Behind The Same (Completed)

part (27)

Unicode

နေ့သစ်တစ်ခုအစပျိုးခဲ့ပြီ။
မနက်ခင်းရဲ့သဘာဝအလှတွေက ခံစားမိသူတိုင်းကိုစိတ်အေးချမ်းအောင် အစွမ်းကုန်ဆောင်ရွက်ပေးနေပေမဲ့ သူအတွက်တော့မဟုတ်ခဲ့။ သာယာသောမနက်ခင်းရဲ့အလှမှာလည်း ကလေးရှိမနေသည်ကြောင့်အကျည်းတန်လွန်းနေသည်။

မနေ့ကထိ အိပ်ရာနိုးတိုင်းနမ်းရိူက်ခဲ့ရသော အိထွေးထွေးပါးပြင်ကို သတိရသည်။
အလုပ်သွားဖို့အကုန်ပြင်ဆင်ပြီးမှ အိပ်နေသေးသောအဆိုးလေးကိုအတင်းနမ်းပြီးနိူးရသည့်ကြည်နူးစရာအချိန်လေးတွေကိုလည်းသတိရသည်။
အိပ်ရာမှာလွန့်လူးပြီး မထချင်သေးကြောင်းနူတ်ခမ်းလေးတထော်ထော်ဖြင့်အိပ်ချင်မူးတူးပြောသော အသံလေးကိုလည်းသတိရသည်။
ထို​သတိရခြင်းများအလယ် နာကျင်စွာဖြင့်အခုတော့သူတစ်ယောက်တည်း.....။

အခန်းထဲကြိတ်ငိုနေပြီး အပြိုပြိုအလဲလဲခံစား​ကြေကွဲနေမဲ့အစား အဲဒီအချိန်တွေမှာကလေးကိုလိုက်ရှာနေလိုက်တာကမှ ပို၍အကျိုးရှိလိမ့်မည်။
အခုလိုအချိန်တွေမှာမခံစားရဘူးလား ဆိုတော့ ရူးတော့မလိုကိုခံစားရပါ၏။
နှလုံးသားတစ်ခုလုံး ကြေမွလို့နေခဲ့တာကြောင့် အသက်တစ်ခေါက်ရူသွင်းလိုက်တိုင်း နာကျင်မူကပြောမပြတတ်အောင်ပင်။

"ကိုယ်ဘယ်တော့မှလက်မလျော့မှာမို့
ကိုယ်တို့တွေသေချာပေါက်ပြန်တွေ့ရကြမယ်...  ကလေးရော၊ ပိစိလေးရောကကိုယ့်ကိုစောင့်နေပေးနော်"

jungkook အင်္ကျီကိုအဆင်ပြေသလို လဲဝတ်လိုက်ပြီးဆေးရုံကိုထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။
ဆေးရုံကိုရောက်တော့ သတိရနေပြီဖြစ်သည့်တီတီငယ်.....။
မနေ့က ကလေးကိုအသည်းအသန်လိုက်ရှာနေသည့်မို့ ဆေးရုံကိုရောက်မလာနိုင်ခဲ့။
မနေ့တည်းကဆေးရုံမှာပဲ ရှိနေခဲ့ကြသောဖေဖေနဲ့မေမေက အခုလည်းတီတီငယ်ရဲ့ကုတင်ဘေးမှာရှိနေကြသည်။

တစ်ခုခုဆိုဒီညီမနှစ်ယောက်ပဲရှိသည်မို့ဖေဖေနဲ့မေမေက တီငယ်တို့ညီမနှစ်ယောက်ကိုအမြဲဂရုစိုက်ပေးကြသည်။
ဒါကြောင့်လည်းအခုချိန်မှာမိသားစုရင်းချာလိုဖြစ်နေကြခြင်းပင်။
ကုတင်ပေါ်လှဲလျောင်းနေရသော တီတီငယ်ရဲ့မျက်ဝန်းတွေမှာမျက်ရည်တွေရစ်ဝဲနေသလို တီတီကြီးနဲ့သူ့မိဘတွေမှာလည်း မျက်နှာတွေမကောင်းကြ။
သူကိုယ်တိုင်လည်း ထို့အတူပင်။ စူးနစ်နေသောရင်ဘတ်တစ်စုံကြောင့်မျက်ရည်မကျမိအောင် အတန်အတန်ထိန်းနေရသည်။
ခံစားနေရသောခံစားချက်တွေမတူပေမဲ့ ခံစားနေတာခြင်းတော့တူနေကြသည်။