Eğer beni tanımak istiyorsan, mezarlığa bakmalısın beni anca realistliğe kavuşmuş kavukların içinde bulursun. Doğduğum memleket ,hiç istemediğim bir yalandan ibaret ,yüzümde beliren çizgiler hatta sahteyle kaplanmış boyalarım, hayatıma karşı çıkan düşüncelerim de benim realistliğe örnek, hayalperestliği seviyorum bunun sebebi Tanrı ya da beni tinselliğe iten insanlar, o yüzden tavsiye istersen, gözlerini karanlığa çevir; çünkü ben ulaşamayacağınız ayın içerisinden erişiyorum karanlıklara, aslında herkese gösteriyorum doğruluğu; ama hatırlayacağınız günü yazın bir kenara dediklerimi; çünkü sizin varacağınız gün beni mumla da bulamayacaksınız; bundan dolayı sizden çok ben istiyorum gerçeklerle yüzleşmenizi, taşların başında konuşmanızı, merak etmeyin sizleri göremeyeceğimi sanmayın ben sizi karanlıkta avlanan bir kartal gibi görür ,bir tanrı gibi izliyor olacağım. Belki de başrol tekrar ben olacağım; fakat bilmiyorum ne zaman tekrardan adım atacağım hiçliğe?
Bir daha sarsılmış bir şekilde gelsem dünyaya yine, asardım gömleğimi cennetin kapısına, dikerdim gözlerimi karanlıkların boşluğuna hatta bunu sigaram ile kutlardım, Şimdi ise kendime çok kızıyorum, ben böyle bir insan değildim hem de hiç değildim seçilmişliklerin Tanrısı, neden ben oluyorum? İstemedim, sevmedim de bu yüceliği ben kendi enkazlarımda zenginliğin tadını çıkaran şahsiyettim.
Merak etmek bir yana bilmişliğimle de kurcalıyorum egomu ,bir gün benim de hesap günüm gelecek ve şunu söylemeliyim ki hesabı veren ben değil, zihninizde uydurduğunuz Tanrı olacak!
