Yaşam, yaşamak, ömür sen adını her ne koyuyorsan, bana göre tiyatro da sahnelemek zorunda olduğumuz bir oyun, hata kabul etmeyen bir zorunluluk, sana verilen o minicik süre aslında senin değildir, başkaları için oynar, başkaları için güler ve başkaları için ağlarsın, dostum umarım doğaçlama yapabiliyorsundur, yoksa durum gerçekten vahim.
Bazen anasını satayım bu dünyanın, bazen gemileri yakarım gibi deyimlerle karşılaşırsın; ama hiç bir halt edemeden geçireceğin bir ömür.
Yaşamın son demleri başladığında ,sarı lira gibi hissedersin kendini ha bugün, ha yarın tedavülden kalkacağın günün acısını duyarsın içinde ve o günler geldiğinde iç hesaplaşmaların, yapmak isteyip yapamadıkların ve cevabı aranan sorular saracaktır benliğini.
Dostum! O sorulara cesurca cevap verebilirsen sen hayatında bir kez olsun doğru bir şey yapmış olacaksın, zaten öleceksin ne kaybedersin ki? Koy yüreğini ortaya , yarın bugündür. Toprağın yolu göründüğünde bu sana verilen en güzel oyunu sergileme hakkı bir daha verilmeyecektir. Yalan! Ruhunun bir başka bedende hayat bulacağı yalan!
Bırak çocuk ol, trambolinde zıplasın bedenin ne yazar, salıncakta sallan, tahterevallide tepede kal saatlerce, kaydıraktan kay; ama yaşam denen sanatınla özgün bir sanatçı ol.
