"Ben Jeon Jungkook. Ve bu da küçük kızım Rosie." Dudaklarımdan küçük bir kıkırtı kaçmıştı. Jungkook gözlerini kısıp anlamak ister gibi yüzümü inceledi. Tuttuğu elimi geri çekip gülümsememi yüzümden silmeye çalıştım.
"Ah, özür dilerim. Köpeğinle adaş...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Jungkook uzun bir köprünün tam ortasında duruyordu bugün. Köprünün bir ucunda Chaeyoung vardı. Tüm güzelliği ve mükemmelliğiyle dikiliyordu Jungkook'un karşısında. Jungkook bir kere daha hayran olmuştu saçları rüzgardan birbirine karışan bu güzel kıza. Ancak Jungkook zor da olsa ona arkasını dönmüş ve köprünün diğer ucundaki arkadaşına, Miyeon'un yaşlı gözlerine bakmıştı. Onun yardım çığlıklarına kulaklarını nasıl tıkayabilirdi ki ? Nasıl görmezden gelebilirdi ? Evet. Bugün hislerini Chaeyoung'a açıklamak için çok düşünmüştü ve tüm cesaretini toplayıp karşısına çıkacaktı. Bunu çok istiyordu. Güzel kızın, onu hayatına kabul etmesini istiyordu. Belki de kabul ederdi Chaeyoung. Jungkook'un içinde bir umut kırıntısı vardı. Bugünden sonra Chae'nin güzel yüzüne gizli gizli değil de doya doya bakabileceğini düşünüyordu. Ta ki, arkadaşının ona ihtiyacı olduğunu öğrenene kadar. Bu yüzden Jungkook köprünün ortasından Miyeon'a doğru yürümeye karar vermişti. Bu kararın ona ağır bir bedel ödeteceğini bilmiyordu. Bilse bile bu karardan dönmezdi. Çünkü Miyeon, Chae'nin arkadaşıydı ve onu böyle görmek istemezdi. Jungkook Chae'nin üzülmesini istemiyorsa Miyeon'un yardım çığlıklarını duymamazlıktan gelmezdi. Miyeon, Chaeyoung'ın arkadaşı olmasa bile yapması gereken buydu.
Chaeyoung onlardan uzaklaşırken, Jungkook adımlarını parka çevirdi ve koşmaya başladı. Yaklaşık 10 dakika boyunca koşmuş ve nefes nefese parkın girişinde durmuştu. Gözlerini hızla etrafında gezdirmiş ve sonunda onu görmüştü.
Miyeon, bir bankta tek başına oturuyor ve ağlıyordu. Jungkook adımlarını Miyeon'a yöneltti. Yanına vardığında Miyeon yaşlı gözlerini Jungkook'a çevirmişti. Onu görünce ağlaması iyice şiddetlendi. Elini havaya kaldırıp çaresizce Jungkook'un elini tuttu ve fısıldadı.
"Yardım et bana Jungkook." Jungkook şaşkın gözlerle Miyeon'a bakarken yavaşça önüne çöktü ve gözlerini arkadaşının ıslak gözlerinde gezdirdi.
