας, και ήταν παρκαρισμένο το αυτοκίνητο του Στράτου μου, και ανέβηκα όλο χαρά στον όροφο μας που θα περνούσαμε μαζί το υπόλοιπο πρωινό μας, γιατί τότε, με την εγκυμοσύνη ένιωθα πιο σίγουρη όταν τον είχα δίπλα μου, τον καλό μου. Και πριν ανοίξω την πόρτα ένιωσα πάλι έναν πόνο, και πήρα μια βαθιά αναπνοή για να περάσει και μετά μπήκα στο σπίτι. Και είδα τον καλό μου, με μια καλή μου φίλη, την Εβελίνα, δυστυχώς δεν την πρόλαβες αυτή, στον καναπέ μας, εκείνον που ήταν στο σαλόνι μας, δίπλα από το ροζ δωμάτιο, με την μικροσκοπική κούνια. Και δεν μιλούσανε απλά, ούτε φιλούσε ο ένας τον άλλο απλά. Έβγαζαν τα μάτια τους απλά. Και εγώ τα έχασα, γκρεμίστηκε ο κόσμος μου, η ζωή μου. Και ο πόνος στην κοιλιά μου έγινε πιο έντονος, και γονάτισα. Και τους παρακάλεσα να με βοηθήσουν αλλά εκείνη απλά με κοιτούσε και ο καλός μου προσπαθούσε να ντυθεί και μόνο μου ζητούσε συγγνώμη και ότι δεν ήταν αυτό που νόμιζα! τι πρωτότυπος ο Στράτος μου. Και εμένα ξαφνικά δεν με ένοιαζε για τον καλό μου, ούτε για την φίλη μου. Με ένοιαζε που το φασολάκι μου είχε διαλυθεί στο πάτωμα...!