Aslında bu kadar dünya ile savaş içerisinde olmayan ve sadece kendi hayal dünyamda mutlu olan küçük çaplı uslu bir çocuktum, hayallerim vardı benim bitmek tükenmek bilmeyen, ne zaman aklıma düşse beni saçmalıklarımla güldüren
hayallerim vardı benim yüzümdeki tebessümüme hiç ihanet etmeyen, bırakıp gitmeyen ayrıca hep çocukça kalacağımın mutluluğunu kahkahalarla yansıtan;
lakin bir korkum vardı, günün birinde beni bırakır mıydı? Bu hayalperest bir çocuk için çok kötü bir şeydi hem hayallerim beni bırakırsa, kim yine beni ani kahkaha atmama yardımcı olabilirdi ki? Her şeyi içinde yaşayan kalbimin derinliklerine kadar duygularını hisseden bir çocuktum ben, hayallerimi kaybetmek benim için çok ürpertici bir düşünceydi.
Yaşımın mı yoksa yaşadıklarım mı desem bilmiyorum; ama bu düşünceler hep bir ormana götürdü beni ve gerçek kendimi bulmak istiyorum, belki de bu yüzden zamanımı hayali dünyamda harcıyorum.
Zaman, zamanla aldı onu benden ben ise değirmendeydim.
(23.08.2018)
