"Geç Kaldın"

11. Bölüm: "Keman"

11. Bölümle geldim ehe. Eğer düzenli bölüm attıysam bugün 30 Haziran olmalı...

Size ne diyeceğim, bölümün hikaye kısmı toplam 2020 kelime JEHEGSJSBSBD neyse neyse geçiyorum. Hedi iyi okumalar.

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın şimdiden teşekkürler 🥰

Bölüm şarkısı: Yüksek Sadakat~ Belki Üstümüzden Bir Kuş Geçer

11. Bölüm: "Keman"
"Birbirimize ne kadar kötü davranırsak davranalım aramızda bir şeyler var. Bir bağ. Bunu sende biliyorsun."

🍂

Her tercihin bir sonucu vardır ve her seçim bir tercihtir. Hayata gelmeden önce her insan neyi yaşayacağına kendisi seçer. Sonucunu bilmeden kendisi tercih eder. Evet her hayat zordur. Yaşayana zordur.

"Larin kahvaltıya gelecekmişsin." Diyerek içeri girdi Meriç. "Sana da günaydın Meriç. Gelirim birazdan." Dedim başımdan savarcasına. Üzerimi çoktan değişmiş, rimel sürüyordum.

Meriç odadan çıkmamış ve kolilerin o tarafa bakıyordu. "Sen keman mı çalıyorsun?" Dedi şaşkınlıkla.

"Hayır, çık odamdan." Dedim net bir tonda. "Kemanın var?" Dedi sorarcasına.

"Evet var. Çık odamdan." Kısık gözlerle bana bakarken ben çoktan sinirle rimeli kapatmıştım. "Meriç çık." Bu konu hakkında konuşmak istemiyordum.

"Neden bu ka-" derken yüksek sesle onun lafını kestim. "Çık odadan." Meriç ellerini iki yana kaldırıp odadan çıktı.

"Küçükmüşmüş... Ben onun yaşında neler çalıyordum. Bir nota bile kaçırmadan. Hanımefendi art arda üç nota kaçırıyor."

"Çok normal Kerem. Kız daha beş yaşında."

"Banene onun yaşından. Eğer benim kızımsa keman çalmayı bilecek."

Başımı iki yana sallayıp anılardan kurtulmaya çalıştım. Çantamı omuzuna takıp aşağı indim ve yemek masasına oturdum. Bir süre sessiz geçtikten sonra ilk konuşan Meriç oldu.

"Temel matematikte bizim sınıfa geliyormuşsun." Dedi yukarıda yaşananları aldırmadan. Ona uyup başımı salladım.

Sabah olduğunda ağır baş ağrısı ile uyandım. Tekrar mide koruyusucu içip Bulimia Nervoza ilaçlarından birini içtim. Aslında kusmalarım azalmıştı. Bunu doktoruma söylemen lazım.

Toplamda 4 tane olan ilaçlarımdan çoklu kişilik bozukluğu için olandan günde 1, bulimia nervoza için olandansa günde 2 tane alıyordum. Kalan ikisi ise atak anında içilmesi gereken ilaçlardı.

Şu an da annemin tabiri ile ailecek kahvaltı masasına oturmuş yemek yiyorduk. "Aaa, kızım neden sınıfından alındın?" Göz devirdip kıkırdadım. "Afiyet olsun. Ben çıkıyorum."

Aslında hiçbir şey yememiştim fakat nedense toktum. Yemek sonrası günde bir tane alacağım ilaçlardan aldım ve arabaya geçtim.

Bugün okul çıkışı antrenman vardı. Uzun süredir antrenman yapmıyorduk fakat 2 ay sonra maçlarımız başlayacaktı. Bende eskisi kadar koşuya çıkmıyor, ısınmıyordum.

Söylediklerine göre annemler bu ay içerisine nikah tarihi almışlar.

Sınıfa girdikten iki dakika sonra Tarih Hocası gelmiş ve dersi anlatmaya başlamıştı. Derste dersi dinlemekten ziyade yaşanan şeyleri düşündüm. Yani evet her şey bir tesadüf olabilirdi. Fakat ben bu kadar tesadüfün üst üste geleceğine inanmıyorum.