ᏰİᏒ ᏒİᎠᎠᏝᎬ ᎻİᏦᎯᎽᎬᏕİ

"Vazgeçmezsen kazanamazsın."

Rica etsem oy verebilir misiniz? ❤️

Linda bir kez daha iç çekip önce önünde duran okula ardındansa yanında bulunan Draco'ya baktı. Huzursuzca sol koluna doğru bakışlarını yöneltti, neyse ki sargılar işaretini tamamen kapatıyordu. Ardından bir kez daha yüzüne sahte bir tebessüm yerleştirdi. Ne olursa olsun buradaki hiçbir şeyin kendisini üzmesine izin vermeyecekti, yeterince üzülmüştü zaten.

"Kendimi çok daha iyi hissediyorum."

"Burayı sevdiğimi söyleyemem."

Draco ağzından bu kelimeler çıkarken aynı anda yüzünü buruşturdu.

"Ben sanki bayılıyorum aptal. Yalnızca gerçek kimliğimi saklamayacağım için bu mutluluk."

Başta ciddi bir ifadeyle konuşsalar da artık iş tamamen alaya dönmüştü.

"Karanlık Lord'un kızı, ne havalı ama."

"Bugün kimseyi terslemiyorsunuz Bay Malfoy, bunu neye borçluyuz?"

Omuz silkip Linda'yı beklemeden okula doğru ilerledi. Kısa bir süre sonunda ortak salona ulaşmışlardı. Noel tatili henüz bitmemişti bu yüzden okul sessizdi.

"Kolun için hastane kanadına git. Madam Pomfrey'in daha hızlı çözümlerinin olduğundan eminim."

"Halimden memnunum, hoşça kal."

Linda kızlar yatakhanesine giriş yaptı ve kendi kaldığı odayı bularak içeri girdi. Elinde bulunan valizi yatağın üzerine attı. Acaba Dumbledore'un yanına gitmeli miydi? Düşündüğü gibi vazgeçti.

Dersler başlayana kadar kendine ayıracak tam üç günü vardı. Ne yapacağına karar veremezken bir an içi kitap özlemiyle doldu; ne kadar zaman geçmişti kitap kapaklarına elini sürmeyeli, sayfaların kokusunu almayalı. Ani bir istekle adımlarını kütüphaneye yöneltti.

Bir kitap seçip birkaç saat oyalandıktan sonra tekrar ortak salona döndü. Bu sefer koltukta oturan bir sarı kafa gördüğüne şaşırmamıştı, artık onu hep burada görmeye alışmıştı. Draco başını koltuğa yaslamış göz kapaklarını ağır ağır hareket ettiriyordu. Dudaklarını konuşmak için aralarken gidip yanına oturdu.

"Seni sürekli burada görmeye alıştım."

Sessizliğini korudu ve hafifçe nefes verdi. Linda Draco'ya biraz daha yaklaştı ve sıyrılmış kazağının ucundan gözüken işareti yavaşça inceledi.

"Ne zaman yaptı?"

Draco bu soruya karşılık hiçbir mimiğini oynatmadan donuk bir sesle cevap verdi.

"Üzerinden çok fazla zaman geçmedi."

Linda gözlerini tekrar onun yüzüne çevirmişti artık.

"Sen de istemiyordun değil mi?"

Onu ilk gördüğü gün yüzünde oluşan ifadeyi unutamıyordu, sanki orada olmak istemiyor gibi bakıyordu.

"Evet, insanın böyle bir babası olunca sonunun ona benzemesi kaçınılmaz oluyor."

"Babanı seviyor musun peki?"

Linda çok fazla soru sormuş olsa da bunları deli gibi merak ediyordu. Draco gözlerini kendisine merakla bakan kıza odakladı.

"Seviyorum, sorun da burada zaten. Her zaman onun gibi olmaya çalıştım, onun gibi güçlü. Safkan bir büyücü olmanın onurunu taşımaya çalıştım ve sonuç, görüyorsun."

"Yanlış anlama Linda, çok da masum bir insan değilim. Yalnızca daha ileriye gitmek istemiyorum, istediğim şey ailemle tehdit edilmek ya da yüzlerce insanı öldürmek değil."