ဧကရာဇ်ဗျူဟာ [Di Wang Gong Lue]

အခန်း - ၁၃၁ (မြောင့်ရှင်း)

ဘေးနားတွင် ရဲမက်အများအပြားရှိသေးသည်မို့ သွမ့်ပိုင်ယွဲ့နှင့်ချူယွမ်တို့နှစ်ယောက်လည်း လိုအပ်သည်ထက်ပိုသော ရင်းနှီးမှုမျိုးကို ထုတ်ဖော်ပြသ၍မရကြ။

ချူယွမ်က မေးလာ၏။

"အလုပ်တာဝန်ကရော ဘယ်လိုနေလဲ"

"အကုန်အဆင်ပြေခဲ့တယ်။ ချူရှိန့်က တကယ်ကိုပဲ ဝူဒိန်းကို သူ့ဘက်တော်သားဖြစ်ဖို့ စည်းရုံးခဲ့သေးတယ်၊ ဒါပေမယ့် အငြင်းခံလိုက်ရတယ်တဲ့။ မနေ့ညကတော့ ဝူဒိန်းက ဘယ်ဘက်ကိုမှ အကူအညီမပေးဘူးဆိုပြီး ပြတ်ပြတ်သားသားပြောလာတယ်၊ ဒီစစ်ပွဲပြီးသွားတဲ့အထိ သူ့တိုင်းပြည်ကိုပိတ်ထားမယ့်ပုံပဲ"

"အင်း၊ မှန်းထားတဲ့အတိုင်းပါပဲ။ ရလဒ်က သိပ်မဆိုးဘူးပြောရမယ်။ မင်းလည်း ပင်ပန်းသွားပြီ၊ သင်္ဘောဝမ်းအောက်ကအခန်းထဲ သွားပြီးအနားယူလိုက်ဦး၊ ဒါမှမဟုတ် ထမင်းအရင်စားမလား"

"နောက်ကိစ္စတစ်ခုရှိသေးတယ်၊ ကိုယ် လူတစ်ယောက်ခေါ်လာခဲ့တယ်"

"ဘယ်သူလဲ"

သွမ့်ပိုင်ယွဲ့က သူ့ကို လှေငယ်ဘက်သို့ လှမ်းကြည့်လိုက်ရန် အချက်​ပြလိုက်၏။

မြောင့်ရှင်းက လှေဝမ်းခန်းထဲမှ ထွက်လာကာ ချူယွမ်ကို ဂါရဝပြုလိုက်ပြီးသည့်နောက် ပြောလာ၏။

"ဒကာတော်မင်းမြတ်ကို ဘုန်းကြီးဂါရဝပြုပါတယ်"

ထိုစဥ် တစ်ဖက်လူ၏ပုံပန်းသဏ္ဍာန်ကို ယဲ့ကျင်မြင်လိုက်သောအခါ အံ့ဩတကြီးဖြစ်နေခဲ့လေ၏။ ထို့နောက် အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားသွားသည်ဟု ခံစားလိုက်ရသည်။

ဘာလို့ နောက်ထပ်ထိပ်ပြောင်တစ်ကောင် ထပ်တိုးလာတာလဲဟ။

ရှန်ချန်းဖုန်းက လက်လှမ်းလိုက်ပြီး ယဲ့ကျင်ခါးကို ဖက်ထားလိုက်ကာ မိမိအနားသို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲခေါ်ထားလိုက်၏။

ယဲ့ကျင်မှာ အတွေးစများ ပြတ်တောက်သွားကာ အကြည့်များကို ရုတ်သိမ်းလိုက်သည်၊ စိတ်ထဲကတော့ ထပ်ပြီး ကြည့်ချင်နေသေး၏။

"ဩ၊ အရှင်ဘုရားပါလား"

ချူယွမ် အင်မတန်မှ ဝမ်းမြောက်ပျော်ရွှင်သွားကာ မျှော်စင်ပေါ်မှဆင်းလာခဲ့၏။ ရှီးနန်ဝမ်မှ သက်ပြင်းချလိုက်ပြီးနောက် အပြေးလိုက်လာခဲ့ရသည်။