Yaşamımın büyük düşünürlerle hangi şartlarda, hangi kanunlarla, ne ölçüde birleşmesi gerektiğini ben karar verecek değilim, bu zamana kadar da olmadım, şu an yazdığım bu yazımda da yazmam gerektiğine de karar veren ben değildim o yüzden hiçbir şey tavsiye edemem.
Yazdığım yahut yazdıklarım daha önceki düşünürlerle aynı olup olmadığı pek fazla da irdelemiyor hatta benim için farksız bir düz yazıdan ibaret olduğunun da kanıtını ispatlıyorum, bu yüzdendir ki itirazlarımı seviyorum; çünkü en güzel betimlemelerle buluyorum kendimin ve düşüncelerimin eşliliğini ve en heybetli olanları besliyorum hislerimde,
ki zaten beni de diğerleriyle ortak kılan sadece var oluşum değil, sanırsam bu yüzden aşığım klasikleşmiş hayatımdaki anlamsız düşüncelerimin umutsuzluğuna ve bu yüzden gerçekliğimin gerekçeleriyle asıyorum kozalak dolu, sanat dolu bahçelerimin zorunluluğunu.
