" ჯონგუკ, მოიხედე აქეთ,"
ყვირის თეჰიონი კადრში და თან კამერას მისკენ ატრიალებს.
" ცოტა არ იყოს, უხერხული არ არის ასე ყოფნა?"
კითხულობს და კამერას თავისკენ ატრიალებს.
" მე ასე მომწონს და შენ რა გინდა? თუ იღებ გადამიღე! ვის უღებ? თეჰიონ, თეჰიონ, თეჰიონ!"
ყვირის ხმამაღლა და ძალით ატრიალებს თავისკენ.
" მე უნდა გადამიღო, მე! და არა იმათ, მე მიყურე"
ამბობს მკაცრად და თითით საკუთარ თავზე მიუთითებს, თეჰიონი კი სიცილს იწყებს.
" სიყვარულო, შენს გარდა მაინც ვერავის ვუყურებ"
ბუზღუნებს თეჰიონი.
"საჭმელად უნდა წავიდეთ. მშია, მთელი დღეა დამატარებ,"
ატრილებს თვალებს ჯონგუკი და თეჰიონს პატარა კაფესკენ ექაჩება.
" მოგესალმებით მომავლის ჯონ ჯონგუკ და კიმ თეჰიონ, ჩვენ ახლა ვიმყოფებით იაპონიის ერთ - ერთ ყველაზე ცნობილ კაფეში"
იძახის თეჰიონი ხმამაღლა და კამერას გარშემო ატრიალებს.
"ჩემს შეყვარებულს მოშივდა და..."
ამბობს ჩურჩულით კამერასთან ახლოს.
კადრები წამებში იცვლება.
ამჯერად სასტუმრო ოათახში არიან.
" ეს ჩვენი რიგით მეათე ჩანაწერია, ჩვენ ახლა ვიმყოფებით ნიდერლანდებში, როდოსის კოლოსთან"
YOU ARE READING
𝓝𝓪𝓿𝓲𝓵𝓮𝓻𝓪
Actionროდესაც რაღაცას არ ელი. როდესაც გგონია, რომ სამყარო შენს წინააღმდეგაა და ფიქრობ, რომ ეს დასასრულია. სწორედ მაშინ ჩნდება მზის სხივი, რომელიც შენს სხეულში იჭრება და გაიძულებს ყველაფერს სხვაგვარად შეხედო. გაიძულებს ბედნიერი იყო და აღარასდროს მოიწყინო...
