By Loving (own creation)

Part 2 ( Unicode)

"သွားကြရအောင် ခင်ချို..."

" နေပါဦးအေ... ဒီနေ့မှ ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး စောသွားချင်နေရတာတုန်း..."

ခင်ချိုက လက်ပတ်နာရီဝတ်ရင်း
ပြောလိုက်လေသည်။

" မနေ့က အတန်းထဲမှာ အင်္ဂလိပ်စာ Grammar ဆရာမ ဒေါ်ယဉ်မင်းဆွေ ပြောသွားတာ မကြားဘူးလား... ဒီနေ့ အတန်းဝင်မယ့် အင်္ဂလိပ်စာ 4 skills ဆရာမက လှတယ်တဲ့လေ ... ဘယ်လောက်တောင် လှလို့လဲ သိချင်လို့... ဘာတဲ့ နာမည်က ငွေဘာဖြစ်တယ်ဆိုလား... "

ခင်ချိုက ရယ်လိုက်ကာ

" ဟိုနေ့က ထမင်းစားပွဲမှာ အတူထိုင်တဲ့ဆရာမ နောက်တစ်ယောက် ဖြစ်မယ် ထင်တယ်..."

" ဟင်..."

" ဟိုနေ့က အဲ့သည့် ဒေါ်ယဉ်မင်းဆွေနဲ့အတူ ဆရာမနှစ်ယောက် အတူထိုင်နေတာလေ... တစ်ယောက်က တို့တွေကို မြန်မာစာစာအုပ်ထုတ်ပေးတော့ နောက်တစ်ယောက် ဖြစ်မယ် ထင်တယ်... "

" ဪ... အဲ့နေ့က နာမည် ခေါ်လိုက်တာတော့ ကြားတယ်... ဒါနဲ့ သူက လှလို့လား ... "

"ဟင်... သစ်သစ် မမြင်ခဲ့ဘူးလား... "

ခင်ချို့ စကားကြောင့် ဟန်သစ်က
ပြုံးလိုက်လေသည်။

" တကယ်တော့ သစ်သစ်က မရင်းနီးတဲ့လူတွေရဲ့ မျက်နှာကို မမှတ်မိဘူး... အဲ့သည့် ဒေါ်ယဉ်မင်းဆွေကိုလည်း ခင်ချိုပြောမှ အဲ့နေ့က ထိုင်နေတဲ့ ဆရာမမှန်း သိတာ... ဝန်ခံရရင် ခင်ချို့မျက်နှာကိုတောင် မနေ့ တနေ့ကမှ အလွတ်မှတ်မိတာ... တစ်ခါတွေ့ဖူးတဲ့လူကို ဒုတိယအကြိမ် ပြန်တွေ့ရင်တောင် မှတ်မိချင်မှ မှတ်မိတာ..."

" ဒါဆို သစ်သစ် မှတ်မိအောင် သစ်သစ်အနား အမြဲကပ်နေမှပဲ... မဟုတ်ရင် လူပျောက်သွားတောင် ပြန်မရှာတတ်ဖြစ်နေမှာ... "

ခင်ချို့စကားကြောင့် နှစ်ယောက်သား ရယ်လိုက်လေသည်။

....................................

အတန်း၏ ရှေ့ဆုံးတွင် ထိုင်ကာ တစ်လုံးမကျန် စာလိုက်မှတ်နေသော ဟန်သစ်အား ကြည့်ရင်း ငွေနှင်း ပြုံးလိုက်လေသည်။ မဝေ၏ မှတ်ချက်အတိုင်း စာကြိုးစားသော ကလေးပင်။