BLACK & WHITE [COMPLETED]

KABANATA 38

--Eden--

NANG MAGISING siya hindi na niya naabutan si Zeki. May iniwan naman itong sulat.
I will be back wifey. I'll have to meet some friends.

Napabuntong hininga siya. Nang makababa naabutan niya si Sacha sa salas habang si Zephyr ay naglalaro ng toy car sa carpet floor.

"Good morning--" kiming bati niya kay Sacha agad naman itong ngumiti at bumati rin sa kanya.

"Can I talk to you?" kapagkuwa'y tanong ni Sacha ng akma siya tutungo sa kusina. Nakaramdam siya ng pagkailang dahil sa paraan ng pagtitig nito.

Tumango siya saka umupo siya sa mahabang sofa.

"Why you didn't tell to Zeki about him?--" tinuro ni Sacha si Zephyr.
"--kanina ng makita ko siya, I was shocked and happy at the same time. Pero mas kinagulat ko na walang kaalam-alam ang kapatid ko na ang batang inaalagaan niya ay kanya. Can you enlightened me? Dahil hindi ako maniniwala sayo oras na sabihin mong hindi anak ni Zeki 'yan."

nakasiklop ang dalawang braso ni Sacha sa dibdib at matiim na nakatitig sa kanya.
Napalunok siya ng laway saka huminga ng malalim. Inumpisahan niya ang pagkwento kay Sacha ang lahat ng nangyare six years ago. Lahat-lahat pati na rin kung paano niya mag isang binuhay si Zephyr.

"H-Hindi ko nasabe sa kanya agad dahil--natakot ako. He's not ready to have a child. Kinabahan ako na--baka hindi niya matanggap si Zephyr. But--God knows how I want to tell him everything. Gustong-gusto ko ng mabuo kami--pero anong gagawin ko kung siya mismo nagsabe na hindi pa sya handa magkaanak!"
naluluhang wika niya. Naramdaman niya ang pagyakap ni Sacha sa kanya.

"Ssh--Don't mind him. Just tell him straight. Wala siyang choice bobo ba siya!--" saad nito saka pinunasan ang mga luha niya.
"--I understand my brother why did he said that, but it doesn't mean he will not accept his own flesh and blood. You have to understand, wala kaming masayang childhood memories. Bata pa lang kami ni Zeki, we've been molded into the chaotic and violent world we live in. He just scared, na maranasan din iyon ng magiging anak niya--kahit ako, takot din ako. So, please--love my brother and don't leave him. Ngayon ko lang siyang nakita ganito kasaya--"

lintanya ni Sacha sa kanya at mahigpit na hinawakan ang kamay niya.
Labis-labis ang galak niya ang isipin pa lang na magiging isang buong pamilya sila ay sobrang saya na niya.
Marami pa silang napagkuwentuhan ni Sacha, mga bagay tungkol sa White Fence at mga bagay na tungkol kay Zeki.

Walang katapusan ang kwentuhan nilang dalawa pati sa kusina habang kumakaen sila kasama si Zephyr tuloy pa rin ang girls talk nila. Siguro, nasabik lang siya magkaroon ng makakausap tungkol sa nararamdaman niya. Kaya masaya siya dahil nagkakasundo sila ni Sacha.

"Wait--we have teenage picture na nakatago sa wallet ko. Actually-- eighteen birthday namin ito ni Zeki. Look--at him, hindi pa siya long hair dyan" may kinuha ito larawan sa maliit na wallet at inabot sa kanya. Excited siyang makita ang istura ni Zeki noon teenager pa ito. For sure, gwapo ito mas malakas lang lalo ang kaguwapuhan nito dahil sa long hair style.

Pinagmasdan niya ang larawan inabot ni Sacha. Simple lang si Sacha pero hindi maitatago ang angkin kagandahan nito. Napako ang mata niya sa mukha ni Zeki. Tama ang hinala niya, ang gwapo nito. May maliit na hiwa pa ito sa kanang kilay. Subalit, nawala ang ngiti sa mukha niya nang magflash back sa isipan ang mukha ng isang binata na naging dahilan ng kamatayan ng magulang niya.

Oh No. No. No. This can't be--

Isa-isang bumalik sa isipan niya ang nangyare ng gabing iyon. Ang itsura ng mga magulang niya na walang awang pinatay. Ang mama at Papa ko!

Namutla siya. Hindi siya makagalaw.

"E-Eden, are you okay?What happening?"
nagtatakang tanong ni Sacha.

Tumingin siya kay Sacha. Pinaglalaruan ba siya ng tadhana?
Bubuo siya ng pamilya niya kasama ang taong siya rin sumira sa pamilya niya? Paano niya nagawang mahalin ang taong pumatay sa mga magulang niya?
Oh god! All this time--nagkakasala ako sa mga magulang ko.

Napasulyap siya kay Zephyr na nakatitig din sa kanya. Oh jesus christ!
Mabilis siyang tumango at pilit na ngumiti kay Sacha.

"Yeah--I'm--okay. May naalala lang ako--"
nauutal na sagot niya. Pigil na pigil na wag umiyak.

"You sure?don't worry pauwe na rin siguro si Zeki. Aalis na rin ako. May kailangan pa akong gawin. Just always remember--tell him about Zephyr for surely he will accept Zephyr with all his heart"

turan ni Sacha. Tumango siya ng pilit. Nagpaalam naman na agad si Sacha ng matapos kumaen. Nag flying kiss pa ito kay Zephyr pagsakay ng kotse nito.
Nang tuluyan ng makaalis ito. Kaagad niyang kinuha si Zephyr at dinala sa kotse. Nanginginig ang buong katawan niya. Hindi sila pwedeng maabutan ni Zeki. Hindi maaari.

Napapitlag siya ng tawagin siya ni Toto.

"Saan po ang punta nyo miss White? Ako na po ang mag drive sainyo?"
magalang na wika ni Toto.
Madiin siyang tumanggi.

"No--I can manage. Biglang--nagtatae si Zephyr at nagsusuka dadalhin ko lang siya sa hospital para mapatingin agad. B-Babalik din kami. Don't worry, kaya ko na."
hindi nya alam kung paano niya na diretso ang pagsasalita dahil sobrang kaba at panginginig ang nararamdaman niya.

Mabuti na lang at naniwala naman si Toto kaya agad sila nakalabas ng Hacienda.

Mabilis ang pagmaneho niya. Kailangan niyang lumayo. Kailangan nilang lumayo. My god!! Did he knows me all along? Fuck! No--Zeki had amnesia six years ago but now--Oh stupid of me!!

She's crying while driving when Zephyr ask her.

"Mama--bakit tayo umalis? Wala naman po akong sakit. Dapat inantay natin si Papa"

mabilis na inapakan niya ang preno.
Oh shit! Buti na lang naka seatbelt sila parehas ni Zephyr.

"You okay baby?--Oh Im sorry. What--What did you say?"
puno ng pag aalala tanong niya sa anak.

"Mama--Im okay. Hindi po ba si Mr. White ang papa ko? everyone called you Miss White and also I heard you with Titay Sacha. Gusto ko bumalik kay Papa, Mama--" malungkot na saad ni Zephyr.

Hindi na niya kinakaya pa. Hindi na niya napigilan ang umiyak.
Umiyak siya ng umiyak. Sumigaw siya sa labis na sakit at galit na nararamdaman.

Napakasakit.

Inayos niya ang sarili at pinagpatuloy ang pag drive. Lumipas ang ilan oras nakarating sila sa apartment na inupahan nilang mag ina. Wala ng patumpik-tumpik pa, mabilis niyang kinuha ang gamit nila ni Zephyr pati ang ilan papers at passport nila ay kinuha na rin niya.

Nanghihinang napaluhod siya sa bukana ng pinto ng apartment. Umiyak sya ng umiyak. Hanggang sa tumunog ang cellphone niya. Si Mr. Miranda ang tumatawag. Ang may ari ng pinapasukan na hospital.

Humingi ito ng tulong sa kanya. Isang kakaibang tulong ang nais nitong gawin niya.

Humingi siya ng isang kondisyon.

"I want you to operate me when something happen to me--its an act. All you have to do is declare my death."
seryosong wika nito sa kabilang linya.
Nagdikit ang kilay niya sa pagtataka.

"You're asking my reputation as doctor, Mr. Miranda--"

"Call me, Noriko--your reputation is safe don't worry about that. Its important--I will pay you big if that's--"

"I will do it."

Sinabe nito ang kailangan niyang gawin. Dinala na nya muna si Zephyr sa hospital. She needs money. Kung lalayo silang mag ina. She will be needing a lot of money. Sa ngayon, kailangan muna niyang magtrabaho.

Kinuyom nya ang kamao. Zeki don't deserves to have a son nor a family. How dare he! Pinatay nito ang magulang niya!
Paano niya nagawang mahalin ang kagaya nito?!

Ang tanga tanga niya! Hinding-hindi kita mapapatawad Zeki White!

┗|｀O'|┛ TBC.....