ÇİSE'M

49

Çise'den Devam :

" Aç gözlerini miniğim... Çok özledim seni. Sesinden duyduğum her heceye sarılasım var. Aç hadi mavilerini. "

¡

Duymaya aşina olduğum o kalın tınılı sesi işittiğimde , gözlerimi açmaya zorlayıp elimi tutan koca elini sıkmıştım.

" Sa..sadece bana sa..rılsan..."

Kısık ve kesik kesik çıkan sesimi duyan Arslan kafasını yasladığı elimden çekip dediğimi yaparak beni yavaşça kolları arasına almıştı.

" Mahvoldum..."

Derin derin nefesler alan koca adamım saçlarıma da minik minik öpücükler kondurmayı da ihmal etmiyordu.

" Bebeklerim ? "

Korku dolu sesimle sorduğum soruya gülen gözlerle cevap vermişti.

" Anneleri gibi çok güçlüler. "

Dedikleri içimi rahatlatırken yorgunluktan kapanan gözlerimi dayanamayıp kapatmış kendimi huzurlu ve güvenli kollarda uykuya bırakmıştım.

▪▪▪

" Cesur evde dinlensem bir sorun olur mu ? Hem kendimi evimde daha güvende hissediyorum. "

Sorduğum soruya Cesur sevecenlikle cevap vermişti.

" Tabiki yengecim. Ama ilk önce abimi ikna etmen gerek sanırım..."

Cesur söyleyeceğini söyleyip odadan çıkıp gittiğinde kafamı Arslan'a çevirmiştim.

" Arslan gidelim..."

" Tamam güzelim. "

Arslan ruh halimi bildiği için uzatmamış durumu hemen kabullenerek beni kucaklamıştı.
Kısa süre içinde işlemler halledip arabaya yerleştiğimizde onca serum yememe rağmen bitkin düşen bedenimle cama yaslandım.
Hayatımda hiç bu kadar korkmamıştım... Kendim için değildi korkum. Bebeklerime bir şey olacak diye ödüm patlamıştı.

Yol akıp gitmeye başladığında iç çekerek sadece yolu izlemeye başlamıştım.

▪▪▪

Evin önünde duran arabayla birlikte kapımı açıp beni yine kucaklayan Arslan eve ilerlemeye başlamıştı.
Salih kapıyı açtığında içeri girip direkt olarak merdivenlere yönelen Arslan'a bir şey dememiştim.

Koridorda bizim odamıza doğru ilerlemeye başlayan Arslan'ı durdurdum.

" Terasa çıkacağım. "

" Tamam miniğim..."

Beni yine durgun bir şekilde onaylayan kocamla birlikte kısa bir süre içerisinde terasa geçmiştik. Rahat koltuklardan birine oturduğumda Arslan'da beklemeden yanımda yerini almıştı.

" Çise'm..."

İsmimi dua okur gibi içten söyledikten sonra susup kalan sevdiğime şefkatle bakmıştım.

" Biliyor musun Arslan ? Başıma bir şey geldiğinde gözlerinde peyda olan o korku var ya... İşte o korkunun tarifini dün sorsan  susar , söyleyemezdim. Ama şimdi onun çaresizlik ve kaybetme korkusunu aynı anda yaşayan bir kişinin yıkılışı olduğunu biliyorum..."

Cümlem bittiğinde gözleri kıpkırmızı olan Arslan'la göz göze gelmiştim. Gözlerimden akan yaşları durduramazken olayın şokunu üzerimden yeni yeni atmaya başladığımında farkındaydım. Beni çekip sarılan koca adamımın gögsünde hıçkırarak ağlamaya başlamıştım.