ÇİSE'M

21

Kolumda hissettiğim elle birlikte uykumdan kaldırılınca ellerimle gözlerimi sıvazlamış ve karşımda bana bakan adama saf bir şekilde bakmaya başlamıştım.

" Geldik güzelim. "

Dediğiyle tamamen ayılırken uzandığım yerden doğrulup aşina olduğum binaya dikmiştim bakışlarımı.

Arabadan inmek için atakta bulunduğumda beni durduran Arslan konuşmaya başlamıştı.

" İstersen kaçırıldım diyebilirsin halanlara Çise. Beni bağlamaz. Kimse de seni elimden alamaz. Biliyorsun... Güzelce git ve kal. Sabah seni gelip alırım.. "

Dedikleri sinirlenmemi sağladığında hafif iterek arabadan inmiş üstümü başımı düzelmiştim. 

" Arslan geri zekalı mısın sen ? Hem beni kaçırıp tehditle yanında kalıp evlenmeye zorluyorsun. Hemde git gel diyorsun. Halamlar bu durumu bilmezken evlendiğimi nasıl açıklayacağım. Sende geleceksin! Hem durumu açıklar üstünü kapatırım. Benim hayatım zehir oldu. Onların ki olmasın bari..."

Gözlerim dolu dolu dediklerimden sonra bir şey demeyen Arslan elimi tutup her gün gelip gitmiş gibi yolunu ezbere bildiği halamın evine ilerlemeye başlamıştı.

Kısa bir sürede kapının önüne gelip zili çaldığında beklemeye başlamıştık.

Açılan kapının ardından bana ve Arslan'a şokla bakan halam şokun etkisinden çıkmış gibi hızla beni kucaklamıştı.

" Yavrum benim... Kuzum! Nasıl özlemişim.."

Ağlayarak söylediklerine dayanmamış bende ağlamıştım.

" Bende çok özledim canım halam. "

Uzun bir süre sarılıp ağlaştıktan sonra arkamda unuttuğum dev adamı hatırlayıp halamın kollarından çıkmıştım. İmalı bakışlarını farkettiğimde elimle içeriyi gösterip

"  İçeri geçelim her şeyi konuşacağız... Hadi hala hadi! " dedim.

Hepimiz içeri geçtiğimizde eniştemin evde olmadığını görmüştüm. Halam çay koymaya gifiyorum diyip mutfağa girdiğinde endişeyle Arslan'a baktım.

" Bana bak ya eniştem seni tanıyorsa ? "

Soruma kafasını olumlu analmda sallamıştı.

" Beni tanımamalarını sağladım. "

Dediğiyle rahat nefes verirken sinirle söylenmeyi de ihmal etmemiştim.

" Ruh hastası... Beni halamla tehdit etmesen yaninda bir dakika bile durmam bil..."

Cümlemi bitiremeden gelen halam sayesinde susmak zorunda kalmıştım. Sinirimin üstüne gülen bir surat örüp halama döndüm.

" Hala birden bire oldu herşey. Kızma sakın... Arslan ve ben ee şeyy evlenmeye karar verdik. Ama ikimiz aramızda bir nikahla hallettik yani... Kızma lütfen! "

Salak saçma aptal gibi kurduğum cümlelerden sonra halam şok olmuş gözlerle bana ve Arslan'a bakmaya başlamıştı. Geri zekalı adamin sesi soluğu çıkmıyordu. Man kafa!
Halam ise bir süre sonra kendine gelmiş gibi zorla gülümseyip

" Telli duvaklı gelin olmak varken iki imzayla hallettin yani deli kızım! Neyse bana bir şey demek düşmez zaten... Senden tek istediğim lisedeki şu son seneni bitirmen. Madem bir bok yedin hep mutlu ol yavrucum. O boklar bir gün gö*tünu tırmalamaz inşallah. "

Halamda benim gibi saçma sapan bir kaç cümleyle üzülmemem için konuyu kapattığında bu yüktende kurtulup halamla zaman geçirmeye başlamıştım...
Arslan ise sinirleneceğimi bildiğinden sesini bile çiksrtmadan tüm heybetiyle koltukta oturmuş zamanın geçmesini bekliyordu.