Ahlak-i zevalin, sansasyonel bir plakçı olarak kasetimi bu dünyanın ritmine alıştırıyorum. Alışkınlıklarımla tutuşturduğum para tanrısının paralanmış insancıkların içerisinden seçmek zor, hem neye göre seçilir Tanrı? Ben bir tanrı sayılırım belki de bir peygamber; lakin beni bu düşünceler bir deist, bir ateist yapmaz hatta tinsel ruhumla dinsel yararlanmalarının içerisindeki en inançlısı benim.
Her gün balkonuma misafir olan Güneş ve Ay, daha kaç kere gönlümün tanrısı olursunuz? Gözümün ağrısı. Boşuna bakmayın bu sayfanın seslenişine, size yarar bir şey anlatmıyorum açıkçası, düşünüyorum da ben kendimi mi duyurmaya çalışıyorum çığırışlarımı mı? Ya da kendime mi göstermeye çalışıyorum zorbalıklarımı? Ama ben bir zorba sayılmam ki patavatsız bir eş de değilim bu dünyada, ben kimim? Yerdeki taş kadar değerli miyim? Sanmam! Aslında beni hiç bir şey sandıramaz, oluşmuşluğumuzun sarhoşluğunu, kanabilirsiniz bu yazıma hatta bakılırsa bu kez amacım bu hem biz, hep kanan insanlarız bir kere de bana kansanız sorun olmayacağını düşünüyorum; ama dikkat edin lütfen! Kana susamış bir insan değilim hiçte olmadım, niye bakıyorsunuz ki alevli gözlerle? Gocunmam ki ben! Sivrileştirilmiş bir sistem nasıl gocunmazsa o kadar o kadar gocunmam işte, sinirlenmeyin bitmedi diyeceklerim yazacağım daha biraz da olsa katılaşmaktan yanayım bu kez, sadeleşmeyi reddediyorum ve terk ediyorum saadeti! Yararı olmayan sayfalarca yazımı odaklıyorum, ervah dolu hüzünlerime, bilmem kaçıncı diyarda anlaşılırım, yahut göçüp gidersem patavatsızlığımın barbarlığında işte o zaman bakın gökyüzüne.
