(ေဇာ္ဂ်ီသမားမ်ား ေအာက္ကို ဆြဲခ်ေပးပါ)
(Warning)
ကျိုးယွမ်ရှန့်ရဲ့ ကိုယ်က အရမ်းကို အထိခိုက်လွယ်နေသလို ဖြစ်ကာ ဘယ်နေရာကို ထိလိုက်ထိလိုက် လျှပ်စစ်လေးတွေ ပြေးသွားသလို ဖျင်းခနဲဖျင်းခနဲဖြစ်လို့နေသည်။ ယခင်ပုံရိပ်ယောင်ကမ္ဘာနှင့်မတူတာက အခု ချစ်ခရီးကို အစပျိုးတာက သူ့စိတ်သူ့ကိုယ်နဲ့ဖြစ်ပြီး တဖက်လူက သူ သဘောကျသည့် ရုပ်ချောသည့်အပြင် တောင့်တောင့် ဖြောင့်ဖြောင့်လူချောလေးဖြစ်နေသည်။
ရေပန်းက ကျလာသည့် ရေနွေးနွေးတွေကြောင့်လား၊ ရွှယ်ဇီရွမ်ရဲ့အနမ်းကြောင့်လား၊ သူ့လက်တွေရဲ့အထိအတွေ့ကြောင့်လား မသိတော့ပေ။ ကျိုးယွင်ရှန့်ရဲ့ ဂျိုးလေးက တဖြည်းဖြည်း မတ်လာခဲ့သည်။
ရွှယ်ဇီရွမ်၏ အနမ်းတွေက အရမ်းကို ဆရာကျပြီး သူ့အပေါ်နူတ်ခမ်းကို စုပ်လိုက်၊ အောက်နူတ်ခမ်းကို ဖွဖွလေး ဖိကိုက်လိုက်၊ သူ့လျှာလေးကို ဆွဲကာ စုပ်ယူလိုက်၊ အာခံတွင်းထဲကို အကြိုအကြားပါမကျန် အရသာခံလိုက်လုပ်နေသဖြင့် ကျိုးယွင်ရှန့်မှာ အသက်ရှုမဝဖြစ်လာသည်။ ထိုစဉ် ရွှယ်ဇီရွမ်ရဲ့လက်က တဖြည်းဖြည်း နိုးကြားလာသည့် သူ့အတံလေးကို အသာလေးအုပ်ကိုင်လိုက်စဉ် ကျုးယွင်ရှန့် တိုးတိုးဖြင့် မပီမသညည်းကာ ကိုယ်က ပျော့ခွေလာတော့သည်။
"ချစ်စရာကောင်းတဲ့ ရှောင်ရီလေး..ကိုယ့်ကလေးလေး... ကိုယ့်အထိအတွေ့ကို ကြိုက်တယ်ဆိုလို့ ကိုယ် အရမ်းပျော်တာပဲ..."
"အွန်း..."
ရွှယ်ဇီရွမ်သည် သူ့ပေါင်ကို လာထောက်သည့် အချောင်းလေးကို အသာယာ လက်ဝါးကြီးထဲ ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။ ဒီကျောက်စိမ်းချောင်းလေးက သူချစ်သည့် ကလေးလေးရဲ့ ရတနာလေးဖြစ်ကာ စိတ်ကူးထဲက ထင်မြင်ကြည့်တာထက်ကို နူးညံ့ပြီးလှပလွန်းလှသည်။ ကောင်းကောင်းမဖွံ့ဖြိုးသေးပေမယ့် အပြစ်အနာအဆာကင်းကာ တချောင်းလုံးပန်းရောင်သမ်းနေပြီး သူ့လက်ဝါးကြီးထဲမှာ တဆတ်ဆတ်လေး တုန်ယင်နေပုံက ငုံစုပ်ထားချင်စဖွယ်ကောင်းလှသည်။
ရွှယ်ဇီရွမ်က ကလေးလေးရဲ့ ရတနာချောင်းလေးကို လက်နှင့် အသာယာဆုပ်ကိုင်ကာ အထက်အောက် ဖွဖွလေး လှုပ်ရှားပေးလိုက်တော့ ရင်ခွင်ထဲက ချာတိတ်လေးက တီးတိုးညည်းရင်း သူ့ခါးကို ပိုတင်းကျပ်စွာဆုပ်ကိုင်ရင်း အသက်ရှုသံပိုပြင်းလာခဲ့သည်။
"ချစ်စရာ ဌက်ပေါက်လေး.... ကလေးရဲ့ဌက်လေးက အရမ်းလှတယ်...ကလေးရဲ့ဌက်လေးကို ကိုယ် တခါတည်း မြိုချထားချင်တော့တယ်...တချောင်းလုံးပန်းရောင်သမ်းပြီး အရမ်းအရသာရှိမယ့်ပုံပဲ"
"ဟင့်... ဘာ..ဘာတွေပြောနေတာလဲ... ရှက်စရာတွေ"
ကျိုးယွင်ရှန့်က ရုပ်တည်ကြီးနဲ့လူချောကြီးက ခုလို ညစ်ညစ်ညမ်းညမ်းတွေ ပြောလိမ့်မည်ဟု ထင်မထားမိပေ။ ဒါပေမယ့် ဒီစကားတွေက သူ့နားထဲကနေ ဝင်သွားစဉ် သူ့အောက်က အချောင်းလေးကတည်း ပိုမတ်သွားတော့သည်။
"ချစ်စရာလေးကွာ..ကိုယ့်ကလေးလေး ရှောင်ရီ...."
ရွှယ်ဇီရွမ်က သဘာကျစွာရယ်လိုက်ပြီး ကလေးလေးရဲ့ လည်တိုင်ကို ငုံ့နမ်းကာ အမှတ်နီနီထင်အောင် အမှတ်သားပြုလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ပုခုံးသားဖြူနုနုလေးကို လျာနှင့်လျက်လိုက်သည်။ ထိုမှတဖန် အောက်ကို ဆင်းလာပြီး ရင်ဘတ်က ချယ်ရီသီးလေးကို လျှာနှင့်ရစ်ပတ်ကာ ငုံစုပ်လိုက်သည်။
"အ...ဟင့်..."
ကျိုးယွင်ရှန့်သည့် ရင်ဘတ်က အသီးလေးကို စုပ်ယူကစားနေသည့် လျှာတစ်ချောင်းကြောင့် နူတ်မှ မအောင့်နိုင်ပဲ အသံထွက်ကာ ညည်းလိုက်မိသည်။ ပြီးတော့မှ မိမိအသံကို ပြန်ရှက်ပြီး လက်လေးနှင့် ပါးစပ်ကို ဖိအုပ်ထားလိုက်မိသည်။
"ပိတ်မထားနဲ့လေ... ကလေးရဲ့ အသံလေးက အရမ်းချိုပြီး ကိုယ့်ကို ဆွဲဆောင်နိုင်လွန်းတယ်။ ဒီအသံလေးကို ကိုယ်ကြိုက်တယ်... ကိုယ့်အတွက် အသံထွက်ပေးပါ..."
"ဟင့်အင်း... ရှက်..ရှက်စရာ...အ..ဟာ..."
ရွှယ်ဇီရွမ်က ရှက်နေသည့် ကလေးလေးကြောင့် ရင်ဘတ်က အသီးလေးကို သွားနှင့်ဖွဖွကိုက်ကာ လျှာအပြားလိုက်ဖြင့် လျက်ပေးလိုက်တော့ ကိုယ်လေးက ကော့တက်လာသည်။
ကျိုးယွင်ရှန့်က အပေါ်ကော၊အောက်ကော နှစ်ခုလုံးညှပ်ကာ ကျီစယ်ခံနေရသဖြင့် တကိုယ်လုံး တုန်ယင်လာပြီး နူတ်မှညည်းသံတို့ ထိန်းမရအောင် ထွက်လာခဲ့သည်။
"အ...အကိုကြီး...ကျွန်တော်... မရ...တော့... အား..."
လူပျိုပေါက်လေးတစ်ယောက်၏ပထမဆုံး အတွေ့ကြုံဖြစ်သောကြောင့် ကျိုးယွင်ရှန့်က ဘယ်လိုပင် ထိန်းထားချင်ပေမယ့် ရှောင်ရီ၏ကိုယ်က ထိန်းချုပ်နိုင်စွမ်းနည်းလှသည်။ ဒါကြောင့် သူ့ရင်ဘတ်က အသီးလေးကို စုပ်လိုက်၊ ကိုက်လိုက်လုပ်ခံရပြီး အောက်က မိသားစုရတနာလေးကို အထက်အောက်လှုပ်ရှားကာ ပြုစုပေးခြင်းခံရသဖြင့် ၅ မိနစ်ဖြင့် ရွှယ်ဇီရွမ်၏လက်ထဲမှာ ပြီးမြောက်ကာ အရည်ဖြူဖြူလေးတွေ ထွက်ကျပြီး ပျော့ခွေကျသွားခဲ့သည်။
ရွှယ်ဇီရွမ်က ရှောင်ရီ၏ကိုယ်လေးကို ပွေ့ချီထိန်းကာ ရေနွေးကန်ထဲထည့်လိုက်ပြီး နဖူးလေးကို နမ်းကာ ပြောလိုက်သည်။
"ရှောင်ရီလေးရဲ့ ပထမဆုံး ပြီးမြောက်အောင် လုပ်ပေးခွင့်ရတဲ့အတွက် ကိုယ် အရမ်းဝမ်းသာတယ်....ကိုယ့်ရဲ့ရှောင်ရီလေး.. ကိုယ်က မင်းရဲ့ပထမဆုံးဖြစ်သလို နောက်ဆုံးလည်း ဖြစ်ရမယ်... ကိုယ့်ကလေးလေး"
ရေချိုးကန်ထဲမှာ ကျိုးယွင်ရှန့်က ရွှယ်ဇီရွမ်၏ ပေါင်ကို ခွကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေထားဖြင့် ထိုင်လျက်သားဖြစ်နေသည်။ ကျိုးယွင်ရှန့်က ရုပ်ချောသလို အပြုစုကောင်းပြီး တဖက်သားကျအောင် ပြောတတ်သည့် အကိုကြီးကို ရီဝေဝေနှင့် စိုက်ကြည့်ကာ နူတ်ခမ်းကို သူ့ဘက်က စနမ်းလိုက်သည်။
"အွန်း..."
လျှာချင်း ရစ်ပတ်လိုက်ကြပြီး တခန်းလုံး နမ်းသည့်အသံတို့ ထွက်ပေါ်လာပြီး ကြားရသူကို နားရှက်ဖွယ်ဖြစ်နေပေမယ့် ကျိုးယွင်ရှန်နှင့် ရွှယ်ဇီရွမ်တို့ နှစ်ဦးအတွက် ချစ်ဇောရှိန်ကို ပိုမြင့်တက်စေသည့် တေးသံသာလေးတွေသာဖြစ်သည်။
ရွှယ်ဇီရွမ်သည် ကျိုးယွင်ရှန့်၏နူတ်ခမ်းလေးတွေကို မြိုချတော့သလို နမ်းရှိုက်ရင်း သူ့လက်က တင်ပါးလေးနှစ်ဖက်ကို အသာဆွဲဟကာ အထဲက ဂန္ဓာမာပန်းအဝလေးကို အသာဖိပွတ်လိုက်သည်။
"အ.... အကို..အကိုကြီး...အွန်း"
ရွှယ်ဇီရွမ်က အတော်ဆုံးတိုက်စစ်မှုးလို ရှောင်ရီလေး ခုခံခွင့်မရသေးခင် ထိုအပေါက်လေးထဲကို လက်ချောင်းဖြင့် ထိုးသွင်းလိုက်တော့သည်။
"ဟင့်..."
ကျိုးယွင်ရှန့်က ပင့်သက်ရှိုက်လိုက်မိပြီး လည်ပင်းကို မော့ကာ အလိုလျောက် တင်ပါးလေးကို အပေါ်ကို ပင့်မလိုက်မိသည်။ ဒါပေမယ့် ရွှယ်ဇီရွမ်က ရှောင်ရီ၏သွယ်လျသော ခါးလေးကို လက်မောင်းတစ်ဖက်နှင့်ရစ်ပတ်ကာ ထိန်းထားလိုက်ပြီး လက်ညှိုးကို ကျဉ်းကျပ်သည့် ဂန္ဓာမာပန်းလေးထဲကို လက်ချောင်းတစ်ဆစ်ချင်း ဝင်အောင် ထိုးသွင်းလိုက်သည်။
ငယ်ငယ်နုနု ကလေးလေးရဲ့ ဂန္ဓာမာပန်းလေးက နူးညံ့ကာ ကျဉ်းလွန်းလှသည်။ ဒီကလေးကိုယ်ထဲ သူ့ယန်ချောင်းကြီးကို အစိမ်းလိုက် ထည့်လိုက်ပါက သေချာပေါက် ကွဲပြဲသွားပြီးနောင်မှာ ဘယ်လိုမှ စားလို့ရတော့မည် မဟုတ်ပေ။ ဒါကြောင့် သူက သေလုအောင် ရှောင်ရီလေးကို စားချင်ပေမယ့် တသက်တာ ရှောင်ရီလေးကို စားလို့ရအောင် စိတ်ရှည်လက်ရှည်ဖြင့် အပေါက်လေးကို ချဲ့ပေးရမည်။
နှစ်ပေါင်းများစွာ နဂါးငွေ့တန်းထဲက အာကာပြင်မှာ ပိတ်မိနေခဲ့ပြီး အခု ရှောင်ရီလေးရဲ့ အဝတ်မပါ ကိုယ်လုံးတီးလေးကို ရင်ခွင်ထဲ ပွေ့ပိုက်ခွင့်ရထားပြီပဲ။ ဘာအလျင်လိုနေဦးမှာလဲ။
ကြာကြာဝါးရဖို့ အချိန်ပေးပြင်ဆင်ပေးရမည်။ ဒါမှ ချစ်ခြင်း၏ အရသာကို မိမိသာမက ကလေးလေးလည်း ခံစားနိုင်ပေမည်။ တူနှစ်ကိုယ်ချစ်တင်းနှောရာတွင် ကိုယ့်တစ်ယောက်တည်းရဲ့သာယာမှုကို ဦးစားပေးပြီး တဖက်လူကို မငဲ့ညာရင် ဒီချစ်ခြင်းတရားက ဘယ်တော့မှ မြဲမည်မဟုတ်ပေ။ ပြီးတော့ သူက ချစ်တဲ့ရှောင်ရီလေးကို နာကျင်သွားမည်ကို လုံးဝမလိုလားပေ။
ပိုင်စိုးလိုစိတ်ကြီးမားသည့်အတွက် ရှောင်ရီလေးကို မိမိကြောင့်ပင် နည်းနည်းလေးမှ ဒဏ်ရာမရသွားစေချင်ပါ...
"အကုန်ဝင်သွားပြီ.... ရှောင်ရီလေး မနာဘူး မဟုတ်လား....စိတ်လျော့ထား.. အကိုကြီးကို ယုံ... အကိုကြီးက ရှောင်ရီလေးကို ကောင်းအောင် လုပ်ပေးမှာ.... "
"ဟင့်..တမျိုးကြီးပဲ...အ..."
ရွှယ်ဇီရွမ်က ရှောင်ရီလေးရဲ့ ကိုယ်ထဲ ရောက်နေသည့် လက်ချောင်းကို ဟိုသည် တို့ထိကြည့်စဉ် ကျိုးယွင်ရှန့်က နူတ်ခမ်းကို သွားဖြင့်ကိုက်ကာ ညည်းလိုက်မိသည်။ ရွှယ်ဇီရွမ်က ကျေနပ်စွာရယ်မောကာ ကလေးလေးရဲ့ ရင်ဘတ်က ချယ်ရီသီးကို လျှာနှင့် ရစ်ပတ်ကစားရင်း လက်ချောင်းကို ပြန်ထုတ်ကာ တဖန် အထဲကို ပြန်ထိုးသွင်းလိုက်သည်။
"အ...ဟာ...."
ကျိုးယွင်ရှန့်သည့် လူပျိုပေါက်လေး ရှောင်ရီ၏ အထိမခံသည့် ကိုယ်လေးကြောင့် တကိုယ်လုံး ထူပူကာ ပျော့ခွေချင်အောင် ဖြစ်နေသည်။ ရွှယ်ဇီရွမ်၏ လက်ချောင်းက သူ့အောက်ဘက်က ကျဉ်းကျပ်သည့် အပေါက်လေးထဲကို ခပ်သွက်သွက် သွင်းထုတ်လုပ်လိုက်စဉ် ထူးကဲသော ခံစားချက်က လှိုက်တက်လာခဲ့သည်။
ကျိုးယွင်ရှန့်က ရွှယ်ဇီရွမ်၏ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့် တင်းတင်းဆုပ်ကာ မျက်လုံးမှိတ်ရင်း အသက်ကို အလုအယက်ရှုကာ ညည်းညူနေမိသည်။ ရွှယ်ဇီရွမ်က ရှောင်ရီလေး၏ ပန်းသွေးရောင်သမ်းနေသည့် မျက်နှာလေးကို စိုက်ကြည့်ကာ ဖြူဖွေးသော ရင်ဘတ်တစ်ခုလုံး အနီရင့်ရင့်ထင်အောင် စုပ်ယူ နမ်းရှိုက်ရင်း သူ့လက်ချောင်းကို အရှိန်မြင့်လိုက်၊ နိမ့်လိုက် ကစားနေသည်။ ရှောင်ရီလေးရဲ့ ကျဉ်းကျပ်သည့် ဂန္ဓာမာပန်းလေးက သူ့ရဲ့ချော့မော့ပြီး အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးမှုကြောင့် ပျော့ပြောင်းစပြု လာလေပြီ။ အတွင်းဘက် လမ်းကြောင်းလေးက သူ့လက်ချောင်းကို တင်းတင်းစုပ်နေသလို ခံစားလိုက်ရပြီး ရွှယ်ဇီရွမ်ကျေနပ်စွာ ပြုံးလိုက်သည်။
ပြီးတော့ ရွှယ်ဇီရွမ်က သူ့ဒုတိယ လက်ချောင်းကိုပါ ပြေလျော့စ အပေါက်လေးထဲ ဖိသွင်းလိုက်တော့ ကျိုးယွင်ရှန့် သက်ပြင်းရှိုက်လိုက်မိသည်။
"ဟင့်... နှစ်ချောင်းတောင်...မရဘူးထင်တယ်.. "
"ဘာမှ မဖြစ်စေရဘူး ကိုယ့်ရှောင်ရီလေး... ကိုယ်က ကလေးကို ဘယ်တော့မှ နာကျင်အောင် မလုပ်ဘူး...စိတ်ချနော်..ဟုတ်ပြီလား..."
"အင်း..."
လက်ညှိုးနှင့် လက်ခလယ်က ကျိုးယွင်ရှန့်ရဲ့ အောက်ဘက် အပေါက်လေးကနေ တိုးဝင်လာခဲ့သည်။ အပေါက်ဝက ကြွက်သားလေးတွေက တင်းကျပ်လို့နေသဖြင့် ကျိုးယွင်ရှန့် သူ့ပုခုံးကို လက်သည်းတွေ စိုက်ဝင်သွားမတတ် ဆုပ်ကိုင်ထားမိသည်။
"စိတ်လျော့ထား ... ကိုယ် ဝင်သလောက်ပဲ သွင်းမှာ..ဟုတ်ပြီလား.. "
ရွှယ်ဇီရွမ်၏ စကားကြောင့် ကျိုးယွင်ရှန့် သက်ပြင်းရှိုက်ကာ ကိုယ်အောက်ပိုင်းကို အတတ်နိုင်ဆုံး ဖြေလျော့လိုက်စဉ် တကယ်ကြီးကို လက်ချောင်းနှစ်ချောင်းက အောက်ကနေ တိုးဝင်လာတော့သည်။ လက်နှစ်ချောင်းလုံး ဝင်လာပြီးတော့ ရွှယ်ဇီရွမ်က ငြိမ်နေပေးသည်။ ကြွက်သားတွေက ကျင့်သားရသွားတော့မှ သူက အဝင်ထွက်လုပ်ပေးသည်။
ရေချိုးကန်ထဲဖြစ်လို့ လက်ချောင်းလှုပ်ရှားမှုနှင့်အတူ ရေသံတွေက မြည်လို့နေသည်။ ကျိုးယွင်ရှန့်က မောဟိုက်ကာ တဟောဟောဖြစ်ကာ တကိုယ်လုံး ပူပြင်းလာပြီး ကိုယ်ထဲကနေ ဆို့ကျပ်ခြင်းနှင့်အတူ ထူးခြားသော ခံစားချက်က ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့သည်။
"အ... ဘယ်ကို ထိနေတာလဲ.."
ထိုစဉ် ကိုယ်ထဲက တနေရာကို လက်ချောင်းလေးက ဖိပွတ်လိုက်သဖြင့် ကျိုးယွင်ရှန့်က အလန့်တကြားလေး တင်ပါးကို ကျုံ့ကာ တုန် တုန် ယင်ယင်နှင့် ပြောလိုက်တော့ ရွှယ်ဇီရွမ်က သဘောကျစွာရယ်ကာ မေးလိုက်သည်။
"ဒီနေရာလား...ဟုတ်လား ရှောင်ရီလေး.."
"ဟင့်...အကိုကြီး... အဲ့နေရာက ထူး..ထူးဆန်းနေတယ်... အ....ဟာ.... "
ကျိုးယွင်ရှန့်က ပြောလို့မဆုံးခင် ရွှယ်ဇီရွမ်က ထိုနေရာကို ဦးတည်က ဆက်တိုက် ဆောင့်ထိုးလိုက်သဖြင့် ကျိုးယွင်ရှန့်က ကိုယ်လေးကို တွန့်လိမ်ကာ တကိုယ်လုံးကို ပြန့်လာသည့် ခံစားချက်အရှိန်အဟုန်ကြောင့် ကိုယ်လေးက တုန်ယင်လာပြီး မတ်နေသည့် သူ့ ဂျိုးလေးက ဖြူဖြူအရည်ကို တခါ ပန်းထုတ်လိုက်မိပြန်သည်။
နှစ်ခါတောင် ထွက်သွားသဖြင့် ကျိုးယွင်ရှန့်က မခံနိုင်အောင် မောလို့နေပြီး သူ့ပုခုံးပေါ်မှောက်ချလိုက်မိတော့သည်။
"ဟေး...မောသွားပြီလား ကိုယ့်ရှောင်ရီလေး...."
ရွှယ်ဇီရွမ်က မြူးကြွစွာပြောပြီးနောက် တတိယ လက်ချောင်းဖြင့် ပျော့ပျောင်းပြေလျော့နေသည့် အပေါက်လေးထဲကို ထိုးသွင်းလိုက်သည်။
"အာ့... မရဘူး.. ကျပ်တယ်.. ဟင့်အင်း. အကိုကြီး...ပြန်ထုတ်ပေးပါ...."
ကျိုးယွင်ရှန့်က အဝလေး ပြဲထွက်သွားတော့မလား ထင်ရအောင် တင်းကျပ်သွားသောကြောင့် အလန့်တကြားလေး ပုခုံးကို ထုကာ ပြောလိုက်ပေမယ့် ရွှယ်ဇီရွမ်က လုံးဝ လက်မလျော့ပဲ ခပ်သွက်သွက် သွင်းထုတ်လုပ်လိုက်တော့သည်။ ဒီကြွက်သားလေးတွေကို သူ့ယန်ချောင်းနဲ့ကိုက်ညီအောင် တွင်းချဲ့ပေးမှဖြစ်မည်။ အချိန်ဆွဲလို့လည်း မဖြစ်တော့ပေ။ သူ့ယန်ချောင်းကြီးက သံမဏိလို တင်းမာပြီးပေါက်ကွဲမလိုဖြစ်လို့နေပြီ။
"ခဏလေးသည်းခံပါကွာ...နော် ရှောင်ရီလေး... အကိုကြီးရဲ့ အောက်က အရမ်းကို တင်းနေပြီ။ ရှောင်ရီလေးရဲ့ အဝလေးက မပျော့ပြောင်းရင် အကိုကြီး ထည့်လိုက်တဲ့အခါ ပြဲသွားလိ့မ်မယ်..."
ရွှယ်ဇီရွမ်က ဘယ်လိုနှစ်သိမ့်ပေမယ့် တကယ့်လက်တွေ့ ခံနေရသူက မိမိဖြစ်လို့ ကျိုးယွင်ရှန့်က အောက်ပိုင်းအဝလေးက တင်းကျပ်လွန်းလို့ မျက်ရည်က အလိုလိုဝဲလာခဲ့သည်။ လက်သုံးချောင်းက ကျဉ်းကျပ်သည့် အဝလေးထဲ ခပ်သွက်သွက်ဝင်ထွက်နေသဖြင့် သူက အောက်နူတ်ခမ်းကို ဖိကိုက်လိုက်စဉ် ရွှယ်ဇီရွမ်က သူ့ကို နမ်းကာ ပြောလိုက်သည်။
"နူတ်ခမ်းကို မကိုက်နဲ့...ပေါက်သွားလိမ့်မယ်...ကိုယ့်ပုခုံးကို ကိုက်....."
"ဟင့်အင်း..အကိုကြီးရဲ့အသားနာသွားလိမ့်မယ် ဟင့်...အာ့.."
ရှောင်ရီလေးရဲ့ စကားကိုကြားတော့ ရွှယ်ဇီရွမ်က ဘယ်လိုမှ တင်းမခံနိုင်တော့ပဲ လက်ချောင်းကို အဝချဲ့နေရာမှ ဆွဲထုတ်လိုက်ကာ နူတ်ခမ်းလေးကို ပြင်းပြင်းပြပြနမ်းပြီး ပြောလိုက်သည်။
"ကလေးလေး...ကိုယ့်ကို ဘယ်လိုတောင် ဆွဲဆောင်နိုင်ရတာလဲကွာ... ကိုယ် မနေနိုင်တော့ဘူး.. ရှောင်ရီလေးကို လိုချင်လှပြီ...."
"အွန်း..."
ကျိုးယွင်ရှန့်က အောက်ပိုင်းကို ထိုးသွင်းကာ ကလိနေသည့် လက်ချောင်းတွေ ကျွတ်သွားတော့ စိတ်သက်သာရာရသွားသလို ရင်ထဲမှာ ဟာတာတာ ဖြစ်သွားခဲ့သည်။
"ရှောင်ရီလေး... ထ... ကန်ဘောင်ကို ကိုင်ပြီး ကုန်းထားပေး.."
ကျိုးယွင်ရှန့်က နောက်ဆုံး အသားစာရတော့မည်ဟု တွေးကာ ရင်ခုန်သွားမိသည်။ သူက ရွှယ်ဇီရွမ်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် ခွထိုင်ထားရာမှ ထလိုက်စဉ် အကြောပြိုင်းပြိုင်းထကာ နီရဲနေသည့် ယန်ချောင်းကြိးနှင့် ရဲမှည့်နေသည့် ထိပ်ဖူးကြီးကို မြင်လိုက်ရသောကြောင့် မျက်နှာက ရဲတက်လာခဲ့ပြီး နူတ်မှ လွှတ်ခနဲထွက်သွားမိသည်။
"အကြီးကြီးပဲ...."
ရွှယ်ဇီရွမ်က တောက်ပစွာ ပြုံးရယ်ကာ သူ့ ယန်တူရိယာချောင်းကြီးကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ အထက်အောက် လှုပ်ရှားလိုက်ရင်း ပြောလိုက်သည်။
"မကြိုက်ဘူးလား...."
"ဟင့်...ကြောက်စရာကြီး... ကျွန်တော့်အနောက်က ခံနိုင်ပါ့မလား..."
"ဘာမှမဖြစ်စေရဘူး ကလေးလေး... "
ရွှယ်ဇီရွမ်က ရှောင်ရီကို ကုန်းခိုင်းလိုက်ပြီး ဘေးက ချောဆီကို လက်ထဲ ညစ်ယူကာ အဝလေးကို သုတ်ပေးလိုက်သလို သူ့ယန်တူရိယာချောင်းကိုလည်း သေချာသုတ်လိုက်သည်။
ရွှယ်ဇီရွမ်က မက်မွန်သီးလေးလို တင်းဝင်းလှသည့် တင်ပါးလေးနှစ်ခုကို လက်နှင့် ကိုက်ကာ ဖြဲလိုက်စဉ် သူ ဖြေလျော့ပေးလိုက်သည့် အဝလေးက ချောဆီလေးနှင့် လက်နေပြီး သူ့ယန်ချောင်းကြီးကို စုပ်ယူစားသောက်ချင် နေသလို ပွစိပွစိလေးဖြစ်လို့နေသည်။
"အရမ်းလှတယ်... ကိုယ့်ရှောင်ရီလေးက အတွင်းကော အပြင်ကော အရမ်းလှတယ်..."
"ဟင့်...ဘာတွေပြောနေတာလဲ... မြန်မြန်ထည့်တော့"
ကျိုးယွင်ရှန့်က အသားစားရတော့မည်ဟု တွေးထားပေမယ့် ရွှယ်ဇီရွမ်က ဇိမ်ပြေနပြေကြည့်ကာ နားရှက်စရာတွေ ပြောနေလို့ မြန်မြန်တိုက်တွန်းလိုက်သည်။
"ကောင်းပြီ...ကိုယ့်ကလေးလေးရဲ့ အမိန့်အတိုင်းပါပဲ...."
ရွှယ်ဇီရွမ်က စကားအဆုံး သူ့သံမဏိချောင်းကြီးကို ကိုင်ကာ ကျဉ်းကျပ်ကာ ချော်နေသည့် အပေါက်ကျဉ်းလေးထဲကို ထိုးထည့်လိုက်သည်။
"အာ့....ဟင့်.... "
ထိပ်ဖူးကြီးက အထဲကို နစ်ဝင်သွားရုံနှင့် လက်သုံးချောင်းဖြင့် ချဲ့ပေးထားသည့် တွင်းက ပြည့်ကျပ်သွားသဖြင့် ကျိုးယွင်ရှန့်က ညည်းလိုက်မိသည်။ ရှည်ပြီး တုတ်သည့်အသားချောင်းကြီးကို သူ့အောက်ပိုင်းက အကုန်မြိုနိုင်ပါ့မလားဟု တွေးနေစဉ် ရွှယ်ဇီရွမ်က သူ့ခါးလေးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ တရစ်ချင်း ထိုးသွင်းလိုက်တော့သည်။
ကျိုးယွင်ရှန့်ရဲ့အောက်ပိုင်း လမ်းကြောင်း ကျဉ်းကျဉ်းလေးက ပေါက်ကွဲထွက်တော့မလို ဖြစ်ကာ ယောင်ယမ်းပြီး ကုန်းနေသည့် ခါးလေးကို ဆန့်လိုက်ပေမယ့် ရွှယ်ဇီရွမ်က သူ့ခါးကို ပြန်ဖိထားကာ အဆုံးထိ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။
"အား.... သေပါပြီ... ဟင့်အင်း.. ..ပြန်ထုတ်ပေး.... အထဲက အောင့်တယ်..."
တခါတည်း အကုန်ဝင်သွားသောကြောင့် ကျိုးယွမ်ရှန့်ရဲ့ဗိုက်ပင် အောင့်သွားခဲ့သည်။
"ခဏနေရင် ကောင်းသွားမှာပါကွာ ...ရှောင်ရီလေးက လိမ်မာတယ်.... အကိုကြီး ငြိမ်နေပေးမယ်လေ နော်... "
(*** Seme တွေရဲ့ ဂျင်းစကားများ
ခဏနေရင် ကောင်းသွားမှာပါကွာ...
မနာပါဘူး...
အကိုကြီးက ငြင်သာမှာပါ...
နောက်တခါဆိုပြီးပါပြီ....****)
ရွှယ်ဇီရွမ်က ကျိုးယွင်ရှန့်ရဲ့ လည်ကုတ်လေးကို နမ်းကာ လက်က ရင်ဘတ်က အသီးလေးကို လက်ညိုးလက်မနှင့် ညစ်ချေပေးလိုက်သည်။
နားရွက် အသီးဖျားလေးကို လျှာနှင့်ရစ်ပတ်ကာ စုပ်ယူလိုက်သဖြင့် ကျိုးယွင်ရှန့် တကိုယ်လုံး ကြက်သီးမွေးညှင်းလေးထကာ ရင်ဘတ်ကို ညစ်ချေဆော့နေသည့် လက်ဆီကလည်း တကိုယ်လုံးကို ရမ္မက်စိတ်တွေ တရွရွတက်လာစေသည်။ ခံစားချက်တွေ မြင့်တက်လာတာကြောင့် အောက်ပိုင်းက ကျပ်နေသည့် ကြွက်သားတွေ ပြေလျော့သွားပြီး သက်သာရာရလာခဲ့သည်။
"အကိုကြီး ရပြီ... "
ကျိုးယွင်ရှန့်က အသံတိုးတိုးနှင့်ပြောလိုက်တော့ ရွှယ်ဇီရွမ်က သူ့ယန်ချောင်းကြီးကို အသာဆွဲထုတ်လိုက် သည်။ ထိုအခါ ရှောင်ရီရဲ့အတွင်းပိုင်းက သူ့ယန်ချောင်းကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် စုပ်မြိုထား သောကြောင့် အတွင်းသားလေးက စူပြီးကပ်ပါ လာခဲ့သည်။
ရွှယ်ဇီရွမ်က ရှောင်ရီလေးရဲ့တင်ပါးဖြူဖြူလုံးလုံးလေးနှင့် နီမြန်းသောအပေါက်လေးထဲ သူ့ယန်ချောင်းကြီး ထိုးသွင်းနေရသည့် မြင်ကွင်းကြောင့် မျက်လုံးအစုံက ရဲရဲနီလာခဲ့သည်။
သူ ရှောင်ရီကို အရိုးအသားမကျန် စားပစ်တော့မည်။
ကျောက်စိမ်းလေးလို ဖြူဖွေးနူးညံ့သည့် ကျောရိုးလေးကို အနီမှတ်ထင်အောင် စုပ်ယူနမ်းလိုက်ပြီး ရွှယ်ဇီရွမ်က ပုံမှန်လှုပ်ရှားမှု စတင်တော့သည်။ ချောဆီကျေးဇူး ကြောင့်ရော၊ ဖြေလျော့ပေးထားသည် ကြောင့်ရော ဝင်မည် မထင်လောက်အောင် ထူပြီးရှည်သည့် ယန်ချောင်းကြီးက ရှောင်ရီရဲ့ကိုယ်ထဲကို တိုးဝင်တိုးထွက် လုပ်လာနိုင်ခဲ့သည်။
ရေချိုးခန်းထဲတွင် ရွှယ်ဇီရွမ်၏ ပေါင်သားနှင့် ရှောင်ရီ၏တင်ပါးလေးတို့ ရိုက်ခတ်မိသည့်အသံက တဖတ်ဖတ်မြည်ကာ နှစ်ဦးသား၏ အသက်ရှုသံပြင်းပြင်းတို့ဖြင့် ပြည့်လို့နေသည်။ လေထုတစ်ခုလုံး တပ်မက်ဖွယ် အရိပ်တို့လွှမ်းကာ အပူချိန် မြှင့်တက်လို့နေသည်။
"အ...အင့်...ဟာ့... အာ့.. အဲ့..အဲ့နား"
ရှောင်ရီ့နူတ်က ထွက်လာသည့် စကားကြောင့် ရွှယ်ဇီရွမ်က ထိုနေရာကို ဦးတည်က ဆက်တိုက် ဆောင့်ထိုးလိုက်တော့ ရှောင်ရီဆီက တပ်မက်ဖွယ် ညည်းသံလေးက ဆက်တိုက် ထွက်လာတော့သည်။ ရွှယ်ဇီရွမ်သည် ရှောင်ရီရဲ့ခါးလေးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ကိုယ်လေးကို ဆွဲထူပြီး ငုံ့နမ်းကာ အောက်ကနေ ဆက်တိုက် ကော့ကာ ထိုးသွင်းနေမိ တော့သည်။ ထိုအနေထားဖြင့် ရှောင်ရီ တခါ ထပ်ပြီးပန်းထွက်ကာ ပြီးသွားပေမယ့် ရွှယ်ဇီရွမ်က အခုမှ အစပြုသောကြောင့် မဝသေးပေ။
သူက ရှောင်ရီကို ပွေ့ချီကာ ရေချိုးကန်ထဲက ထွက်ပြီး ဗေစင်နှင့် ဆက်လျက် ကျောက်စားပွဲပေါ်တင်ပေးလိုက်ကာ ခြေထောက်ကြား နေရာယူပြီး သူ့ယန်ချောင်းဖြင့် နူးညံ့စိုအိနေသော အဝလေးထဲ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။
"အ..အကိုကြိး.. မပြီးသေးဘူးလား..."
ရွှယ်ဇီရွမ်က ရယ်မောကာ နူတ်ခမ်းလေးကို နမ်းရှိုက်ရင်းပြောလိုက်သည်။
"အခုမှ စတာ... ကိုယ့်ရှောင်ရီလေး တောင့်ခံထား လိုက်ဦးနော်..."
ထိုစကားကြောင့် ကျိုးယွင်ရှန့် ရင်ခုန်သွားခဲ့သည်။ အကြာကြီး ချစ်နိုင်သည့် သူ့ရဲ့သက်လုံအားကို သဘောကျ လေးစားသွားမိသည်။ ကျိုးယွင်ရှန့်ရဲ့ ခြေထောက်သွယ်သွယ်လေးတွေက ရွှယ်ဇီရွမ်ရဲ့ကိုယ်ကို ဖက်တွယ်ရစ်ပတ်ထားလိုက်ပြီး တကိုယ်လုံး မုန်တိုင်းမိသော သစ်ပင်လေးလို ယိမ်းထိုးကာ အရှိန်ပြင်းသည့် ထိုးသွင်းမှုကို တောင့်ခံထားရသည်။
နောက်ဆုံး သူ့ အပေါက်လေးက ပူလာခဲ့လို့ ရွှယ်ဇီရွမ်ကို တောင်းပန်လိုက်ရတော့သည်။
"အကိုကြီး...အောက်က ပူနေပြီ... ဟင့်... ကျွန်တော် မခံနိုင်တော့ဘူး.... "
ဒါပေမယ့် သားရဲကြီးလို ပြောင်းသွားသည့် ရွှယ်ဇီရွမ်ကတော့ ရပ်တန့်လို့မရနို်င်တော့ပေ။ သူက ရှောင်ရီရဲ့ပါးပြင်ပေါ်စီးကျလာသည့် မျက်ရည်တွေကို လျှာနှင့်လျက်ကာ နှစ်သိမ့်နေပေမယ့် သူလိုချင်သည်ကို အညှာတာကင်းမဲ့စွာ ယူလို့နေသည်။
ရေချိုခန်းထဲမှာ ရွှယ်ဇီရွမ် တချီပြီးသည့်အချိန်တွင် ရှောင်ရီက သတိလက်လွှတ်မေ့မျောလို့သွားတော့သည်။
ရွှယ်ဇီရွမ်သည် ထပ်လိုချင်သေးပေမယ့် ပထမဆုံးအကြိမ်ဖြစ်သောကြောင့် နီမြန်းကာ ပွန်းနေသည့် အဝလေးကို သနားသောကြောင့် ရှောင်ရီကို ရေနွေးဖြင့်ချိုးပေးကာ အတွင်းထဲက သူ့ရဲ့မျိုးရည်တွေကို လက်ညှိုးနှင့် ထိုးထည့်ကာ အကုန်ပြန်သန့်ရှင်းပေးလိုက်ပြီးနောက် တဘက်ဖြင့် ပတ်ကာ အိပ်ခန်းထဲကို ခေါ်ခဲ့သည်။
"ရှောင်ရီလေး..ကိုယ့်ကလေးလေး...ခုက စပြီးတသက်လုံး ကလေးလေးက ကိုယ့်ရဲ့အပိုင်ပဲ... "
ရွှယ်ဇီရွမ်က ကလေးလေးကို သေချာရေသုတ်ပေးကာ ညအိပ်ဝတ်စုံဝတ်ပေးပြီး စောင်ခြုံပေးထားလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ပြန်လည်ထကြွလာသည့် သူ့ယန်ချောင်းကို လက်ငါးချောင်းဖြင့် ဖြေလျော့ရန် ရေချိုးခန်းထဲကို ပြန်ဝင်လာရတော့သည်။
***************-****************
