Arslan ve Çise'nin hikayesine benimle birlikte tanıklık etmeye ne dersiniz...
▪KESİT▪
" Beni asla bırakmayacaksın değil mi ? "
Hıçkırıklarımın arasında sorduğum soruya bedenimi bırakmak istemezcesine sıkarak
" Asla...Bir tek sen! Hayatımda bir tek s...
Arslan abimin kucağıma verdiği kardeşim dediğim kızın üzerine hemen arkada bulanan örtülerden birini örtmüştüm. Üzerinde şort ve atlet vardı. Öyle çok yarası vardı ki... Bu soğukta yaralarından ölmezse bile hipotermi geçirerek ölmesini istemiyordum.
Karnının olduğu yerde elime biraz daha sert birşey geldiğinde örtünün altından bakmıştım. Gördüğüm şeyle dayanamayıp ağladığımda Barbaros'un gözleri bende takılı kalmıştı.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
" Ne oldu lan! BİR ŞEY Mİ OLDU! "
Arslan abimin kükremesiyle birlikte sakinleşip cevap verdim.
" Karnında... cam var. "
Dediğimle birlikte bağırarak deliye dönen Arslan abime bir şey diyememiştim.
Hastanenin önüne geldiğimizde Arslan abim son sürat gelip Çise'yi kucaklayarak hastaneye ilerlemeye başlamıştı.
Ben de hızla meraktan çatlayan Cihangirlere haber vermek için telefonumu elime almıştım.
Arslan'dan devam :
" SEDYE!!! SEDYE GETIRIN...ULAN DOKTOR YOK MU ??? "
Saniyeler sonra sedyeyle gelen doktorlar bir bana bir de kucağımdaki kadına baka kalmışlardı. Hepsi kendine çeki düzen vermeye başladığında sinirimi bastırmaya çalışarak sevdiğimi sedyeye yerleştirmiştim.
Ameliyathaneye girdiklerinde artık sinirimi bastırmayı bir kenara bırakıp salmıştım.
Ellerim parçalanana kadar duvarlara yumruk atmaya başladığımda sevdiğim kadın için sakinkeşmeye calışmıştım.
▪▪▪
Sekiz saat olmuştu. Tamı tamına sekiz saat!
Ameliyathanenin kapısı açıldığında hızlı adımlarla doktorun yanına gittim.
" Karım iyi mi? "
Soruma kekeleyerek cevap vermişti.
" Ş..şuanlık durumu gayet iyi Arslan bey... Kanamasını zor da olsa durdurduk. Normal odaya alıp uyanmasını bekleyeceğiz. "
Dedikleri içimi rahatlatırken yanımdan gececeği sırada kolundan tutmuştum.
" Herhangi bir aksaklık istemiyorum! Anladın mı!!! "
Dediğimle titrekçe bir nefes verip kafasını olumlu anlamda sallamıştı.
Herkes dediğimle birlikte açıldığında şimdi daha rahat nefes alabileceğine emin olmuştum. Hızla normal bir odaya alındığında giden hemşirelerin ardından kapıyı kapatmıştım.
