Behind The Same (Completed)

part (1)

Unicode

မှောင်မိုက်တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ လမ်းမကြီးထဲလမ်းမီးရောင်မှိုင်းပြပြတွေ ကြီးစိုးနေသည့်အမှောင်ထုကြီးကိုကောင်းစွာ မထိုးဖောက်နိုင်။ လွယ်ထားသော ဘေးလွယ်အိပ်လေးကို လက်နှစ်ဖက်​ဖြင့်ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ကိုင်ပြီး လမ်းအတိုင်းခြေလှမ်းတွေကိုခပ်မြန်မြန်လေးလျှောက်နေမိသည်။

တစ်ခါမှမရောက်ဖူးခဲ့ပါသော seoulမြို့ကြီးထဲတစ်ယောက်တည်းသွားနေရတာမကြောက်ဘူးဆိုရင် သူလိမ်ရာကျပေလိမ့်မည်။ လွယ်အိတ်ကြိုးတွေကိုခပ်တင်းတင်းဆုတ်ကိုင်ထားတဲ့လက်တွေရယ်၊ သွက်သွက်လှမ်းနေတဲ့ခြေလှမ်းတွေရယ်က သူ့ကြောက်ရွှံမူ၏ပြယုဒ်များ။

လျှောက်လာတဲ့ခြေလှမ်းတွေကို လမ်းမီးတိုင်တစ်ခုသို့အရောက်မှာရပ်တန့်လိုက်၏။
ဘေးလွယ်အိပ်လေးထဲကထုတ်ယူလိုက်သည့်ဖုန်းအစုတ်လေးထဲက လိပ်စာအားကြည့်ပြီး သူလေးလံစွာသက်ပြင်းချက်မိသည်။

တစ်ခါမှမရောက်ဖူးတဲ့seoulမြို့ကြီးမှာ ထိုလိပ်စာကိုသူဘယ်လိုရှာရမည်နည်း။
အကောင်းဆုံးက taxi ငှားစီးပြီးရှာရန်သာ။

Daeguက seoulသို့ မှီရာကားဖြင့်လိုက်လာခဲ့ရတာကြောင့် seoulကိုရောက်ချိန်မှာ ည9နာရီပင်ထိုးတော့မည်။
အေးစိမ့်စိမ့်ကျောချမ်းဖွယ်လေစိမ်းများနှင့်
တိတ်ဆိတ်သည့်အမှောင်ထုက သူ့ကိုစောင့်ကြိုနေသလိုလမ်းမပေါ်တွင်လည်း ကားအနည်းငယ်ကသာပြေးလွှားနေကြသည်။
သူတောက်လျှောက်ခေါ်နေသောဖုန်းမှာလည်းစက်ပိတ်ထားသည်ဟူ၍သာ။

"မင်းအရမ်းကံဆိုးပါလားKim Taehyung"

ကိုယ့်ဘာသာတိုးတိုးညည်းညူလိုက်မိခြင်း။

လောကကြီးပေါ်က ကံဆိုးမူတွေအကုန်လုံးက
သူ့တစ်ယောက်တည်းအတွက်များလား.....
ဘယ်လောက်ထိအခုလို ကံဆိုးမူမျိုးနဲ့ကြုံရဉီးမှာလဲtaehyungရယ်...။ မွေးကတည်းကမိဘရင်းတွေဆိုတာ ဘာမှန်းမသိခဲ့ရတဲ့ သူ့ဘဝ။ မွေးစားအဖေနဲ့သာကြီးပြင်းခဲ့ရပြီး အဖေရင်းမဟုတ်သည့်တိုင် သားအရင်းလိုအချစ်ခံရတာကတော့ သူ့ဘဝရဲ့ကံဆိုးမူတွေထဲက ကံကောင်းမူတစ်ခုသာ။